Jakie jest największe zagrożenie dla siedlisk słodkowodnych?

­

Na całym świecie istnieją dwa rodzaje wody – słodka i słona. Oceany lub słona woda pokrywają około 70 procent powierzchni Ziemi i stanowią 97 procent naszej wody. Oznacza to, że tylko 3 procent wody na Ziemi to woda słodka, a prawie trzy czwarte tej słodkiej wody jest zamknięte w lodowcach i czapach lodowych [źródło: WWF ].

Dla ludzi słona woda nie jest wodą pitną – nasze ciała nie mogą metabolizować soli fizjologicznej i minerałów. Możliwe jest odsalanie słonej wody, aby była bezpieczna do picia, ale cena tego procesu jest wysoka – pięciokrotnie wyższa od kosztów przetwarzania wody ze zwykłych źródeł. Więc jesteśmy w dużej mierze zależni od słodkiej wody, aby ugasić nasze pragnienie. I to nie jedyny powód, dla którego potrzebujemy świeżej wody – potrzebujemy jej do uprawy żywności, a nawet do zasilania elektryczności.

Wszystko to oznacza, że ​​źródła słodkiej wody są niezbędne. I to zła wiadomość, że są zagrożone. Statystyki są alarmujące. Od 1970 roku liczba gatunków słodkowodnych spadła o 50 procent. Ponad miliard ludzi nie ma dostępu do czystej wody, a 2,6 miliarda ludzi nie ma dostępu do czystych urządzeń sanitarnych. Brak czystych warunków sanitarnych oznacza zanieczyszczoną wodę i skażone źródła wody słodkiej. Średnio 4500 dzieci umiera dziennie z powodu niebezpiecznej wody i nieodpowiedniej higieny [źródło: WWF ].

Źródła słodkiej wody obejmują strumienie, rzeki, jeziora i stawy, wody gruntowe, wody jaskiniowe, źródła, tereny zalewowe i tereny podmokłe, takie jak torfowiska, bagna i bagna. Te słodkowodne raje są domem dla wielu gatunków roślin i zwierząt – w rzeczywistości naukowcy udokumentowali ponad 45 000 gatunków słodkowodnych. Istnieją dziesiątki powodów, dla których słodka woda jest zagrożona. Ale co jest największym zagrożeniem dla jego przetrwania?

­

­

Największym zagrożeniem dla ekosystemów słodkowodnych jest dziś rolnictwo . Rolnictwo to uprawa roślin i zwierząt gospodarskich na żywność. Oczywiście nie możemy przestać uprawiać - musimy uprawiać ziemię, aby jeść i musimy jeść, aby przeżyć. Ale niestety ta ważna instytucja szkodzi naszym systemom słodkiej wody. Jak?

Słodka woda jest zasobem odnawialnym – poprzez opady – ale nie jest nieograniczona. Jeśli konsumpcja przez ludzi przewyższa naturalną rekultywację, cierpi na tym jakość i ilość pozostałych źródeł słodkiej wody. Rolnictwo odpowiada za aż 70 procent naszego zużycia słodkiej wody. Rośliny takie jak ryż, bawełna i cukier są szczególnie spragnione i potrzebują dużo wody do wzrostu. Na przykład, aby wyhodować zaledwie 2,2 funta (1 kilogram) ryżu, potrzeba do 1300 galonów (5000 litrów) wody. Aby dać ci wyobrażenie, ile wody potrzeba na całym świecie, prognoza światowej produkcji ryżu na rok 2008 wyniosła 434,3 miliona ton (394 miliony ton metrycznych) [źródło: USDA ].

Woda jest niezbędna w rolnictwie. Jednak w wielu krajach uprawia się rośliny nieodpowiednie dla lokalnego klimatu i gleby, często dlatego, że dotacje rządowe sprawiają, że uprawa tych roślin jest opłacalna. Gdy występuje nadprodukcja, zasolenie gleby (zasolenie) wzrasta i trudniej jest uprawiać wytrzymałe rośliny i hodować bydło. Z kolei rolnicy zaczynają używać pestycydów i chemikaliów, aby wspomóc wzrost swoich upraw. Chemikalia pestycydów są następnie zmywane do pozostałych źródeł wody, niszcząc siedliska słodkowodne i żyjące tam gatunki. W rzeczywistości zanieczyszczony spływ może przedostać się do wybrzeża, a nawet zacząć wpływać na ekosystem morski.

Innym poważnym zagrożeniem dla ekosystemów słodkowodnych jest budowa tam, które są wykorzystywane częściowo do nawadniania upraw. Zapory pozwalają nam na przechowywanie wody w zbiorniku w porze deszczowej, a następnie uwalnianie jej w razie potrzeby w porze suchej. Jednak tamy zmieniają również schematy przepływu wody, co wpływa na siedliska lokalnych ptaków i ryb oraz może utrudniać migrację ryb, ograniczając tarło. Zapory i zmiana kierunku przepływu zakłócają naturalne cykle powodziowe, ograniczają przepływ wody, osuszają tereny podmokłe, zwiększają ryzyko powodzi i zagrażają gatunkom.

Słabe systemy odwadniające i nawadniające w rolnictwie również marnują cenną wodę. World Wildlife Fund szacuje, że tylko 20 do 50 procent wody wydobywanej dla rolnictwa faktycznie trafia do upraw [źródło: WWF ]. W przypadku tradycyjnych systemów nawadniania powodziowego rolnicy pompują lub ręcznie dostarczają wodę na pola, gdzie po prostu przepływa przez obszar upraw. Jeśli pola nie są płaskie, woda gromadzi się w niższych obszarach i całkowicie omija obszary wyższe. Przejście na bardziej wydajną metodę nawadniania może oszczędzić wodę – co jest dobre dla siedlisk słodkowodnych, które są wysysane do sucha. Na przykład nawadnianie kroplowe jest znacznie bardziej kontrolowaną metodą nawadniania, w której woda powoli spływa z węży podajnika do bardzo określonych miejsc.

Istnieją również inne sposoby na zminimalizowanie wpływu. Sadzenie drzew w celu uzyskania cienia i ochrony przed wiatrem może pomóc w zwiększeniu retencji wody w glebie. Ponadto dodawanie odpadów roślinnych do gleby zwiększa jej zawartość organiczną i pomaga efektywniej wykorzystywać wodę. Niezwykle ważna jest również uprawa roślin lepiej dostosowanych do gleby i klimatu danego miejsca. Na przykład w dorzeczu Nigru w Afryce uprawia się ryż w porze suchej. Powoduje to zwiększone zapotrzebowanie na wodę. Uprawa pszenicy na tym samym obszarze wymaga od 20 do 40 procent mniej wody.

Dzięki odpowiednim strategiom być może uda się zachować siedliska słodkowodne i ich gatunki. Aby uzyskać więcej informacji na temat zielonych tematów, odwiedź linki na następnej stronie.

­

Pomyśl dwa razy o zakupie tej bawełnianej koszulki

Chociaż tylko 2,4 procent ziemi na świecie jest obsadzone bawełną, bawełna stanowi 24 procent całkowitej światowej sprzedaży środków owadobójczych i 11 procent sprzedaży pestycydów. A do wyprodukowania jednej koszulki i pary dżinsów potrzeba prawie 5300 galonów (20 000 litrów) wody [źródło: WWF ].

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków

­