Meyerhof, Otto Fritz (1884-1951), urodzony w Niemczech amerykański biochemik, otrzymał w 1922 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny za badania nad zużyciem tlenu przez mięśnie oraz związkiem zużycia tlenu z metabolizmem kwasu mlekowego (substancji chemicznej). wytwarzane w organizmie przez aktywność mięśni) i węglowodany w mięśniach. Meyerhof podzielił się nagrodą z angielskim fizjologiem Sir Archibaldem Vivian Hill, który został uhonorowany za swoje odkrycie dotyczące wytwarzania ciepła w mięśniu.
Meyerhof, pionier w dziedzinie biofizyki, badał również wpływ różnych substancji chemicznych na procesy utleniania (reakcje chemiczne, w których substancja traci elektrony).
Urodzony w Hanowerze, w Niemczech, Meyerhof uzyskał stopień doktora medycyny na Uniwersytecie w Heidelbergu w 1909 roku. Pracował tam do 1912 roku w laboratorium medycznym. W 1918 roku został asystentem profesora na Uniwersytecie w Kilonii. Jego wczesna praca dotyczyła oddychania komórkowego. Jednak jego zainteresowanie skupiło się na badaniu zdarzeń chemicznych i zmian ciepła podczas skurczu mięśni.
W 1919 roku w eksperymentach dotyczących metabolizmu energetycznego wykazał istnienie ilościowej zależności między ilością glikogenu zużytego przez komórkę mięśniową a ilością wytworzonego kwasu mlekowego. Wykazał, że proces ten może zachodzić bez tlenu, zwany glikolizą beztlenową. Jego eksperymenty wykazały również, że gdy mięsień następnie rozluźnił się, około jedna piąta kwasu mlekowego została utleniona i ponownie przekształcona w glikogen, rozpoczynając w ten sposób cykl ponownie.
W 1924 przeniósł się do Berlina, by pracować w Towarzystwie Cesarza Wilhelma (obecnie Max Planck) w Berlinie. W 1929 został szefem nowo utworzonego Instytutu Badań Medycznych im. Cesarza Wilhelma (obecnie Max Planck) w Heidelbergu.
W 1938 r. polityka antyżydowska spowodowała, że Meyerhof opuścił Niemcy. Wyjechał do Paryża, gdzie pełnił funkcję dyrektora ds. badań w Institut de Biologie Physico-chimique. Kiedy w 1940 roku naziści najechali Francję, wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Został mianowany profesorem naukowym chemii fizjologicznej na Uniwersytecie Pensylwanii w 1940 roku, gdzie pozostał aż do śmierci na atak serca w 1951 roku.
