Medawar, Peter Brian (1815-1987), był brytyjskim zoologiem, który w 1960 r. otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny z Sir Macfarlane Burnetem z Australii za pracę nad odrzuceniem przez organizm przeszczepów tkanek. Ich badania odegrały kluczową rolę w rozwoju chirurgii transplantacyjnej u ludzi.
Medawar urodził się w Rio de Janeiro w Brazylii. Kształcił się w Anglii i studiował w Marlborough College. Uzyskał tytuł licencjata w Magdalen College na Uniwersytecie Oksfordzkim, gdzie studiował zoologię.
Podczas II wojny światowej (1939–1945) Medawar badał kwestie związane z ciężko poparzonymi żołnierzami, badając, dlaczego przeszczepy skóry pobrane od jednej osoby nie mogą trwale przeszczepić się na skórę innej. Wysunął teorię, że przeszczepy od niespokrewnionych dawców (tzw. homografty) były zwykle niszczone z powodu odpowiedzi immunologicznej zwanej reakcją na homograft.
Opracował także rodzaj biologicznego „kleju” – substancji używanej do ponownego połączenia odciętych nerwów – który stał się szeroko stosowany do naprawy przeszczepów skóry.
Po wojnie Medawar kontynuował badania w dziedzinie immunologii. W 1951 r. Medawar został mianowany profesorem zoologii i anatomii porównawczej Jodrell na University College w Londynie. Wraz z Rupertem Billinghamem i Leslie Brentem dokonał wielu innych ważnych odkryć. Wraz z kolegami rozwinął teorię Burneta, że odrzucenie przeszczepu dawcy było spowodowane reakcją immunologiczną i że można zbudować tolerancję. Za tę pracę otrzymał w 1960 roku Nagrodę Nobla.
Medawar był dyrektorem Narodowego Instytutu Badań Medycznych w latach 1962-1971. W 1965 otrzymał tytuł szlachecki, aw 1981 został odznaczony Orderem Zasługi, najbardziej prestiżowym ze wszystkich królewskich odznaczeń.
