Jeden z niedocenianych bohaterów Ziemi jest również jednym z jej najmniejszych. Plankton, jednokomórkowy glon, jest prawie niewidoczny dla oka, ale jest źródłem niektórych z najważniejszych zasobów świata. Jest niezbędny dla łańcucha pokarmowego, jest głównym dostawcą tlenu i paliwa, które utrzymuje nasze samochody w ruchu, a nasze domy ogrzewane.
Te organizmy, nie większe od ludzkiego włosa, unoszą się w słonecznych, górnych partiach oceanu. Dwa główne typy planktonu - fitoplankton i zooplankton - faktycznie wspierają się nawzajem. Fitoplankton, organizm tak mały, że miliony mogą zmieścić się w jednej kropli wody, wytwarza własną energię poprzez fotosyntezę. To stanowi prawie połowę wszystkich fotosyntezy na naszej planecie. Zooplankton (małe zwierzęta i skorupiaki, takie jak widłonogi) oraz inne małe ryby i stworzenia morskie jedzą fitoplankton, a następnie stają się pokarmem dla większych ryb i tak dalej w górę łańcucha pokarmowego.
Od fok po delfiny, praktycznie każde stworzenie w oceanie zjada plankton lub organizm zależny od planktonu. W bitwie podobnej do Dawida kontra Goliata, fiszbinowce filtrujące, takie jak humbak, polegają na małych organizmach, takich jak plankton i kryl. Podobnie jak filtr , te wieloryby pobierają ogromne łyki wody, a następnie używają swoich języków do wypychania płynu, aby pozostał pożywienie, takie jak kryl i plankton. Wieloryby biskajskie również pływają z otwartymi ustami w wodach wypełnionych planktonem; łapią plankton, a ich język wpycha organizm do gardła.
Ale rola planktonu w łańcuchu pokarmowym nie kończy się na oceanie. Niedźwiedzie polarne i ptaki morskie polegają na posiłkach zasilanych planktonem, takich jak foki i ryby. Nawet ludzie liczą na ryby (a tym samym plankton), aby przeżyć. Sami Amerykanie zjadają rocznie około 15,5 funtów (7 kilogramów) ryb i skorupiaków na osobę. Teraz to cała masa planktonu.
Plankton trafia nawet na nasze stoły obiadowe. Angielscy szefowie kuchni, tacy jak Angel Leon i Nuno Mendes z nagrodzonego gwiazdką Michelin Aponiente, dodali plankton do swojego menu Taste of the Sea w 2013 roku. Obejmuje to takie przysmaki, jak koktajl planktonowy, planktonowe risotto i planktonowy ryż z aioli. Poszli tą drogą ze względów zdrowotnych - plankton ma wiele właściwości przeciwutleniających, powiedział Metro Leon - ale po drodze zakochali się w „eleganckim” smaku.
„Jest aksamitny i suchy przed zmieszaniem go z płynem. Jedwabisty po zmieszaniu, oleisty i elegancki, ostry w nosie, a jednocześnie subtelny i pozostawia długi finisz w ustach” - powiedział Leon .
Plankton wciąż jest rzadkością w restauracjach, ale powoli zyskuje na popularności. Według Fine Dining Lovers , producenci planktonu, tacy jak hiszpańska firma rolnicza Fitoplankton Marino, uprawiają mikroalgi do spożycia przez ludzi , a jeden szef kuchni nawet próbował swoich sił w chlebie fitoplanktonowym .
Tak długo, jak potrzebujemy tlenu, potrzebujemy planktonu
Ziemski wkład planktonu wykracza poza łańcuch pokarmowy. Rośliny morskie, takie jak fitoplankton, wodorosty i glony, wytwarzają 70 procent ziemskiego tlenu. W rzeczywistości Prochlorococcus , rodzaj fitoplanktonu, produkuje tlen na jeden na pięć oddechów człowieka.
A supermoce fitoplanktonu na tym się nie kończą. Fitoplankton nie tylko pomaga w produkcji tlenu w procesie fotosyntezy, ale także pobiera węgiel z atmosfery i przechowuje go głęboko w oceanie, co ostatecznie pomaga zahamować zmiany klimatyczne . Jest to podobne do procesu, którego drzewa używają do przechowywania węgla w liściach. Ponieważ fotosynteza zużywa dwutlenek węgla, węgiel jest w zasadzie magazynowany w każdym planktonie. Jedna grupa naukowców odkryła, że fitoplankton zawiera w swoich komórkach od 45 do 50 miliardów ton (40 do 45 miliardów ton metrycznych) węgla nieorganicznego.
A ta ropa naftowa, której używamy do napędzania naszych samochodów? Powstaje w procesie, który sięga starożytnych mórz. Dotyczy to również tego malutkiego superbohatera organizmu, planktonu.
Kiedy plankton umiera, opadają na dno oceanów. Tutaj gruz osiada na nich, a reakcje chemiczne przekształcają materiały w woskowaty kerogen i bitum, czarną smołę, która jest jednym z głównych składników ropy naftowej. Kerogen również ulega dalszym przemianom, gdy się nagrzewa i staje się tak zwaną ropą naftową lub, jeśli temperatury są jeszcze wyższe, gazem ziemnym.
Więc ile jest planktonu?
Plankton może być niezbędny, ale ten mały organizm jest również nieuchwytny. Naukowcy od dawna starają się dokładnie przewidzieć liczbę fitoplanktonu i tempo wzrostu, ale według NASA zmieniło się to w 2005 roku dzięki obserwacjom satelitarnym. NASA poinformowała, że naukowcy mogą obliczyć liczbę fitoplanktonu na podstawie tego, jak zielona jest woda. „To właśnie ta„ zieloność ”dostarcza pewnego rodzaju papierka lakmusowego dla tempa wzrostu - stwierdziła NASA w artykule z 2005 roku . Kiedy zimna woda zestresuje fitoplankton, stają się mniej zielone. Wody bogate w fitoplankton stają się bardziej zielone wraz z poprawą warunków i tempa wzrostu.
Naukowcy szacują, że fitoplankton stanowi 1 procent całej biomasy Ziemi (całkowitej masy organizmów), ale liczba ta maleje. Badanie opublikowane w czasopiśmie Nature w lipcu 2010 roku wykazało, że stopniowe ocieplenie wód oceanicznych zdziesiątkowało 40 procent ziemskiego fitoplanktonu od 1950 roku. Czy wiemy o tym, czy nie, wszyscy ludzie polegają na tych mikroalgach. Dlatego 40-procentowy spadek - lub więcej - jest niepokojący.
Teraz to jest interesujące
W ciągu dnia można stwierdzić, czy woda jest wypełniona planktonem, na podstawie tego, jak jest mętna - mętniejsza woda zwykle oznacza więcej planktonu - ale w nocy jest to pełny pokaz światła. Woda wypełniona planktonem świeci w odcieniu elektrycznego błękitu dzięki bioluminescencji. Niektóre mogą również świecić na zielono, czerwono lub pomarańczowo.
