Top 10 przełomowych technologii wojskowych

Cel wojny jest prosty: wygrać. Ale poszukiwanie sposobu na wygraną sprawiło, że wielu nocą często kręci się i obgryza paznokcie. Zwycięstwo wymaga przewagi w atakowaniu miast lub niszczeniu oddziałów; obrona miast lub zachowanie wojsk; znajdowanie celów lub poznawanie planów wroga; lub poruszania się po powietrzu, lądzie lub morzu. Ponieważ ludzkość zdecydowała się nie wyrównywać punktów w pojedynkach siłowania się na rękę, zwycięstwo wymaga technologii.

Z pomocą dwóch historyków wojskowości, dr Alex Rolanda z Duke University i dr Wayne Lee z University of North Carolina w Chapel Hill, stworzyliśmy listę 10 technologii, które zmieniły wojnę i bieg historii.

Nasza lista poprowadzi Cię chronologicznie przez cztery tysiąclecia, obejmując niektóre bronie tak potężne, że obaliły imperia, a także niektóre tak straszne, że nikt nie chce ich używać. Tak więc, miłośnicy historii, czy zgadniecie, co znalazło się na liście?

Zaczniemy od broni, którą egipscy faraonowie tak bardzo cenili, że obłożyli ją złotem.

1. Rydwan
2. Proch strzelniczy
3. Karabinowe lufy broni
4. Silnik spalinowy
5. Samoloty
6. Radio
7. Radar mikrofalowy
8. Bronie nuklearne
9. Satelity szpiegowskie
10. Globalny System Pozycjonowania

Przed pojawieniem się rydwanu mężczyźni toczyli wojny na piechotę. Żołnierze ustawili się w szyku blokowym i walczyli ze sobą za pomocą broni kłującej i tnącej. Pomyśl o rydwanie jak o starożytnym czołgu. Zrewolucjonizował wojnę, stając się pierwszym poruszającym się pojazdem na polu bitwy.

Pierwsze rydwany, które pojawiły się około 3000 rpne w Mezopotamii, były strasznie powolne i tak ciężkie, że tylko woły mogły je ciągnąć [źródło: Cotterell ]. Będąc niepraktycznymi w walce, królowie jechali solidnymi drewnianymi wozami na pole bitwy, po czym wysiedli i walczyli.

Ale około 1800 roku p.n.e. zmieniły się rydwany, zrzuciły ciężar i dodały koła szprychowe [źródło: Cotterell ]. Najlepsze z nich były tak lekkie, że woźnica lub woźnica mógł je unieść nad głowę. Łucznik i woźnica jechali razem na grzbiecie rydwanu, który był ciągnięty przez konie. Rydwan stał się szybką machiną wojenną.

Te zaawansowane rydwany oznaczały kłopoty dla żołnierzy piechoty. Woźnice przemknęły obok piechoty, podziurawiając żołnierzy strzałami lub biegnąc tuż nad nimi.

„Rydwany były superbronią swoich czasów” – mówi historyk wojskowości dr Alex Roland. „Przebili wszystko inne i stali się decydentami wojny”. Rydwany rozprzestrzeniły się z Azji Zachodniej i Egiptu do Indii, Chin i Europy. Państwa, które miały pieniądze, zbudowały tysiące rydwanów, które zdominowały działania wojenne na Bliskim Wschodzie w latach 1800-1200 pne [źródło: Roland ].

Rydwany nie tylko zmieniły grę militarną, ale stały się grą dla Greków i Rzymian, i oczywiście Ben Hura.

Jakiej technologii wojskowej Chińczycy używali jako lekko toksycznego lekarstwa na grzybicę? Dowiedz się dalej.

Proch strzelniczy eksplodował w historii około 800 rne Chińczycy przypadkowo go wynaleźli, próbując mieszać eliksiry nieśmiertelności. Przez ponad 400 lat Chińczycy stworzyli wczesne wersje każdej broni prochowej, w tym bomby , pistolety i rodzaj armaty zwanej „eruptorem grzmotu latającej chmury” [źródło: Ponting ]. Chiński rząd próbował utrzymać proch strzelniczy w tajemnicy, ale wyciekł on do grup, które zaatakowały Chiny i ostatecznie wiedza przeszła szlakami handlowymi.

Kiedyś rozpowszechniony proch strzelniczy pozwalał cywilizowanym ludom Europy i Azji dominować nad barbarzyńcami. Zakończyło także najdłuższe imperium w historii. Dzięki swojej stolicy, Konstantynopolu, cesarstwo bizantyjskie było nie do powstrzymania. Trzy warstwy murów Konstantynopola uczyniły z niego najbardziej ufortyfikowane miasto w historii. Żaden sprzęt oblężniczy na świecie – żadne drabiny ani tarany – nie mogły się włamać. Ale Turcy osmańscy, dowodzeni przez Mehmeda II, przywieźli do murów 8-metrowe armaty i za pomocą prochu strzelali do masywnych kul. które je zniszczyły. Wraz z tym skończyło się cesarstwo bizantyjskie i średniowieczne wojny, ponieważ żaden zamek ani rycerz z lancą nie mógł wytrzymać siły broni prochowej.

Zasadniczo armie zdobyły proch strzelniczy, zanim nabrały dobrego celowania. Zobacz, co mamy na myśli dalej.

Być może znasz powiedzenie: „Nie strzelaj, dopóki nie zobaczysz białek ich oczu”. Żołnierze podczas amerykańskiej wojny o niepodległość z pewnością wiedzieli, co to znaczy. Działa tamtych czasów miały gładkie lufy, które wysyłały pociski we wszystkich kierunkach. Nie możesz trafić wroga, chyba że jesteś blisko. Wtedy żołnierze stali niemal twarzą w twarz i strzelali do siebie.

Ale karabiny gwintowane, szeroko stosowane od XIX wieku, miały rowkowane lufy. Te pistolety obracały pociski tak, że leciały prosto przez setki jardów, znacznie poprawiając celność dalekiego zasięgu [źródło: Boot ]. Wstawanie podczas walki stało się bardzo niebezpieczne. Na przykład podczas bitwy pod Gettysburgiem w amerykańskiej wojnie secesyjnej gen. dyw. Konfederacji George Pickett wykonał rozkaz, aby maszerować żołnierzy w pozycji pionowej przez otwarte pole. Gdy tylko żołnierze Picketta znaleźli się w zasięgu, żołnierze Unii wyskoczyli zza ściany i zabrali ich z dużej odległości. Podczas I wojny światowej koszmar pogorszył się, gdy karabiny maszynowe kosili żołnierzy zbliżających się między okopami [źródło: Roland ]. Żołnierze w końcu nauczyli się przytulać do ziemi.

Lufy gwintowane zmieniły także wojnę morską. Działa okrętowe miały teraz taki zasięg i celność, że statki mogły strzelać do siebie, nie widząc się nawzajem.

Te małe rowki „zwiększyły rozmiar i śmiertelność pola bitwy”, mówi historyk Roland.

Ponieważ trudno sobie wyobrazić, jak ta wszechobecna, zakulisowa technologia zrobiła różnicę, wyobraź sobie wojnę bez niej. Na lądzie nie mielibyśmy ani czołgów, ani ciężarówek z zaopatrzeniem. W powietrzu nie mielibyśmy samolotów, rakiet balistycznych, odrzutowców ani helikopterów. Na morzu nie mielibyśmy okrętów podwodnych. Wszystkie te pojazdy wymagają energii generowanej ze spalania paliwa.

Silnik spalinowy zmienił prędkość i zasięg wojny, począwszy od I wojny światowej i trwającej do dziś. Podczas I wojny światowej strzelcy maszynowi na liniach frontu musieli czekać, aż wagony konne przywiozą amunicję z głowic kolejowych, aż do połączenia z samochodami dostawczymi [źródło: van Creveld ] . Podczas II wojny światowej Niemcy słynęli z jazdy czołgami do 60 mil (97 kilometrów) dziennie, aby w ciągu sześciu miesięcy zdobyć terytorium od krańców Polski do Moskwy [źródło: van Creveld ]. Jeden z pierwszych pocisków balistycznych, niemiecki V-2, przyspieszył wojnę jeszcze bardziej, ponieważ mógł zniszczyć cel oddalony o 200 mil (322 km) w pięć minut [źródło: Parson ].

Bez silnika spalinowego silniki parowe mogłyby nadal napędzać wojnę. Ale te silniki są wystarczająco wydajne tylko do poruszania statków lub lokomotyw. Taktyka wojenna utknęłaby pod koniec XIX wieku, gdybyśmy nadal polegali na parze.

W rzeczywistości wszechobecny silnik spalinowy napędza naszą następną technologię.

­ Samoloty przyniosły wojnę w przestworzach.

Włochy jako pierwsze wykorzystały samoloty do celów wojskowych. Walcząc z Turcją o kontrolę nad ibyą w 1911 roku, Włosi wysłali samoloty, aby znaleźć, sfotografować i zbombardować tureckie cele [źródło: Kinney ]. Do I wojny światowej Niemcy, Austria, Węgry, Francja i Wielka Brytania dysponowały lotnictwem liczącym setki samolotów. Po pierwsze, kraje właśnie wysłały samoloty, aby szpiegować swoich wrogów. Następnie wystrzelili myśliwce, aby zestrzelić samoloty szpiegowskie. Wreszcie samoloty bombowe zostały użyte do uderzeń w miasta i wojska.

Samoloty zmieniły wojnę, oferując alternatywę dla inwazji lądowej lub morskiej, tak aby mniej żołnierzy zajmowało pole bitwy i było zagrożonych. Ale samoloty zagrażały także ludności cywilnej, mówi historyk Roland.

Podczas II wojny światowej zarówno militarna wygoda, jak i niebezpieczeństwo ataków z powietrza stały się jasne. Aby zmusić Japonię do poddania się, unikając inwazji lądowej, Stany Zjednoczone zaatakowały główną wyspę z powietrza. Pierwsze bomby trafiły w cele przemysłowe i wyrządziły niewielkie szkody. Stany Zjednoczone następnie zbombardowały Tokio, zabijając 80 000 mieszkańców i pozostawiając milion bez dachu nad głową [źródło: Britannica ]. Samoloty następnie zrzuciły bomby atomowe , które zabiły ponad 100 000 cywilów i zraniły wiele tysięcy innych.

„Wcześni teoretycy sił powietrznych myśleli, że jeśli ludność cywilna zostanie poddana atakom bombowym, będą prosić o pokój. Okazuje się, że tak się nie stało. W rezultacie siły lotnicze rozprzestrzeniły działania wojenne na ludność cywilną, nie będąc zdecydowanymi. szczęśliwa historia” – mówi Roland.

Nasza następna technologia przenosi w powietrzu wiadomości, a nie bomby.

Nie zrozum nas źle. Przed radiem dowódcy mogli kontrolować duże armie. Do komunikacji używali biegaczy, jeźdźców, flag, a nawet gołębi, ale po prostu zapytaj Napoleona, jakie to było trudne. W bitwie pod Jeną z Prusami starał się zarządzać ponad 100 000 żołnierzy – mniej więcej w swoim czasie – i zapomniał o niektórych oddziałach [źródło: Britannica ].

„W miarę jak armie rosły, coraz ważniejsza stała się potrzeba komunikacji w celu manewrowania nimi w terenie” – mówi Roland. „Radio oznaczało, że dowódca mógł być w natychmiastowym kontakcie ze wszystkimi swoimi poddowódcami i organizacjami”.

Podczas I wojny światowej marynarki wojenne używały telegrafów bezprzewodowych, pierwszych wojskowych radiotelefonów [źródło: Britannica ]. Maszyny te przesyłały wiadomości ze stacji lądowych na morze bez potrzeby stosowania przewodów, ale wrogowie z łatwością przechwycili wiadomości i złamali kody.

Do II wojny światowej krótkofalówki w samolotach , czołgach i statkach pomogły tym siłom komunikować się na dystansie około 150 mil (241 kilometrów). [źródło: Roland ]. Niemcy z dużym powodzeniem wykorzystywali łącze komunikacyjne w swojej technice „blitzkrieg”. W tej technice czołgi i samoloty wykonywały balet pola bitwy; gdy samoloty zapewniały osłonę, czołgi przedarły się przez linie wroga. Aby koordynować ruch, piloci i żołnierze rozmawiali przez radio. Wykorzystując blitzkrieg, Niemcy przeszli przez Holandię, Belgię i znaczną część Francji w ciągu 10 dni [źródło: Parker ].

Aby dowiedzieć się więcej o prowadzeniu wojny z falami wysyłanymi przez niebo, przeczytaj o naszej następnej technologii.

Radar zmienił zarówno ofensywę, jak i obronę na wojnie. Był to pierwszy zautomatyzowany sposób zobaczenia wroga, ale także bycia widzianym. Jeszcze w czasie I wojny światowej wypatrywanie wroga oznaczało umieszczenie w polu człowieka z okularami polowymi i nakazanie mu, aby zadzwonił do dowódcy, gdy zobaczy samolot. Zapomnij o tym w pochmurny dzień.

W 1935 roku artykuł naukowy wyjaśniał radar , metodę wykrywania wroga poprzez odbijanie fal radiowych lub mikrofal od obiektów stałych. Do 1939 roku Wielka Brytania zbudowała pierwszy system radarowy. Umieścił wieże radarowe o wysokości 107 metrów wokół wyspy, aby obserwować niebo [źródło: Boot ]. Podczas bitwy o Anglię w 1940 roku wieże uratowały Wielką Brytanię. Gdy niemieckie samoloty zbliżały się, by zbombardować wyspę, wieże przekazały ostrzeżenia brytyjskiemu dowództwu lotniczemu, które szybko wysłało samoloty do zestrzelenia atakujących.

Radar zmienił także wojnę na morzu. Podczas II wojny światowej niemieckie okręty podwodne storpedowały brytyjskie i amerykańskie okręty przepływające przez Atlantyk. Ale samoloty, kiedyś wyposażone w radar mikrofalowy, przebiły okręty podwodne . Alianci wysłali samoloty, aby wykryć łodzie podwodne, gdy wynurzają się na powierzchnię i zrzucają podwodne bomby.

Ponieważ radar poprawił zdolność widzenia dowódców, wszyscy musieli ciężej pracować, aby pozostać poza zasięgiem wzroku. Brytyjczycy zaczęli wystrzeliwać metalowe paski, zwane plewami, ze swoich samolotów, aby zasłonić widok radaru [źródło: Boot ].

Ani radar, ani nic innego nie jest w stanie przebić się przez naszą następną technologię wojskową.

Przez wieki teoretycy wojskowi mówili o znalezieniu broni tak okropnej, że nikt by jej nie użył. „Większość broni, o której ludzie myśleli, że należy do tej kategorii, po prostu czyni wojnę bardziej przerażającą” – mówi historyk Roland. „ Broń jądrowa jest pierwszą, z której wszyscy zgadzają się, że nie możemy jej użyć”.

Broń jądrowa została użyta na ludziach tylko dwa razy. W 1945 roku Stany Zjednoczone zrzuciły dwie bomby atomowe na Japonię pod koniec II wojny światowej. Bomba „Little Boy” zawierała rozszczepialny uran, a reakcja zaledwie jego ułamka wysłała falę uderzeniową, kulę ognia i promieniowanie przez Hiroszimę, zabijając 90 000 osób. Bomba „Fat Man” zawierała rozszczepialny pluton, a jej eksplozja natychmiast zabiła 35 000 osób w Nagasaki.

Nawet gdy światowe mocarstwa budowały zapasy broni jądrowej i przeprowadzały liczne testy, wiedza o zniszczeniach w Japonii zniechęciła do ich użycia.

„Nie mieliśmy żadnej wojny o wielką moc od 1945 roku, a to z powodu broni jądrowej” – mówi Roland. „Stworzyli znacznie spokojniejszy świat”.

Pokojowy to oczywiście pojęcie względne. Od 1945 roku wiele wojen rozdzierało kraje, ale jak dotąd żadna na skalę którejkolwiek z dwóch pierwszych wojen światowych.

Jeśli wolisz podsłuchiwać od zrzucania bomb, czytaj dalej.

Co powinien zrobić naród, gdy jego przeciwnik ma wycelowaną w jego stronę broń nuklearną? Oczywiście szpieg.

W czasie zimnej wojny Związek Radziecki i Stany Zjednoczone znalazły się właśnie w takiej sytuacji. Obie strony miały pociski nuklearne zdolne do dosięgnięcia i zmiażdżenia dowolnego miasta na świecie w pół godziny. Obie strony wysłały również pociski nuklearne na okręty podwodne .

Stany Zjednoczone rozpoczęły satelitarny program szpiegowski Discoverer, aby obserwować, jak szybko Związek Radziecki wytwarza pociski i gdzie są wysyłane. Discoverer 4, pierwszy amerykański satelita przenoszący kamery , wystrzelony w 1959 roku, ale nie wszedł na orbitę, ale Discoverer 14 wzniósł się w 1960 roku i zwrócił zdjęcia [źródła: NASA: Discover 4 , NASA: Discoverer 14 ].

Podsumowując, „bardzo podejrzane” Stany Zjednoczone użyły satelitów do śledzenia przygotowań sowieckich rakiet i upewnienia się, że Sowieci nie dokonają inwazji na Europę, mówi Roland. Związek Radziecki miał również satelity wyszkolone na Stanach Zjednoczonych.

„Satelity rozpoznawcze pozwoliły obu stronom spojrzeć na strategiczne atuty drugiej strony i przekonać się, że atak z zaskoczenia nie był przygotowywany”, mówi Roland. „Te satelity dały wszystkim pewność, że wiedzą, co robi wróg. To ograniczyło napięcia do minimum. Satelity mogły równie dobrze zapobiec III wojnie światowej”.

Nowoczesne satelity szpiegowskie potrafią nie tylko robić zdjęcia. Potrafią zbierać sygnały telefoniczne , radiowe i internetowe, dzięki czemu dowódcy mogą odgadywać, co dzieje się na ziemi [źródło: Britannica ]. Aby uzyskać więcej zastosowań wojskowych satelitów, przejdź do naszej ostatniej, zmieniającej gry technologii wojskowej.

­ GPS zamienił świat w gigantyczną, natychmiast dostępną mapę .

Departament Obrony USA zbudował amerykańską wersję GPS, Navstar GPS, w latach 1989-1994 [źródło: Britannica ]. Uruchomiła 24 główne satelity , które stale emitują fale radiowe . Każdy, kto ma odbiornik, który może odbierać fale z kilku satelitów, może dokonać triangulacji swojej pozycji.

GPS stał się doskonałym narzędziem do nawigacji. Żołnierz z odbiornikiem mógł teraz nawigować w ciemności lub w dowolnym obcym miejscu bez mapy.

Narzędzie nawigacyjne okazało się również pomocne przy planowaniu strajków. Jeśli żołnierz niosący odbiornik GPS spotka się z oddziałami wroga, może zarejestrować pozycję wroga – z uwzględnieniem długości, szerokości i wysokości. Wysyłając współrzędne GPS do innych żołnierzy, jednostka może ostrzec dowódcę, samolot szturmowy i 500 innych żołnierzy o lokalizacji wroga. Możliwość natychmiastowego wysadzenia osłony wroga zmieniła wojnę.

Wojna w Zatoce Perskiej zilustrowała tę zmianę, mówi Roland. „Amerykanie obawiali się, że Irakijczycy będą mieli przewagę, ponieważ będą walczyć na pustyni we własnym kraju. Ale okazuje się, że Amerykanie mieli przewagę, ponieważ mieli odbiorniki GPS. Mogli nawigować w nocy i podczas burz piaskowych. dokładnie wiedział, gdzie są i gdzie są Irakijczycy”.

GPS sprawił również, że naloty są dokładniejsze. Satelity służą do mapowania celów i kierowania bombami i pociskami. Uderzenia te minimalizują szkody uboczne i ofiary cywilne. W miarę upływu czasu odkrywamy coraz więcej zastosowań i coraz bardziej polegamy na GPS.

Ostatecznie jednak wynik wojny zależy nie tylko od zaawansowanej technologii, ale z pewnością nie zmniejsza to twoich szans na polu bitwy.

To kończy naszą wycieczkę po technologiach wojskowych, które zmieniły grę na lepsze lub gorsze.

Powiązane artykuły