Top 10 ulubionych ulicznych przekąsek w Ameryce

Przepełnione historią i regionalnym stylem jedzenie uliczne to kulinarny klejnot ukryty na widoku. W dzisiejszych czasach, dzięki tempu współczesnego życia, wielu z nas je w biegu. Właśnie tam pojawia się jedzenie uliczne – te pyszne specjały są przygotowywane na zamówienie dla szybkiego życia. Jak przystało na naród imigrantów , jemy imigranckie jedzenie uliczne. Wszystkie 10 ulicznych potraw, które pojawiły się poniżej, urodziły się za granicą, ale dorastały w Stanach Zjednoczonych, a ich fascynujące historie mają wyraźnie amerykański styl. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, jaka część pizzy pochodzi z Nowego Świata i jak Żyd z Wisconsin zamienił grecką przekąskę w klasyczne amerykańskie jedzenie uliczne.

1. Falafel
2. Hot dogi
3. Pizza
4. Burritos
5. Gyros
6. Naleśniki
7. Lody
8. Churros
9. Wata cukrowa
10. Miękkie Precle

Zmiel trochę ciecierzycy, dodaj czosnek, pietruszkę i kolendrę i smaż, aż będą chrupiące. Według niektórych jest to przepis tak stary jak Biblia. Najprawdopodobniej jest jeszcze starszy, ponieważ zaczynał w Egipcie jako danie z fasoli fava. Ale nawet dzisiaj pochodzenie falafela jest przedmiotem sporu. Niektórzy Izraelczycy twierdzą, że jest to starożytne żydowskie jedzenie, podczas gdy wielu Palestyńczyków jeży się na ten pomysł. Chłodniejsi twierdzą, że falafel to przysmak regionalny, a nie religijny. Ale polityka nie ma większego znaczenia, gdy stoisz na chodniku w porze lunchu, czekając, aż twój ulubiony sprzedawca zawinie trochę chleba pita wokół wybranych marynowanych buraków, sosu tahini, świeżych warzyw , a przede wszystkim chrupiącego, pysznego falafela.

Jeśli mieszkasz w Chicago, to jest frank wołowy i jesz go na bułce makowej z musztardą, przysmakiem, cebulą, piklami, pomidorami i solą z selera . Jeśli jesteś w Rochester w stanie Nowy Jork, jest to pikantna kiełbasa wieprzowa – podzielona na kawałki, grillowana i umieszczona w tostowanej bułce. Odmiany są tak nieskończone, jak historie jego początków. Czy nazywa się je frankami, bo wynaleziono je we Frankfurcie, czy też parówkami, bo pochodzą z Wiednia (czyli Wiednia)? Nikt nie wie na pewno, ale jedno jest pewne: hot dog nie jest hot dogiem, dopóki nie usiądzie w bułce. A ta ważna innowacja jest ogólnoamerykańska.

Archeolodzy wykopali starożytne piece do pizzy z popiołów Pompejów w południowych Włoszech. Ale klasyczna pizza, którą znamy i kochamy, nie istniałaby bez niewielkiej pomocy z Nowego Świata. Kiedy pomidor został po raz pierwszy sprowadzony do Europy z Ameryki Południowej, klasy wyższe odmówiły jego jedzenia, ponieważ były przekonane, że jest trujący. Ale chłopi byli zbyt biedni, by być wybrednymi, i zaczęli rozsmarowywać czerwone owoce na swoich plackach. Kilka wieków później dodano świeżą bazylię i mozzarellę i narodziła się klasyczna pizza Margherita. Dziś amerykańskie dodatki do pizzy są tak różnorodne, jak amerykańskie podniebienie. Od ananasa po pikle, jedynym ograniczeniem jest Twoja wyobraźnia.

Gotowane na parze lub grillowane, wypełnione wołowiną lub ryżem i fasolą, wszystkie burrito zaczynają się od tej samej okrągłej, płaskiej tortilli. Prawdopodobnie swoją nazwę zawdzięczają staremu hiszpańskiemu powiedzeniu: „Gdybym miał konia, poszedłbym zbić fortunę, ale mam tylko małego osiołka”. W języku hiszpańskim słowo oznaczające „mały osioł” to „burrito”. Podobnie jak jego zwierzęcy imiennik, burrito może zawierać wszystko: fasolę, ryż, śmietanę, ser , awokado, kurczaka, wołowinę, wieprzowinę. Ty to nazwij. W Sonorze w Meksyku, ich prawdopodobnym miejscu narodzin, burrito to małe, proste rzeczy, ale przez dziesięciolecia, gdy burrito wędrowały na północ i zachód do swojej współczesnej stolicy, San Francisco, rosły i rosły, aż stały się wielkim Meksykaninem. -Amerykański przysmak.

Greckie słowo gyro oznacza „wirowanie” i ma to sens, gdy pomyślisz o tych ogromnych stożkach tajemniczego mięsa wirujących na swoich toporach w restauracjach przy chodnikach na całym świecie. Zanim stał się taryfą uliczną, żyroskop był popularny dawno temu w Grecji. Tradycyjnie te rożki mięsne były wytwarzane ręcznie z mieszanki wołowiny i jagnięciny, bułki tartej i oregano. Pewnego dnia w Milwaukee na początku lat 70. żydowsko-amerykański przedsiębiorca o nazwisku (wierzcie lub nie) John Garlic przeprowadzał burzę mózgów ze swoją żoną Margaret, kiedy wpadli na pomysł masowej produkcji tego przędzionego mięsa. Voila — Stary Świat spotkał Nowy Świat, aby stworzyć trwałego faworyta ulicy.

Legenda głosi, że w latach 30. XX wieku wielki francuski szef kuchni Charpentier wynalazł naleśniki suzette z charakterystycznym pomarańczowym sosem dla przyszłego króla Anglii Edwarda VII. Ale na długo przed tym było ulubionym jedzeniem francuskich chłopów. Pochodząca z Bretanii w północno-zachodniej Francji z prostych składników mąki gryczanej, jajek, masła i mleka, naleśnik okazał się jednym z najbardziej wszechstronnych produktów spożywczych, jakie kiedykolwiek stworzono. Wykonane na miejscu przez sprzedawców z chodników na całym świecie i wypełnione wszystkim, od sera i szynki po truskawki i śmietanę, naleśniki są uwielbiane przez wszystkich.

Mrożona śmietana i cukier : proste, ale doskonałe. Czy został wynaleziony w XVII wieku na dworze Karola I, czy nawet wcześniej przez cesarza Nerona, który wysłał niewolników, by przywozili lód z gór? Właściwie zapis historyczny wskazuje na starożytne Chiny jako miejsce narodzin ulubionego na świecie przenośnego deseru. Lody te pojawiły się w 1774 roku, w przededniu rewolucji amerykańskiejpierwszy przybył do Stanów Zjednoczonych. Ale minęło prawie stulecie, zanim pomysłowa kobieta z New Jersey, Nancy Johnson, wynalazła ręcznie nakręcaną maszynkę do lodów i zaczęła się miłość Ameryki do tego cudownego słodyczy. Czekolada lub wanilia, nadziewane lub podawane na miękko, w rożku lub filiżance – być może część popularności lodów wynika z ich wszechstronności. W końcu możesz usiąść przy wyszukanej miksturze z bananów lub po prostu przejść chodnikiem z rożkiem waflowym i pozwolić, aby Twój ulubiony smak rozpłynął się w ustach.

To pyszne ciasto śniadaniowe zawdzięcza swoją nazwę niezwykłemu, zaokrąglonemu kształtowi. Dawno, dawno temu, hiszpańscy pasterze, którzy przez wiele dni tkwili wysoko w górach, desperacko szukali uczty. Korzystając z ograniczonych dostępnych składników masła, jajek i mąki, ugotowali smażone ciasto, które przypominało rogi owiec, którymi się opiekowali. Te owce nazywano churros . Z czasem to skromne jedzenie pasterskie trafiło do Ameryki Łacińskiej, a następnie na północ do Stanów Zjednoczonych. W ostatnich dziesięcioleciach Amerykanie z zapałem zabrali się do churros. Posypane cukrem i podane z parującą filiżanką gorącej czekolady , churros tworzą niesamowite śniadanie na chodniku.

Przez setki lat arystokraci delektowali się delikatnymi sieciami cukru tkanymi przez elitarnych szefów kuchni, ale dla zwykłych ludzi to słodkie uczucie rozpływania się w ustach było zdecydowanie za drogie. Następnie, w 1897 roku, John C. Wharton i William Morrison wynaleźli maszynę, która z łatwością topi i obraca cukier. W 1904 roku przywieźli swoją maszynę na Targi Światowe w St. Louis, gdzie odniosła ogromny sukces. Kolejna innowacja w latach 70. w pełni zautomatyzowała cały proces poprzez pakowanie słodyczy w papierowe lub plastikowe torebki. Dziś trudno wyobrazić sobie uliczny jarmark bez tych różowych, lazurowych i ultramarynowych chmurek, które kiedyś nazywano bajkową watą.

Czy wiedziałeś?

Czy jedzenie uliczne jest zagrożone? Według Consumers International, street food stanowi prawie połowę diety krajów rozwijających się, jednak globalizacja niszczy regionalną różnorodność street foodu. Jeśli kochasz street food i chcesz chronić jego przyszłość, możesz dowiedzieć się więcej na Street food.org .

W 610 mnich skręcił resztki ciasta w kształt skrzyżowanych ramion i dał je dzieciom w nagrodę za naukę ich modlitw. Precle stały się hitem w całej Europie, a dziewięć wieków później, gdy Turcy drążyli tunele pod murami Wiednia, to pierwsi piekarze precli usłyszeli je i wszczęli alarm. Do dziś herb wiedeńskich piekarzy dumnie nosi precel. Ale to Holendrzy z Pensylwanii udoskonalili to, co miało stać się słynną filadelfijską przekąską. Według The New York Times miękki precel, posypany solą i duszony musztardą, może być ostatecznym ulicznym jedzeniem.

Powiązane artykuły

Źródła