Wprowadzenie do trofeów myśliwskich

Ta wielka głowa łosia wisząca na ścianie w lokalnym hangoucie jest tym, co myśliwi nazywają trofeum : pamiątką z zabójstwa. Całkiem dosłownie zwierzęta trofeum są cenione jako trofea. Są używane do dekoracji, chwalenia się prawami lub dochodami. Taksydermiści tworzą oczyszczone, ubrane i zamontowane trofea dla muzeów, restauracji, hoteli i domów prywatnych.

Człowiek poluje od czasów prehistorycznych, a doświadczenie polowania wywołuje niektóre z najbardziej prymitywnych ludzkich uczuć, takie jak dreszcz niebezpiecznego pościgu. Mniej oczywista jest chęć pochwalenia się swoimi sukcesami – impuls, który nie jest daleko od bestii dumnych w zalotach. Dla niektórych myśliwych zdobycie trofeum wystarczająco dużego dla księgi rekordów jest ich główną motywacją. Dla innych wystarczy unieruchomienie zwierzęcia i zrobienie zdjęcia.

Sportowcy opracowali zasady i konwencje regulujące polowania w historii Stanów Zjednoczonych. Ponieważ populacje dzikich zwierząt stopniowo spadały w XIX wieku, myśliwi zaczęli ograniczać swój zasięg. Zaczęli pomijać samice i celować w największe, najbardziej dojrzałe osobniki męskie [źródło: Lee ]. W ostatnich latach wielu członków społeczności łowieckiej twierdziło, że ten selektywny proces sprawia, że ​​polowanie na trofea jest użytecznym elementem programów zrównoważonej ochrony przyrody. Inni zwolennicy natury twierdzą inaczej i starają się ograniczyć lub zakazać polowań na trofea.

Polowanie na trofea grubej zwierzyny lub egzotycznych zwierząt może wywołać wielkie emocje w społecznościach. W ostatnich latach w centrum debaty znalazły się niedźwiedzie polarne. US Fish and Wildlife Service dodała niedźwiedzie polarne do listy zagrożonych gatunków w 2008 roku. Ta lista gwarantuje, że niedźwiedzie polarne, które cierpią z powodu problemów środowiskowych i klimatycznych, nie mogą zostać przywiezione do USA jako trofea wielkiej zwierzyny. Zakaz polowania na niedźwiedzie polarne obowiązuje od 1972 r. (z wyjątkiem polowań na własne potrzeby przez tubylców z Alaski, ale wcześniej legalny był import zwierząt z Kanady [źródło: US Fish & Wildlife Service ].

Niedźwiedzie polarne to tylko jeden z przykładów gorących kontrowersji związanych z polowaniem na trofea. W tym artykule przyjrzymy się obu stronom sporu dotyczącego polowania na trofea egzotyczne i grubej zwierzyny. Ale najpierw przyjrzyjmy się samym trofeom i sposobom ich zdobywania.

Zawartość

1. Rodzaje trofeów myśliwskich
2. Zbieranie trofeów myśliwskich
3. Argumenty na korzyść trofeów myśliwskich
4. Argumenty przeciwko trofeom myśliwskim

Podczas gdy każdy może rzucić głowę jelenia na ścianę i nazwać to trofeum, trofeum myśliwskie jest bardziej odpowiednie dla grubej zwierzyny lub egzotycznych zwierząt. Tego typu trofea są tak różnorodne, jak samo królestwo zwierząt.

W Ameryce Północnej do wielkich trofeów myśliwskich należą:

Organizacje w Afryce oferują polowania na safari dla:

Mogą również zapewnić safari dla „afrykańskiej wielkiej piątki”. Te bardzo pożądane trofea obejmują lwa, bawoła, nosorożca, lamparta i słonia [źródło: African Sky ].

Bez względu na to, jakie masz odczucia związane z polowaniem, nie ma wątpliwości, że dla myśliwego jest to bardzo intensywne, instynktowne przeżycie. Po zakończeniu dreszczyku polowania wydaje się naturalne, że myśliwy chciałby zachować jakąś fizyczną pamiątkę, aby uchwycić wspomnienia z tego doświadczenia. Same zdjęcia mogą nie wystarczyć.

Niektóre trofea obejmują bujne skóry zwierząt, takich jak owce i niedźwiedzie, garbowane skóry i kły słonia (chociaż handel kością słoniową jest nadal zabroniony w niektórych krajach na mocy prawa międzynarodowego) [źródło: CITES ]. Dominująca koncepcja trofeum myśliwskiego dotyczy jednak taksydermii. Przygotowanie głowy, głowy i ramion, stojaka na poroże lub pełnego manekina obejmuje skórowanie, suszenie, wybielanie, czyszczenie, ubieranie i tworzenie formy lub modelu [źródło: Missoula Valley School of Taxidermy ].

Taksydermia jest uważana za sztukę. Umieszczenie elementów, takich jak szklane oczy, ukrywanie szwów i kosmetyczne naprawy w celu zakrycia defektów, takich jak dziury po kulach lub skazy, przyczyniają się do realistycznej jakości dobrze zamontowanego trofeum.

Jak myśliwi kończą ze swoimi trofeami? Czytaj dalej, aby dowiedzieć się o zbieraniu tych gigantycznych stworzeń.

Więc chcesz polować na trofea? Musisz tylko wyruszyć w dzicz, znaleźć duże zwierzę, zastrzelić je i wysłać do taksydermisty, prawda? Niestety, to nie jest takie proste – ani tanie. Ten elitarny sport wymaga planowania, specjalnego sprzętu, zezwoleń i dużej ilości gotówki. Ceny na Alasce mogą sięgać 20 000 dolarów za zebranie wielkiej zwierzyny , takiej jak niedźwiedź Kodiak [źródło: Nilsson ].

Organizacje na całym świecie oferują członkostwo łowcom trofeów. Uczestnikami są zazwyczaj zamożni biznesmeni z pensjami wyższej klasy. Podróżują po Stanach Zjednoczonych i do odległych obszarów w innych krajach, aby znaleźć wielką grę.

W Stanach Zjednoczonych istnieje wiele ogólnokrajowych i państwowych organizacji, które wspierają polowanie na trofea. Grupy te finansują konkursy, prowadzą ogromne zapisy i oferują swoim członkom wiele usług. Jeśli nie chcesz dołączyć do grupy, licencje i informacje o polowaniu na trofea w twoim stanie można znaleźć w regionalnym Departamencie Zasobów Naturalnych.

Polowanie na egzotyczne trofea jest popularną rozrywką na całym świecie, ale obywatele USA stanowią zdrową część tych, którzy latają do Afryki Południowej i innych odległych miejsc na profesjonalnie prowadzone safari.

Trofea są następnie importowane z powrotem do Stanów Zjednoczonych. Zwierzęta chronione na mocy ustawy o zagrożonych gatunkach nie mogą być przywożone do kraju jako trofea, z wyjątkiem specjalnych celów, takich jak badania naukowe [źródło: Humane Society of the United States ]. Kolekcjonerzy mogą również kupować trofea na wolnym rynku – czasami za te same stroje, które planują pakiety safari.

Polowanie na trofea to gorący temat zarówno dla miłośników zwierząt, jak i myśliwych. Wydaje się to być polaryzacją – albo to kochasz, albo nienawidzisz. Czytaj dalej, aby lepiej zrozumieć tych, którzy wspierają polowanie na trofea.

Niebezpieczeństwa taksydermii

Okazy muzealne istnieją od wieków, a utrzymanie ich atrakcyjności zawsze stanowiło wyzwanie. W XVIII wieku kolekcjonerzy zaczęli szukać nowych sposobów, aby ich zwierzęta i ptaki wyglądały na bardziej, no cóż, żywe. To ostatecznie doprowadziło do użycia niektórych substancji toksycznych, w tym arsenu. Chociaż praktyka ta była stopniowo zastępowana mniej niebezpiecznymi chemikaliami, okazy nadal były leczone arszenikiem w Smithsonian jeszcze w latach 70. [źródło: Albrecht ].

Łowiectwo ma wielu zwolenników, ale niektórzy uważają polowanie na trofea za bardziej kontrowersyjną część tego sportu. Dieter Schramm, przewodniczący Międzynarodowej Rady Ochrony Zwierzyny i Dzikiej Przyrody, postrzega trofea jako sposób na upamiętnienie zadowolenia z wyprawy. W „Africa Indaba”, biuletynie poświęconym ochronie afrykańskiej przyrody, Schramm mówi: „Kiedy myśliwy patrzy na trofea na ścianie, angażuje się w jeden z podstawowych przywilejów ludzkości: pewność siebie i doświadczanie radości i szczęście." Schramm popiera polowanie na trofea, ale szybko wskazuje, że to samo polowanie, a nie trofeum, zasługuje na świętowanie [źródło: Schramm ].

Schramm nie jest osamotniony w swoim wsparciu. Pisarz sportowy Don Meredith broni polowań na jelenie wirginijskie i mulaki w kanadyjskiej prowincji Alberta z następujących powodów:

Najbardziej wyrafinowane argumenty przemawiające za polowaniem na trofea podkreślają jego wkład w ochronę dzikiej przyrody i zarządzanie środowiskiem. Zwolennicy polowań zauważają, że polowanie selektywne może czasami być skutecznym sposobem obrony zagrożonych gatunków lub przywrócenia równowagi w ekosystemie. Co więcej, komercyjne polowania na trofea przynoszą znaczne dochody ubogim w zasoby, bogatym w przyrodę regionom, takim jak Afryka Subsaharyjska. Z kolei rządy mogą wykorzystać część tych dochodów na promowanie działań na rzecz ochrony i zrównoważonego rozwoju [źródło: Gunn ].

Nie trzeba dodawać, że jest wielu, którzy zdecydowanie sprzeciwiają się polowaniu na trofea. Czytaj dalej, aby poznać drugą stronę tej historii.

Łowca historii

Jednym z najwybitniejszych zwolenników polowań w historii Ameryki był Theodore Roosevelt. W „Outdoor Pastimes of an American Hunter” napisał: „W cywilizowanym i kulturalnym kraju dzikie zwierzęta w ogóle istnieją tylko wtedy, gdy są konserwowane przez sportowców” [źródło: Roosevelt ]. Parki i rezerwaty przyrody poświęcone jego imieniu w całych Stanach Zjednoczonych uhonorowały dziedzictwo myśliwskie Roosevelta.

Dla zwolenników praw zwierząt polowanie na trofea jest jednym z najgorszych rodzajów naruszeń. Punkt widzenia praw zwierząt zaczyna się od założenia, że ​​zwierzęta zasługują na przeżycie swojej naturalnej długości życia, tak jak ludzie. Z tego punktu widzenia zabijanie jakiegokolwiek zwierzęcia dla sportu jest moralnie obraźliwe: pozbawia zwierzęta ich prawa do życia, a ich śmierć nie służy żadnemu uzasadnionemu celowi. Przestępstwo jest spotęgowane, gdy niektóre zwierzęta zabite przez łowców trofeów pochodzą z rzadkich lub zagrożonych gatunków.

Niektóre metody zdobywania egzotycznych lub nietypowych trofeów są dalekie od sportowego. Zwolennicy etycznego polowania i dobrostanu zwierząt potępiają praktykę polowania w puszkach – hodowanie zwierząt w niewoli, które mają być zabijane przez myśliwych w zamkniętych przestrzeniach. Republika Południowej Afryki jest jednym z kilku krajów, które zakazały tej praktyki, ale nadal trwa [źródło: Environmental News Service ]. Praktyki takie jak polowanie w puszkach są uważane przez niektórych za nadużycie dzikiej przyrody.

Niektórzy naukowcy twierdzą, że systematyczne polowanie na najbardziej dojrzałych członków populacji zwierząt może niekorzystnie wpłynąć na jej pulę genową. Zmniejszy to średnią wielkość przyszłych pokoleń i zagrozi zdolności gatunku do rozwoju w jego środowisku. Naukowcy twierdzą, że wielokrotne polowania przez wiele lat stopniowo zmniejszały rozmiary niedźwiedzi Kodiak na Alasce. Co więcej, polowanie zmieniło zachowanie niedźwiedzi w sposób przyczynowo-skutkowy. Ponieważ niedźwiedzie przestraszyły się ludzi, jest bardziej prawdopodobne, że zrezygnują z normalnych wybiegów łososia, podważając w ten sposób własne odżywianie i zdrowie. Zabijanie dorosłych samców dowolnego gatunku może zmniejszyć szanse przeżycia młodych osobników. Może również destabilizować populację, powodując niedobór mężczyzn. Jeśli celem są również kobiety,Nilssona ].

Pomimo argumentów, polowanie na trofea z pewnością będzie kontynuowane na całym świecie. Jak się z tym czujesz? Czy trofeum jest dobre, złe czy gdzieś pośrodku? Teraz, gdy znasz już fakty, możesz przyłączyć się do debaty, która z pewnością będzie trwać przez kolejne pokolenia.

Niewłaściwy zwrot

W 1994 roku co najmniej cztery stosunkowo oswojone słonie nieświadomie przekroczyły granicę z Kenii do Tanzanii. Słonie były chronione przed myśliwymi w Kenii, ale nie w Tanzanii. Nie bojąc się ludzi, słonie zostały zabite z bliskiej odległości [źródło: Nilsson ].

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków

Źródła :

­