10 kosztownych przywołań żywności

Poprzedźmy tę przygnębiającą listę stwierdzeniem, że czerpiemy wiele korzyści z globalizacji produktów spożywczych. Po pierwsze, nasza dieta stała się bardziej zróżnicowana, odkąd w naszym lokalnym sklepie spożywczym możemy znaleźć żywność pochodzącą z różnych zakątków świata. Ale są też wady. Po pierwsze, jeśli nie wyhodowałeś ani nie ubiłeś własnego obiadu, nie możesz być pewien, gdzie był. Musimy polegać na firmach i nadzorze rządu, aby upewnić się, że to, co jemy, jest bezpieczne – a jak zobaczymy, nie zawsze to działa.

Według Centers for Disease Control (CDC) choroby przenoszone przez żywność powodują około 300 000 hospitalizacji i 5 000 zgonów rocznie w Stanach Zjednoczonych [źródło: CDC ]. Częstymi przyczynami są epidemie bakterii, takich jak salmonella i E. coli. Wydaje się, że za każdym razem, gdy opinia publiczna zaczyna odzyskiwać zaufanie do bezpieczeństwa w obchodzeniu się z żywnością, pojawia się nowa historia o kolejnym masowym wycofaniu żywności.

Te epidemie to nie tylko cios dla zdrowia ofiar, ale także dla gospodarki. W Stanach Zjednoczonych gospodarka wylewa co roku około 7 miliardów dolarów z powodu tych epidemii [źródło: Washington Times ]. Koszty wycofania produktów, które obejmują usuwanie żywności z półek, prowadzenie spraw sądowych , modernizację zakładów i naprawę public relations , mogą być gigantyczne dla firm. I to nie licząc skażonej reputacji i utraconej sprzedaży, które mogą być trudne do zarabiania.

Na następnych kilku stronach omówimy niektóre z największych wycofań i ich niszczycielski wpływ na firmy.

1. Jack in the Box Burgery
2. Sok jabłkowy Odwalla
3. Wołowina Hudson
4. Produkty Sara Lee Deli
5. szpinak
6. Piotruś Pan Masło Orzechowe
7. Menu Pokarmy Karma dla zwierząt
8. Mięso Westland/Halmark
9. Pomidory
10. Produkty z orzeszków ziemnych

­

­

Incydent ten okazał się jednym z najbardziej dramatycznych wybuchów chorób przenoszonych drogą pokarmową w historii i obudził ludzi na niebezpieczeństwo E. coli. Sieć restauracji fast food Jack in the Box zaczęła sprzedawać hamburgery zakażone bakterią E. coli w 1992 roku. Wkrótce setki zachorowały, a czwórka dzieci uległa chorobie i zmarła.

Jest to szczególnie tragiczne, biorąc pod uwagę, że można było temu zapobiec. Nawet jeśli surowe mięso było skażone, gotowanie go do wystarczająco wysokiej temperatury (155 stopni Fahrenheita lub 68,3 stopni Celsjusza) zabiłoby E. coli i uczyniło je bezpiecznym do spożycia. Jednak standardy Agencji ds. Żywności i Leków (FDA) w tym czasie wymagały, aby mięso było gotowane tylko w temperaturze 140 stopni Fahrenheita (60 stopni Celsjusza). Kiedy skandal udowodnił, że temperatura jest niewystarczająca, FDA podniosła wymóg do 155 stopni (i ostatecznie 160 stopni lub 71,1 stopni Celsjusza).

Kiedy odkryto link do ich hamburgerów, firma prowadząca restauracje, Foodmaker Inc., wydała wezwanie, w którym odzyskała około 20 procent skażonej wołowiny [źródło: MarlerClark ]. Foodmaker stracił około 160 milionów dolarów ze sprzedaży i 30 procent wartości giełdowej w wyniku skandalu [źródło: MarlerClark , Nestle ]. Zaoferowali, że pokryją koszty leczenia ofiar bez żadnych zobowiązań [źródło: AP ]. Niemniej jednak ostatecznie wypłacili dziesiątki milionów w procesach indywidualnych i zbiorowych.

­­

­

Konsumenci stali się bardziej nieufni w stosunku do niedogotowanego hamburgera po incydencie z Jack in the Box, ale nikt nie spodziewał się, że kolejna wielka epidemia będzie dotyczyć podstawowego elementu zdrowej diety: soku jabłkowego. Choć firma szczyci się tym, że jest zdrowym wyborem, Odwalla nauczyła się znaczenia pasteryzacji w 1996 roku. W tym samym roku jej sok jabłkowy został skażony bakterią E. coli, co spowodowało śmierć jednego 16-miesięcznego dziecka i dziesiątki innych przypadki choroby.

Wycofanie akcji spowodowało gwałtowny spadek akcji firmy i kosztowało ją ponad 12 milionów dolarów [źródło: ERS/USDA ]. Nie obejmuje to utraconej sprzedaży, spraw sądowych i grzywny federalnej w wysokości 1,5 miliona dolarów. Dyrektorzy Odwalli przyznali się do niewiedzy, przyznając, że nie zdają sobie sprawy, że E. coli może przetrwać w kwaśnym soku jabłkowym [źródło: Drew ]. W wyniku wybuchu epidemii firma zaczęła pasteryzować swój sok jabłkowy, a przemysł soków owocowych (który wcześniej w większości podlegał samoregulacji) stał się bardziej rygorystycznie regulowany [źródło: Weier ].

­

A year after the Odwalla apple juice outbreak, the nation was struggling with E. coli yet again. This time, it led to the largest meat recall ever seen at that point. In 1997, Hudson sold beef that was contaminated with E. coli, sickening at least 16 people, five of whom were hospitalized (luckily, none died) [source: Neusner].

On Aug. 12, the USDA ordered Hudson to recall 20 million pounds (more than 9 million kilograms) of their ground beef, making this one of few recalls on this list that weren't voluntary [source: Smith]. Soon, this number rose to 25 million pounds (more than 11 million kilograms). The most crippling effect was not direct recall costs, but the loss of Hudson's best customer, fast-food giant Burger King, on Aug. 23.

A few days later, Hudson sold the beef-processing plant that was the source of the outbreak. But, even without that plant, the company suffered from a tainted brand name. By early September, Tyson Foods offered to buy the company for $642.4 million -- much less than it was worth a year earlier [source: Neusner]. Though Hudson founders had previously turned down offers to sell, this time it was an offer they couldn't refuse.

­

In one of the largest meat recalls in history, Sara Lee Corp. recalled about 35 million pounds (almost 16,000 tons) of their deli products and hot dogs in December 1998 [source: Perl]­. Cases of listeria had been linked to the meat from a Bil Mar Foods plant. Never heard of listeriosis? It's not as well known as E. coli and salmonella, but it happens to be more deadly. In this case, it's believed the outbreak contributed to 21 deaths and more than 100 cases of illness [source: New York Times].

Samo wycofanie kosztowało około 76 milionów dolarów [źródło: Licking ]. Ale to nie liczy milionów więcej, które firma później rozwidla w procesach sądowych. Ponadto wydał około 25 milionów dolarów na renowację zakładu w Bil Mar [źródło: Barboza ]. Wskazał tam na obecność szczątków, starego mięsa i plagę płoci jako możliwych przyczyn wybuchu.

­

We wrześniu 2006 roku FDA ostrzegła amerykańskich konsumentów, aby przestali jeść świeży szpinak. Najwyraźniej ulubione zielone warzywo liściaste Popeye'a powodowało, że ludzie chorowali na E. coli. Firma Natural Selection Foods dobrowolnie wycofała swoje produkty ze szpinaku, a supermarkety wycofały produkt ze swoich półek. Wybuch w końcu pochłonął co najmniej trzy życia i spowodował choroby setek ludzi [źródło: Sung ].

W międzyczasie przemysł szpinakowy w USA otrzymał mocny cios. Koszty wycofania i szacowane straty sprzedaży wyniosły oszałamiające 350 milionów dolarów [źródło: Weise ]. A przemysł bardzo powoli był w stanie odzyskać zaufanie konsumentów do produktu.

Badacze nie byli w stanie dokładnie określić, w jaki sposób szpinak został skażony chorobą. Jednym z podejrzeń jest to, że rolnicy używali skażonej wody do nawadniania upraw [źródło: Sander ]. Jako środek zapobiegawczy, przemysł szpinakowy wymyślił bardziej rygorystyczne zasady uprawy szpinaku, w tym zwiększenie bufora wymaganego między uprawami a pastwiskami [źródło: Schmit ].

­

­

Na początku 2007 roku konsumenci usłyszeli, że powinni przestać kupować i jeść popularną markę masła orzechowego Peter Pan . Najwyraźniej z produktem powiązano epidemię salmonelli. Kiedy odkryto link, firma, która wyprodukowała to masło orzechowe, ConAgra, zaangażowała się w rzadkie i masowe wycofywanie tego produktu w 100 procentach. A później w tym samym roku firma przypomniała sobie mrożone placki, które również okazały się powiązane z epidemią.

Po tym, jak wszystko zostało powiedziane i zrobione, epidemia spowodowała ponad 600 przypadków salmonelli, ale na szczęście nie zgonów. ConAgra wydała około 78 milionów dolarów na wycofanie [źródło: Nash ]. Środki te zostały przeznaczone nie tylko na znalezienie i pozbywanie się produktów, ale także na powiadamianie klientów i wdrożenie bezpłatnej infolinii umożliwiającej konsumentom kontakt. Oprócz wyrzucenia tych pieniędzy, firma straciła około 55 milionów dolarów utraconej sprzedaży [źródło: Hughlett ].

Dochodzenie w sprawie przyczyny epidemii ujawniło, że wilgoć (z uszkodzonych zraszaczy i deszczu przeciekającego przez dach) była winowajcą, który sprzyjał środowisku przyjaznemu dla bakterii. ConAgra następnie przeznaczyła kolejne 15 do 20 milionów dolarów na renowację odpowiedzialnego zakładu [źródło: Nash ].

­­

Jedno z największych zwrotów żywności w historii dotyczyło rzeczy, które dajemy naszym futrzanym przyjaciołom – w tym przypadku w centrum problemu była karma dla zwierząt. I w przeciwieństwie do większości innych odwołań z naszej listy, ten nie miał nic wspólnego z wybuchem choroby bakteryjnej. Uważa się raczej, że przemysłowa substancja chemiczna znana jako melamina skaziła gluten pszeniczny w żywności. Kiedy substancja chemiczna dostanie się do organizmu zwierzęcia, może spowodować niewydolność nerek, a nawet śmierć. Uważa się, że gluten pszeniczny skażony melaminą pochodził od chińskiego dostawcy.

W 2007 roku, po tym, jak śmierć 14 kotów i psów powiązano z ich produktami, Menu Foods rozpoczęło wycofywanie około 60 milionów puszek i opakowań karmy dla zwierząt domowych [źródło: Reuters ]. Nie był jednak w stanie zapobiec tysiącom kolejnych chorób i śmierci zwierząt [źródło: Barboza ].

Menu Foods musiało wydać około 42 miliony dolarów na opłacenie wycofania, nie licząc utraconej sprzedaży [źródło: Henderson ]. Do 2009 roku, po tym, jak firma osiągnęła ugodę w wysokości 24 milionów dolarów, dotknięci właściciele zwierząt mogli otrzymać odszkodowanie z powodu rachunków weterynaryjnych [źródło: Jones ]. Było to dodatek do 8 milionów dolarów już wypłaconych dotkniętym konsumentom [źródło: Schneider ].

­

W lutym 2008 roku było to największe wycofanie mięsa w historii. Co ciekawe, pomimo ogromnego zakresu, wycofanie nie nastąpiło w wyniku doniesień o chorobie.

Dramat zaczął się raczej, gdy Humane Society of the United States opublikowało 30 stycznia 2008 roku tajne wideo, przedstawiające pracowników Westland/Hallmark znęcających się nad chorymi krowami [źródło: Martin ]. Wideo spowodowało dobrowolne zamknięcie firmy i zwróciło uwagę USDA, która wszczęła dochodzenie. Chociaż ich krowy przeszły wstępną inspekcję, firma rzekomo nie powiadomiła inspektorów, gdy krowy były zbyt chore, aby chodzić przed ubojem. Takie okoliczności zwiększały ryzyko, że mięso przeniesie chorobę wściekłych krów.

Westland/Hallmark dobrowolnie zgłosiło się do prośby USDA o wycofanie wołowiny o wartości ponad 143 milionów funtów (prawie 65 milionów kilogramów), mimo że zagrożenie dla zdrowia było „zdalne” [źródło: USDA ]. Mięso to trwało dwa lata ich produkcji i większość z nich została skonsumowana przed ogłoszeniem odwołania. Początkowe obciążenia związane z opłaceniem wycofania spadły na sprzedawców detalicznych i szkoły wśród innych odbiorców [źródło: Schmit ]. Organizacje obliczają szkody i domagają się zwrotu kosztów od Westland/Hallmark. Według niektórych szacunków łączna kwota wyniesie około 117 milionów dolarów [źródło: Goad ]. Jest mało prawdopodobne, że firma kiedykolwiek zostanie ponownie otwarta.

­

Kiedy w maju 2008 r. wybuchła rzadka forma salmonelli, CDC i FDA próbowały znaleźć przyczynę. Zanim się skończyła, wybuch epidemii spowodował setki hospitalizacji i wiązał się z kilkoma zgonami [źródło: Hsu ].

Na początku FDA postanowiła ostrzec opinię publiczną przed pomidorami, co było jednym z prawdopodobnych winowajców, do których się zbliżał. Niestety było nie tak. Ale przez kilka miesięcy, zanim ostatecznie wyśledził epidemię na paprykę z farmy w Meksyku, przemysł pomidorowy cierpiał na kosztowne wycofania.

Chociaż pomidory nie były tak naprawdę skażone salmonellą, hodowcy pomidorów musieli zapłacić rachunek za wycofanie. Mało tego, rolnicy niszczyli uprawy pomidorów, gdy koszt ich zbioru przewyższał spodziewane zyski [źródło: Schmit ]. Niektórzy szacują, że straty powiązania (w tym koszty wycofania i utraconej sprzedaży) wyniosą nawet 250 milionów dolarów dla całej branży [źródło: Enis ].

To ostatnie przywołanie było ogromne, a epidemia śmiertelna. Na początku stycznia 2009 r. FDA powiązała śmiertelną epidemię salmonelli z fabryką w Georgii należącą do Peanut Corporation of America (PCA), a firma natychmiast nakazała wycofanie. Od czasu początkowego wycofania, zamieszany był inny zakład PCA w Teksasie, a liczba wycofanych produktów wyniosła ponad 2000 [źródło: Cook ].

Oprócz tego, że był jednym z największych odwołań w historii, był także jednym z najbardziej dramatycznych. Dochodzenie kryminalne w sprawie wybuchu epidemii ujawniło zaskakujące dowody na to, że PCA mogło świadomie wysyłać produkty po tym, jak testy na salmonellę dały wynik pozytywny, a w innych przypadkach, gdy ponowne testy okazały się negatywne lub zanim w ogóle wróciły wyniki testów [źródło: Schmit ]. Niezależnie od tego, czy to prawda, czy nie, wybuch epidemii spowodował dziewięć zgonów i ponad 600 przypadków chorób [źródło: Cook ].

W rezultacie PCA została zamknięta na stałe. Ale podobnie jak inne niszczycielskie wycofania, niewinne firmy musiały ponieść początkowe koszty. Kellogg zgłosił stratę 70 milionów dolarów, a inne mniejsze firmy walczą o przetrwanie – producent Forward Foods złożył wniosek o ogłoszenie upadłości na podstawie rozdziału 11 [źródło: Newsday ].

Po zapoznaniu się z taką listą nigdy nie było jaśniejsze, że historia się powtarza. Ale jest to również świadectwo tego, jak niesamowicie złożone stały się systemy produkcji i dystrybucji żywności we współczesnym świecie.

Aby uzyskać więcej interesujących list, przejrzyj linki na następnej stronie.

Powiązane artykuły