10 najważniejszych momentów w historii łazienki w kosmosie

Od najwcześniejszych misji kosmicznych wiele urządzeń pomogło astronautom łatwiej się uwolnić. Wynalazki te obejmują gamę od prostych pieluch dla dorosłych po bardziej wyrafinowane systemy toalet, które faktycznie mogą przekształcić mocz w wodę pitną . W całej historii eksploracji kosmosu statki kosmiczne były wyposażone we własne toalety. Mimo to przez lata było kilka problemów - w tym zepsute toalety i spory o wspólne łazienki - które sprawiły, że chodzenie do łazienki w kosmosie samo w sobie jest przygodą.

Wybierz się w podróż po pasie pamięci o kosmosie i poznaj niektóre momenty w łazience, które przez lata przyniosły astronautom największą ulgę i irytację.

1. Shepard's Historic Bathroom Emergency
2. Krążek moczowy Discovery
3. Toaleta do noszenia
4. Zabrania się Rosjan!
5. Jest w torbie
6. Jeden drogi nocnik
7. Nieczynny
8. Nocnik Humor
9. Piękny wysypisko
10. Toaleta unisex za 23 miliony dolarów dla ISS

Alan B. Shepard, Jr., pierwszy w historii załogowy amerykański lot kosmiczny 5 maja 1961 roku miał trwać tylko 15 minut. Ale natura w końcu zawołała po pogodzie, a trudności techniczne opóźniły lot o cztery godziny. Shepard dorzucił przysłowiowy ręcznik i przez radio do kontrolerów powiedział: „Muszę się wysikać”. Powiedziano mu: „Nie ma mowy”. Nie mając innej opcji, Shepard był zmuszony iść prosto w swoim garniturze.

Kiedy misje kosmiczne stały się dłuższe, inżynierowie wiedzieli, że muszą wyposażyć statki kosmiczne w prawdziwe łazienki. Aby funkcjonować w środowisku nieważkości, te toalety kosmiczne były wyposażone w pas biodrowy, uchwyty na ręce i ograniczniki stóp, aby astronauci nie odpłynęli w środku strumienia. Ponieważ w kosmosie nie ma grawitacji , wentylator wciągał mocz i odchody do odpowiednich pojemników. Filtr usunął nieprzyjemne zapachy, zanim powietrze wróciło do kabiny.

Podczas misji na 1984 promu kosmicznego Discovery, odpady samolotu woda systemu odpowietrzania nie powiodła się, co prowadzi do powstania bardzo dużej sopel wykonana z moczem na zewnątrz promu. Zdając sobie sprawę, że cykl moczu może się uwolnić podczas ponownego wejścia na pokład i uszkodzić ochronne płytki grzejne promu, załoga użyła ramienia robota wahadłowca, aby go odłamać. Płytki zostały uratowane, ale załoga nie miała innego wyjścia, jak zamknąć system zbierania moczu. Kryzys został zażegnany, ale problem pozostawił załogę bez działającej toalety do końca sześciodniowej misji.

Pozostaw to japońskim inżynierom, aby wprowadzić toalety kosmiczne w XXI wiek.

Japan Aerospace Exploration Agency (JAXA) podobno opracowała toaletę, która działa podobnie jak zaawansowana technologicznie pielucha. Jeśli ta toaleta się zaczepi, astronauci nigdy nie będą musieli robić przerwy w łazience - ponieważ będą ją nosić zawsze przy sobie. Toaleta zawiera czujniki ruchu, które mogą wykryć, kiedy astronauta idzie do łazienki i automatycznie uruchamia jednostkę ssącą, która usuwa odpady. Gdy astronauta skończy robić swoje, urządzenie myje i suszy użytkownika. Usuwa również nieprzyjemne dźwięki i zapachy, dzięki czemu astronauta może udać się do łazienki z bliskiej odległości bez wiedzy nikogo w pobliżu.

Mieszkanie na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej musi przypominać bycie częścią dużej rodziny - wszyscy zawsze walczą o łazienki. W 2009 roku kosmonauta Giennadij Padałka wzniósł tę uniwersalną walkę na nowy poziom, gdy skarżył się rosyjskiej gazecie , że nie wolno mu korzystać z łazienki po amerykańskiej stronie Stacji Kosmicznej.

Nie, Amerykanie nie odtwarzali zimnej wojny w kosmosie: jak się okazało, Padalka w rzeczywistości obwinił rosyjski rząd o zamknięte drzwi łazienki, który zaczął pobierać opłaty od NASA za zasoby używane przez amerykańskich astronautów w 2003 roku. Stany Zjednoczone odwzajemnił się, prosząc Rosjan o trzymanie się z dala od jego obiektów.

Padalka powiedział gazecie, że zamknięcie łazienki ma realny wpływ na morale jego kosmonautów. Wygnanie Amerykanów z roweru treningowego też nie poprawiło nastroju.

Program Apollo NASA wylądował pierwszych ludzi na Księżycu , ale jego misje miały co najmniej jedną poważną wadę projektową. Kiedy astronauci musieli iść do łazienki, byli zmuszeni założyć strój podobny do prezerwatywy na ich najbardziej wrażliwe części. Łącznik przymocowany do węża, który wypuszczał mocz z boku statku kosmicznego.

Urządzenie było zdecydowanie mało zaawansowane technicznie i mogło być wręcz bolesne. Gdyby astronauci otworzyli zawór zbyt wcześnie przed rozpoczęciem oddawania moczu, zasysanie wciągnęłoby ich genitalia bezpośrednio do węża. Gdy astronauci zaczęli oddawać mocz, armatura często wyskakiwała, uwalniając strumień moczu do statku kosmicznego. Biorąc pod uwagę skutki zerowej grawitacji , było to niezbyt przyjemne doświadczenie dla wszystkich na pokładzie.

To doświadczenie było niczym w porównaniu z próbą wypróżnienia w stanie nieważkości. Astronauci musieli przykleić torbę do tyłu; kiedy astronauta zaczął lecieć, musiał sięgnąć do torby i chwycić wszystko, co wyszło (tam nie ma grawitacji), otworzyć kapsułkę z niebieskim środkiem bakteriobójczym i zmiksować wszystko razem. Członkowie załogi misji Apollo 7 napisali o tym doświadczeniu: „Rozbierz się, odczekaj godzinę, przygotuj mnóstwo chusteczek” [źródło: Saunders ].

Słyszeliśmy historie o niektórych z bardziej absurdalnych wydatków poniesionych przez rząd USA, ale ogłoszenie z 2008 roku, że NASA planuje zainwestować 250 milionów dolarów w kosmiczną toaletę, było wygórowane, nawet jak na standardy Wuja Sama. Pomimo swojej ceny toaleta nie jest wykonana z litego złota , ale ma jedną bardzo wymyślną cechę - może zamienić mocz w wodę pitną .

Drogi procesor wody nie tylko filtruje mocz do wody, ale także sprawia, że ​​pot i wilgoć z wiszących mokrych ręczników nadają się do picia. Dla tych, którzy szydzą z pomysłu picia moczu (nawet jeśli jest oczyszczony), przedstawiciele NASA twierdzą, że przetworzona woda jest czystsza niż woda z kranu w Stanach Zjednoczonych. Mówią też, że to urządzenie powinno każdego roku oszczędzać 7 ton wody.

We wrześniu 2020 roku NASA wysłała na Międzynarodową Stację Kosmiczną prototypową toaletę kosmiczną dla obu płci, Universal Waste Management System (UWMS), który rzeczywiście filtruje mocz i pot do pitnej wody pitnej, na Międzynarodową Stację Kosmiczną w celu przetestowania i wykorzystania na miejscu. Toaleta miała ostateczną cenę 23 milionów dolarów, która obejmowała nie jedną, ale dwie toalety. Zobacz artykuł nr 1.

Kiedy na Ziemi psuje się toaleta , dzwonisz po hydraulika. Ale kiedy komoda za 19 milionów dolarów szaleje w kosmosie, naprawienie tego nie jest takie łatwe. W lipcu 2009 r. Jedna z toalet na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej pękła, gdy jej separator pomp został zalany, zmuszając sześciu członków załogi stacji i siedmiu astronautów przybywających z promu Endeavour do wspólnego korzystania z jednej pozostałej toalety po stronie amerykańskiej - lub poproszenia o pozwolenie. skorzystaj z toalety po rosyjskiej stronie stacji kosmicznej.

Przynajmniej astronauci mieli dostępne inne miejsca pracy: rok wcześniej Stacja Kosmiczna była wyposażona tylko w jedną toaletę. Kiedy zepsuł się wentylator tej samotnej toalety, załoga musiała skrzyżować palce - i nogi. Na szczęście w obu przypadkach załoga była w stanie wykonać awaryjną instalację wodno-kanalizacyjną i szybko uruchomiła zepsutą toaletę.

Na początku 2009 roku, kiedy NASA szukała nazwy, która ozdobiłaby jej najnowszy moduł kosmiczny, amerykańska agencja kosmiczna wezwała Amerykanów do wymyślenia idealnego przydomka. Komik Stephen Colbert, który nigdy nie przegapi okazji do autopromocji, wezwał widzów swojego programu „The Colbert Report” do wpisania jego nazwiska za pomocą opcji wpisywania. Colbert wygrał osunięciem , zdobywając 230 000 głosów. Pomimo zwycięskiego zwycięstwa NASA zabezpieczyła się i nazwała swój moduł imieniem ósmego zdobywcy drugiego miejsca, „Tranquillity”.

W ramach nagrody pocieszenia agencja kosmiczna rozważała nazwanie komody na cześć Colberta. W końcu nazwisko gospodarza znalazło się na bieżni (w akronimie dla bieżni z połączonym obciążeniem operacyjnym z oporem zewnętrznym), co skłoniło komika do odpowiedzi: „Nie mogłem być bardziej dumny, że moja bieżnia zostanie wkrótce zainstalowana na Międzynarodowa Stacja Kosmiczna pomoże w końcu schudnąć tych pucołowatych astronautów ”[źródło: ABC ].

Jesienią 2009 roku kilku obserwatorów było zaskoczonych, gdy dowiedziało się, że to, co uważali za wspaniałe zjawisko niebieskie, było niczym innym jak wysypiskiem moczu w kosmosie. Promy kosmiczne mają tylko ograniczoną ilość miejsca na pokładzie, więc astronauci muszą regularnie zmniejszać swój ładunek, uwalniając swoje produkty odpadowe. Kiedy mocz jest uwalniany w kosmos, natychmiast zamarza w chmurę kryształków lodu. Według niektórych obserwatorów widok słońca uderzającego w te kropelki i przekształcającego je w parę wodną jest dość zdumiewający.

Astronauta Apollo 9 Russell Schweickart powiedział kiedyś: „Najpiękniejszy widok na orbicie ... to zrzut moczu o zachodzie słońca”. Gdy mocz uderza w dyszę wylotową, „natychmiast zmienia się w 10 milionów małych kryształków lodu, które wychodzą prawie na półkuli ... prawie rozpylone iskierki”. To konkretne wysypisko w 2009 roku było niezwykle duże - według NASA około 150 funtów (68 kilogramów) moczu i wody, ponieważ prom nie mógł rozładować podczas swojej 10-dniowej wizyty na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej [źródło: Space.com ] .

Po sześciu latach i 23 milionach dolarów nowo zaprojektowana toaleta kosmiczna NASA , znana również jako Universal Waste Management System (UWMS) , przybyła na Międzynarodową Stację Kosmiczną 5 października 2020 r. Kompaktowa jednostka zostanie zainstalowana przez astronautów na stacji kosmicznej. , gdzie jego działanie będzie monitorowane w celu ustalenia, czy druga jednostka będzie towarzyszyć misji Artemis 2 na Księżyc za kilka lat i być może w przyszłości podróżować na Marsa.

Nowa toaleta jest o 40 procent lżejsza, o 65 procent mniejsza i znacznie bardziej energooszczędna niż obecna jednostka. Według NASA , „Uniwersalność” w UWMS jest kluczowa: centralna koncepcja projektowa może być łatwo zintegrowana z różnymi statkami kosmicznymi i systemami podtrzymywania życia ”.

„Przetwarzamy około 90 procent wszystkich płynów wodnych na stacji kosmicznej, w tym moczu i potu. Na pokładzie stacji kosmicznej naśladujemy elementy naturalnego cyklu wodnego Ziemi, aby odzyskać wodę z powietrza” - mówi astronautka NASA Jessica Meir wyjaśnił . „A jeśli chodzi o nasz mocz na ISS, dzisiejsza kawa jest kawą jutra!”

Recykling będzie kluczowy dla przyszłych misji na Marsa, ponieważ podczas dwuletnich misji w obie strony nie będzie dostępne żadne inne źródło wody. Według komunikatu prasowego NASA : „Celem NASA jest osiągnięcie 98-procentowego wskaźnika recyklingu przed pierwszymi ludzkimi misjami na pokładzie proponowanego pojazdu transportowego Marsa. Stacja kosmiczna jest obecnie jedyną lokalizacją testową w kosmosie, która weryfikuje długoterminowe podtrzymywanie życia i recykling systemy ”.

Tradycyjnie toalety kosmiczne były projektowane i używane przez męskich astronautów, ale nowa toaleta jest również chwalona za jej uniwersalność dla obu płci. „Projekt lejka został całkowicie zmieniony, aby lepiej dopasować się do kobiecej anatomii” - powiedziała Melissa McKinley, kierownik projektu nowej toalety w NASA, podczas konferencji prasowej przed wprowadzeniem na rynek.

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków