10 regionalnych potraw, o których nigdy nie słyszałeś

Stany Zjednoczone są znane jako tygiel, a jedzenie nie jest wyjątkiem: narodowe menu to mieszanka kuchni z całego świata. Można znaleźć wpływy każdej narodowości, która wylądowała w Ameryce, a kuchnie regionalne rozwijały się już w połowie XIX wieku [źródło: Collins ]. Czasami to nie składniki, ale technika daje efekt. Kiedy wystarczająca liczba osób tej samej narodowości przenosi się do regionu, ta kultura kulinarna przenika do okolicznych kuchni i restauracji. Techniki są wprowadzane, a składniki stają się łatwiej dostępne. Zanim się zorientujesz, powstaje kuchnia regionalna i pojawiają się lokalne potrawy. Oto 10 regionalnych potraw, o których być może nigdy nie słyszałeś.

1. Chitlins
2. Loco Moco
3. Lutefisk
4. Skaczący Jaś
5. Bostońskie pieczone fasolki
6. Ciasto kopytowe
7. Tort Królewski
8. Krewetki i Grits
9. Białys
10. Whoopie ciasto

Czasami regionalne potrawy są przygotowywane ze składników, które sprawiają wrażenie, jakby danie miało pozostać lokalnym. Weźmy na przykład chitliny. Znany również jako chitterlings, to jedzenie z Głębokiego Południa jest wytwarzane z jelit wieprzowych. Chitlins są tradycyjnie podawane w okresie świątecznym, ale miłośnicy Chitlin cieszą się nimi przez cały rok. Jelita są dokładnie oczyszczane, a następnie gotowane przez kilka godzin, tworząc niepowtarzalny zapach, który wielu może uznać za obraźliwy. Dlatego tradycyjnie przygotowywano je w plenerze. Po procesie duszenia są zazwyczaj krojone, panierowane i smażone, a następnie podawane z ostrym sosem i pikantnym octem wraz z kapustą warzywną, chlebem kukurydzianym i smażonym kurczakiem.

Hawaje słyną z zapierających dech w piersiach zachodów słońca, mil plaż i zabójczych surfów. Słynie również z kuchni inspirowanej polinezyjską kuchnią, od całych pieczonych świń w luau po poi i poke. Jedna z mniej znanych hawajskich potraw nazywa się loco moco, jest to wygodne jedzenie, które można znaleźć w niemal każdej restauracji typu fast food i restauracji na wyspach. Loco moco jest zazwyczaj nieobecne w menu w wytworniejszych restauracjach, ale jest przyjmowane przez masy. Czym właściwie jest „szalone” moco? To duży stos białego ryżu, zwieńczony kotletem do hamburgerów, smażonym jajkiem i brązowym sosem. Wariacje mieszają brązowy sos z białym i sposób przygotowania jajka, ale słoneczną stroną do góry jest najczęstszym wcieleniem.

Lutefisk to jedna z tych potraw , która prawdopodobnie miała pozostać regionalnym. Jest coś w suszonej rybie namoczonej w roztworze ługu, co przyciąga tylko najbardziej żądnych przygód smakoszy. To danie, które może pokochać tylko matka, a dokładniej tylko norweska matka. W ciągu aż ośmiu dni suszona sieja moczona jest w wodzie i mieszance ługu, aby nawodnić rybę, powodując jej pęcznienie i utratę około połowy zawartego w niej białka. Dzięki temu ryba ma konsystencję galaretowatą, która jest bardzo nabytym smakiem. Norwescy Amerykanie jedzą słoną rybę w Święto Dziękczynienia i Boże Narodzenie, a w niektórych stanach Środkowego Zachodu można ją znaleźć w sklepach spożywczych i restauracjach. Jedzenie ryb wiąże się z odwagą i trudem.

To danie z południowych Stanów Zjednoczonych, głównie z Karoliny, jest tradycyjnym posiłkiem podawanym w wielu domach w Nowy Rok. Jego korzenie tkwią w czarnookim grochu, który, jak się uważa, został sprowadzony na amerykańskie Południe przez afrykańskich niewolników, którzy pracowali na plantacjach ryżu. Dzisiejszy posiłek składa się z czarnego groszku, białego ryżu, szynki i sosu pomidorowego . Inne odmiany obejmują pikantną kiełbasę wieprzową, a posiłek jest zawsze podawany z kapustą warzywną. Niektóre rodziny ukrywają błyszczącą monetę w Hoppin' John, a kto go znajdzie, ma szczęście w nadchodzącym roku. Zieloni reprezentują zysk finansowy na Nowy Rok. Posiłek ma tak przesądne korzenie, że jest pierwszą rzeczą jadaną w Nowy Rok, że niektóre rodziny wznoszą toast o północy miską gorącego Hoppin' Johna.

Boston w stanie Massachusetts jest przez wielu znany jako „Beantown” ze względu na długi związek miasta z potrawami z pieczonej fasoli. Wszystko to było spowodowane handlem rumem w Bostonie, który był częścią tzw. handlu trójkątnego. Trzcina cukrowa wysyłana do Bostonu z Karaibów stała się melasą, która stała się rumem, który był sprzedawany za niewolników wysyłanych na Karaiby, aby uprawiać więcej cukru. Kluczowym składnikiem bostońskiej fasolki po bretońsku jest melasa, aw pewnym momencie miasto było nią dosłownie zalane. Zbiornik z melasą eksplodował w Bostonie w 1919 roku, zabijając 21 osób i zalewając okolicę gorącą melasą. Popularne danie jest nadal serwowane w wielu restauracjach i domach fanów Red Sox na całym świecie.

Holendrzy z Pensylwanii są znani z produkcji wysokiej jakości towarów, niezależnie od tego, czy są to meble z drewna rzemieślniczego, czy pyszne, ręcznie robione potrawy. Żaden inny deser nie jest tak związany z krajem Amiszów jak ciasto kopytkowe. Istnieje wiele odmian ciasta, ale najbardziej powszechna forma jest podobna do bogatego ciasta kawowego , z lepkim spodem z melasy. Podawany na ciepło z bitą posypką, ten ulubiony z piekarni i restauracji w Pensylwanii, zawdzięcza swoje korzenie deserowi z tartą melasową w Anglii. O tej niezwykłej nazwie krążą różne historie, ale najpowszechniejszą teorią jest to, że schładzające się w oknach słodkie placki przyciągnęły sporą ilość niechcianych much.

Ten kolorowy słodki przysmak Mardi Gras można znaleźć w piekarniach w całym Nowym Orleanie, ale jego korzenie sięgają Francji i Hiszpanii. Kraje te przyniosły King Cake , nazwany tak od trzech biblijnych królów, do regionu Luizjany w połowie XVIII wieku [źródło: kingcake.com ]. Samo ciasto różni się w zależności od piekarza, ale jest to tradycyjnie poskręcane ciasto chlebowe z jakimś kolorowym, słodkim lukrem. Czasami lepki chleb zawiera nadzienie, takie jak czekolada, świeże owoce lub serek śmietankowy. Jednak niektóre bardziej odważne piekarnie wprowadziły ekscentryczne nadzienia z raków. To, co czyni tort królewski naprawdę wyjątkowy, to małe plastikowe dziecko upieczone w środku. Tradycja rozpoczęła się we Francji, w której umieszczano surową fasolę. Wyewoluował w małe drobiazgi, aw przypadku Mardi Gras, w małe plastikowe dziecko. Ktokolwiek dostanie kawałek, w którym jest dziecko, jest królem lub królową na jeden dzień i musi dostarczyć ciasto na obchody w następnym roku.

Grys ​​to specjalność Południa, a wzdłuż przybrzeżnych regionów Karoliny Południowej krewetki zatokowe pozostają jej najbardziej ukochanym towarzyszem. Ludzie z Południa często otrzymują następujące pytanie od ludzi z innych części kraju: Czym właściwie jest gruz? Kasza jest produkowana z mielonej kukurydzy i od dawna jest częścią kuchni północnoamerykańskiej. Przepisy sięgają XVI wieku rdzennych Amerykanów. Dodatek krewetek do kremowej kaszy pochodzi z niskiego stanu Karolina Południowa, kiedy rybacy jedli krewetki do śniadania podczas sezonu połowowego. Kasza jest szczególnie kremowa, a krewetki są zwykle przygotowywane na maśle lub tłuszczu z bekonu. To, co kiedyś było podstawą klasy robotniczej, jest teraz serwowane w pięciogwiazdkowych restauracjach.

Są szanse, że jeśli nigdy nie byłeś w Nowym Jorku, być może nie słyszałeś o bialy. Ci kuzyni bajgla nigdy nie wyjechali z Nowego Jorku. Poznasz bialy z bajgla z widzenia, gdy zauważysz, że bialy nie ma dziurki. Ma wgłębienie w środku, które można wypełnić cebulą, czosnkiem, makiem lub dowolną kombinacją tych trzech. Inną główną różnicą między nimi jest to, że bialys nie są gotowane przed upieczeniem jak bajgle. To pozostawia bialy z mniej błyszczącą powłoką zewnętrzną. Bialys pochodził od żydowskich osadników z Białegostoku w Polsce, z których wielu osiedliło się na Brooklynie w Nowym Jorku, z przepisami w ręku. Wciąż ulubione przez ludność żydowską, bialys są spożywane w delikatesach i piekarniach w całym Nowym Jorku przez tych, którzy chcą skubać bajgla.

Whoopie pie to kolejna słodka uczta, która zawdzięcza swoje dziedzictwo amiszom. Popularny w Nowej Anglii popularny „kanapkowy” placek składa się z dwóch ciasteczek w kształcie ciasteczek, z białym, puszystym nadzieniem, zwykle robionym z pianek . Najbardziej tradycyjnym i powszechnym smakiem ciastka jest czekolada , ale w okresie jesiennym popularne są ciastka dyniowe. Migracja whoopie pie z hrabstwa Lancaster w Pensylwanii jest najprawdopodobniej spowodowana włączeniem przepisu do książki kucharskiej Nowej Anglii z lat 30. XX wieku. Marshmallow Fluff był również popularnym produktem w sklepie spożywczym w rejonie Nowej Anglii w latach 20. i 30. XX wieku.

Powiązane artykuły

Źródła