10 rodzinnych gier karcianych

Siedzenie przed telewizorem to amerykańska rozrywka, ale nie jest to najlepszy sposób na kontakt z dziećmi. Wydarzenia i zajęcia rodzinne to miejsce, w którym powstają prawdziwe wspomnienia, a nie potrzebujesz nic więcej niż talia kart. Granie w karty z dziećmi może być świetną zabawą, a także może pomóc w nauce cennych lekcji, takich jak przestrzeganie zasad i bycie dobrym sportem. I oczywiście najważniejszy: jak oszukiwać w pokera . Tych 10 rodzinnych gier karcianych gwarantuje dobrą, czystą zabawę.

1. Idź Ryba
2. Stężenie
3. Wojna
4. Stara panna
5. Szalone ósemki
6. Wątpię
7. Idź Bum
8. Wykrywacz kłamstw
9. Zwierząt
10. 21

Jedna z dziecięcych klasyków wszech czasów, Go Fish to dwuosobowa gra, w którą mogą grać dzieci w każdym wieku. Celem gry Go Fish jest zebranie grup po cztery karty według wartości. Dostajesz swoje karty od przeciwnika, na przykład prosząc go, aby „dał mi wszystkie twoje asy”. Aby poprosić o karty, musisz już posiadać co najmniej jedną. A jeśli masz wymagane karty, musisz z nich zrezygnować. Jeśli poprosisz i zdobędziesz kilka kart, powtarzasz swoją turę. Jeśli uderzysz, twój przeciwnik każe ci „iść na ryby” i musisz wyciągnąć z wierzchu talii. Kiedy zdobędziesz zestaw czterech, odłóż zestaw i wznów grę. Gra jest kontynuowana, dopóki zwycięzcy nie skończą się karty.

Ta prosta gra karciana, znana również jako „gra pamięciowa” lub „pary”, to świetny sposób na poprawę pamięci Twojego dziecka i przypomnienie, jak bardzo Twoje się wyślizguje. Możesz grać z od dwóch do sześciu osób lub więcej. Jeśli grasz z więcej niż sześcioma graczami, możesz dodać drugą talię. Odwróć wszystkie karty na stole lub podłodze w rzędach po siedem. Na zmianę odwracaj dwie karty na raz. Jeśli karty są takie same, możesz zachować parę. Jeśli nie, odwracasz je z powrotem, a kolejka przechodzi do następnego gracza. Im lepsza pamięć, tym więcej par zdobędziesz. Gdy wszystkie karty znikną, osoba z największą liczbą par – i najlepszą pamięcią – wygrywa.

Jedna z najłatwiejszych gier karcianych między dwiema osobami, War można nauczyć nawet najmłodsze dzieci. Talia jest równo podzielona między dwóch graczy, aby rozpocząć grę. W krótkich odstępach czasu obaj gracze odkładają swoją górną kartę jeden po drugim, przy czym najwyższa karta jest zwycięzcą. Jeśli wygrasz rundę, zbierasz dwie karty. Utrzymujesz to, dopóki jeden gracz w końcu nie zdobędzie wszystkich kart i wygra wojnę. W przypadku remisu, trzy karty od każdego gracza są rozdawane zakryte, a czwarta działa jako karta bitwy. Kto wygra rozdanie, otrzymuje wszystkie karty. Jeśli nazwa gry nie pasuje do twoich pacyfistycznych wrażliwości, możesz nazwać ją Head to Head lub po prostu wymyślić nazwę. Twoje dzieci będą się dobrze bawić, niezależnie od nazwy.

Czy wiedziałeś?

Wielu uczonych uważa, że ​​pierwsza wojna miała miejsce w 2700 pne między Sumerem a Elam.

Pierwszą rzeczą, którą musisz zrobić w tej grze, jest usunięcie trzech dam z talii. Jedyną pozostałą jest „Stara Pokojówka” i działa jak rodzaj gorącego ziemniaka dla graczy. Rozdaj całą talię, pojedynczo, zakryte do maksymalnie ośmiu graczy. Każda osoba powinna uporządkować swoją rękę i odrzucić wszelkie pary. Kto pierwszy idzie, zwraca się do gracza po lewej i zmusza go do dobrania jednej karty. Jeśli ta karta tworzy parę, ten gracz natychmiast je kładzie i kontynuuje grę po lewej stronie. Jeśli nie, po prostu kontynuuje grę. Gdy wszystkie pary padną, gracz, który utknął ze Starą Panną, przegrywa grę. Wszyscy inni wygrywają.

Rozpocznij grę, rozdając po pięć kart maksymalnie czterem graczom. Umieść pozostałe karty zakryte i odwróć wierzchnią kartę. Pierwszy gracz musi albo położyć kartę, która pasuje do odkrytej karty (według koloru lub numeru) albo dobrać kartę z talii, jeśli nie można zagrać. Jeśli masz ósemkę, potraktuj ją jako dziką kartę, ponieważ możesz ją zagrać na dowolnej innej karcie. Gdy to zrobisz, musisz nominować inny kolor. Więc jeśli położysz ósemkę, możesz powiedzieć „w kolorze jest teraz Kierki”. Jeśli następny gracz ma serce, to ma szczęście. Jeśli nie, to nadszedł czas, aby dobrać jedną lub określoną liczbę kart, aż dobiorą grywalną kartę. Pierwsza osoba, która pozbędzie się swoich kart, wygrywa.

Ta gra zwykle ma inną nazwę, gdy grają dorośli, i wiadomo, że obejmuje alkoholikanapoje. Na szczęście istnieje wersja przyjazna rodzinie o nazwie „Wątpię” i nie ma w tym kieliszków. Rozdaj każdemu graczowi pięć lub siedem kart – możesz mieć od trzech do sześciu graczy. Wyznaczony gracz prowadzący wymienia pierwszą rangę, kolor nie ma znaczenia. Następnie idź wokół stołu zgodnie z ruchem wskazówek zegara, przy czym każdy gracz albo pasuje, jeśli nie ma wskazanej rangi, albo kładzie zakrytą kartę na stole. Graj w każdej rundzie, dopóki wszyscy gracze nie spasują lub nie pojawi się wyzwanie. Jeśli czujesz, że twój młodszy brat próbuje cię oszukać, uderz w talię i oświadcz „Wątpię w to!” Odwróć kartę — jeśli nie jest to wyznaczona ranga, blefujący gracz podnosi wszystkie karty, a pretendent podaje nową rangę karty. Jeśli to jest, pretendent bierze karty, a wątpliwy przejmuje prowadzenie. Zwycięzcą zostaje pierwszy gracz, który pozbędzie się całej ręki.

W tę szybką grę może grać maksymalnie 12 osób. Rozdaj siedem kart, po jednej na raz i zakryte dla każdego gracza. Reszta talii kładzie się zakrytą na środku koła. Osoba na lewo od rozdającego kładzie jedną odkrytą kartę. Następny gracz może wyłożyć kartę pasującą do rangi lub koloru lub kontynuować losowanie, aż pojawi się grywalna karta. Po jednym pełnym obrocie wokół koła, runda się kończy, a zagrane karty są badane. Ten, kto wyłożył najwyższą rangę, prowadzi następną rundę. Gra trwa do momentu, gdy wygra pierwszy gracz, który odłoży wszystkie swoje karty. Można to zauważyć, krzycząc „BOOM” tak głośno, jak to tylko możliwe.

W tę grę w blefowanie może grać maksymalnie sześć osób. Każdy gracz otrzymuje siedem zakrytych kart, po jednej na raz. Reszta talii jest umieszczana na środku, zakryta. Osoba na lewo od rozdającego rozpoczyna grę, kładąc jedną kartę lub grupę kart o tej samej wartości, zakrytą. Gracz musi ogłosić, jakie są karty, na przykład „dwa walety”. Następny gracz musi pokonać tę rękę o kolejny najwyższy poziom, dobrać ze stosu lub blefować i wyłożyć „karty atrapy”. Tak więc w tym przypadku gracz musi położyć dwie damy, dobrać lub blefować. W dowolnym momencie każdy gracz może rzucić wyzwanie, deklarując „Wykrywacz kłamstw”. Kto przegra wyzwanie, dziedziczy wszystkie karty środkowe. Kto na końcu zostanie z pustymi rękami, wygrywa.

To fajna gra dla małych dzieci. Każdy gracz musi najpierw wybrać zwierzę – im dłuższa nazwa, tym lepiej. Następnie wszystkie karty są rozdawane graczom zakryte. Pojedynczo, każdy gracz odwraca kartę na swoim stosie. Gdy tylko jeden dopasuje odkrytą kartę od innego gracza, ci dwaj muszą ścigać się i trzykrotnie wykrzyczeć imię zwierzęcia drugiego gracza. Kto jest w stanie to zrobić najszybciej, wygrywa rundę i musi podnieść stos odrzuconych przeciwnika. W tej grze zwycięzcą zostaje ten, kto zakończy grę z największą liczbą kart. I do nich trafiają łupy.

Czy wiedziałeś?

Naukowa nazwa muchy Stratiomyid jest najdłuższą nazwą dowolnego zwierzęcia, mającą 42 litery — Parastratiosphecomyia stratiosphecomyioides.

W tę grę można grać jako „Blackjack” w Las Vegas za duże pieniądze, ale możesz grać bez pieniędzy i nauczyć swoje dzieci trochę matematyki w wersji dla rodzin. Jako osoba dorosła powinieneś grać rolę krupiera. Rozdaj swoim dzieciom jedną kartę, odkrytą, wokół koła, a następnie jedną zakrytą dla siebie. Następnie rozdaj po jednej odkrytej każdemu graczowi i jeszcze jedną odkrytą dla siebie. Zapomnij o zasadach Vegas z rozdzielaniem par i podwajaniem — mogą się tego wszystkiego nauczyć później. Po prostu okrąż okrąg pojedynczo i zapytaj, czy chcą uderzyć, czy zostać, z obiektem zbliżającym się do 21, jak to możliwe, bez przechodzenia nad nimi. Na końcu linii odwróć swoje karty i zobacz, kto wygrał. Każda runda w wersji dla rodzin liczy się jako własna mała gra lub możesz przypisać wartość punktową zamiast wygrywających żetonów.

Powiązane artykuły