10 świetnych lowriderów

Kiedy większość ludzi myśli o dostosowaniu samochodu, myśli o poprawie jego osiągów. Samochody z bardzo dużymi silnikami schowanymi pod maską, ciężarówki z podnoszonym zawieszeniem , aby lepiej pełzać po skałach i masywne sprężarki doładowujące są powszechne na większości pokazów samochodowych. Istnieje jednak specjalna marka personalizacji, która nie ma nic wspólnego z przyspieszaniem samochodu. Jeśli chodzi o ten rodzaj dostosowywania, wszystko sprowadza się do uczynienia go bajito y suavecito (niski i wolny).

Lowridery to rodzaj dostosowywania samochodu, w którym celem dostosowywania nie jest zwiększenie osiągów. Zamiast tego, lowriderzy starają się, aby ich samochody były tak eleganckie, stylowe i seksowne, jak to tylko możliwe, zwykle poprzez radykalne obniżenie zawieszenia samochodu, dodanie elementów karoserii, takich jak osłony błotników, obniżenie linii dachu i nałożenie jaskrawej warstwy farby. We wnętrzu lowriderom zależy na komforcie, z pluszowymi siedzeniami i walącymi systemami dźwiękowymi.

Styl lowrider wyewoluował z kultury Chicano w Kalifornii w latach 30. XX wieku. W tym czasie imigranci zaczęli kupować i dostosowywać starsze samochody – zwykle Chevrolety. Chcąc odróżnić się od dominującej kultury hot-rodów tamtej epoki, pierwsi lowriderzy (którzy nazywali siebie pachucos), nie dostosowywali swoich samochodów na noce na drag strip. Zamiast tego chcieli samochodów, które będą dobrze wyglądać i będą wygodne, gdy będą jeździć po ulicach, mając nadzieję na spotkanie z dziewczynami.

Z chęci zaimponowania dziewczynom wyrósł trwały niestandardowy styl samochodu, który wpłynął nawet na niektóre samochody produkcyjne. Aby dowiedzieć się więcej o stylu lowriderowym, sprawdź te 10 świetnych lowriderów.

1. 1939 Chevrolet
2. 1941 Ford
3. 1950 Merkury Ósemka
4. Chevrolet Impala
5. 1965 Buick Riviera
6. Ciężarówki Chevroleta z lat 50. XX wieku
7. Lincoln Continental
8. 1984 Buick Regal
9. Chevrolet Monte Carlo
10. 2007 Toyota Camry

Chevrolety były oryginalnym samochodem wybieranym przez lowriderów z kilku powodów. Po pierwsze, w latach 30. i 40. Chevrolety były tańsze niż wiele innych samochodów (w tym fordy), co pozwoliło im dotrzeć do większej liczby meksykańskich imigrantów, którzy zapoczątkowali kulturę lowriderów. Po drugie, wielu lowriderów wolało wygląd Chevysów, aw 1939, według wielu pachuco, Chevy miał zwycięski projekt. Chevy z 1939 roku ma słodko nachylony tył, czysty, wyrazisty grill i agresywne rozbłyski błotników – dokładnie to, czego szukało wielu lowriderów. Wreszcie zawieszenie Chevy było łatwe do zmodyfikowania, nadając samochodom postawę, o którą zabiegali lowriderzy.

Niewiele z tych oryginalnych lowriderów Chevy z 1939 roku przetrwało do dziś, ale nowoczesnym przykładem tego stylu jest Ford Master Deluxe Joela Garcii z 1939 roku, który został przedstawiony w Lowrider Magazine. Joel nazywa samochód Precioso, co oznacza drogocenny i nietrudno zrozumieć, dlaczego. Jedną z cech , którą Joel dodał do Chevy'ego z 39 roku , której nie miały oryginalne pachucos , są poduszki powietrzne . Nie, nie jest to rodzaj poduszek powietrznych zaprojektowanych z myślą o bezpieczeństwie pasażerów – te poduszki powietrzne są częścią zawieszenia i służą do podnoszenia i opuszczania samochodu za naciśnięciem jednego przycisku. To jeden chevrolet z 1939 roku, który przebył długą drogę, odkąd pachucos obniżyli swoje samochody, umieszczając worki z piaskiem z tyłu.

Ok, więc powiedzieliśmy, że oryginalni lowriderzy wolą Chevrolety od Fordów, ale wciąż było (i jest) kilka świetnych lowriderów Forda. Oprócz tego, że w latach 30. i 40. były droższe niż Chevrolety, Forda często pomijano w lowridingu ze względu na kształt zderzaków. Podczas gdy zderzaki Chevy były stosunkowo płaskie, zderzaki Forda miały wybrzuszenie pośrodku. Gdy samochód był opuszczany, wybrzuszenie ciągnęło się po ziemi. Więc jeśli pachuco chciał obniżyć Forda, zwykle musiał wymienić zderzaki – coś, co było nie tylko drogie, ale także wymagało dodatkowej pracy, aby znaleźć odpowiednie zderzaki zastępcze.

Jednak w 1941 roku zderzaki Forda nie miały wybrzuszenia pośrodku. Dodatkowo, kilka innych czynników łączyło się, aby Fordy były bardziej przystępne cenowo. W 1942 roku produkcja samochodów w Stanach Zjednoczonych została wstrzymana, aby wspomóc wysiłek wojenny. Po zakończeniu wojny żołnierze amerykańscy wrócili do domu z dodatkowymi pieniędzmi w kieszeniach i chcieli je wydać na nowe samochody. To nie tylko ożywiło amerykański przemysł motoryzacyjny, ale także zalało rynek używanych samochodów modelami z 1941 roku, obniżając ceny.

Współczesnym przykładem lowridera z 1941 roku jest Ford Custom Joe Morana z 1941 roku. Dzięki perłowemu lakierowi, postawie w błocie, a nawet oryginalnej korbie ręcznej (do użycia, gdy akumulator samochodu się wyczerpie), łatwo dostrzec korzyści dla lowriderów, którzy odważyli się wjechać na terytorium Forda.

Oczywiście lowridery nie ograniczają się tylko do Fordów i Chevysów, nawet gdy styl ten stał się bardziej popularny. Dzięki pomysłowości i wyczuciu stylu każdy samochód może stać się lowriderem. W miarę upływu czasu lowriderzy zaczęli oszukiwać klasyczne samochody. W latach 70-tych i 80-tych klasyki z lat 50-tych stały się popularnym trendem lowridingowym.

Mercury Eight z 1950 roku jest znany jako samochód lowridingowy, głównie dlatego, że dobrze znany lowrider Steve Gonzales pokazał swój samochód po południowej Kalifornii. Mercury Eight z 1950 roku to gładki lowrider, dzięki nadkolom, które rozciągają się od przednich błotników aż do drzwi, tworząc elegancki i nieco szybki profil.

Grill w Mercury Eight nie jest tak widoczny, jak w innych lowriderach z lat 40. i 50., ale jest dość skomplikowany, więc kiedy jest w pełni chromowany i wypolerowany, robi wrażenie. Wewnątrz Mercury Eight ma duże i luksusowe wnętrze, które jest idealne dla lowriderów, którzy chcą dodać niestandardowe tkaniny, aby stworzyć luksusowe wnętrza do rejsów.

Po prostu nie można mówić o lowriderach, nie wspominając o Chevy Impala. Impala jest produkowana od 1958 roku (chociaż na przełomie lat 80. i 90. nastąpiła około 10-letnia przerwa). Ponieważ Impala była popularnym samochodem w latach 50., 60. i 70., wciąż istnieje wiele możliwości dostosowania, a Impala (zwłaszcza modele z lat 60.) jest postrzegana przez niektórych jako kwintesencja lowridera.

W przeciwieństwie do zaokrąglonych lowriderów z lat 40. i 50., Impala jest stosunkowo kanciasta i kwadratowa. Impala pojawiła się zarówno jako coupe, jak i kabriolet, co pozwalało na większą indywidualność wśród lowriderów, ponieważ było więcej stylów nadwozia do wyboru. Poza tym, ponieważ lowriding koncentruje się głównie w południowej Kalifornii i południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych, kto nie chciałby ciasnego kabrioletu do rejsu?

Zazwyczaj lowridery zostawiają blachę Impala w spokoju, zamiast tego wolą pokazać linie samochodu za pomocą jasnych kolorów i dużej ilości metalicznego lub perłowego lakieru. Więcej wysiłku wkłada się w zawieszenie . Impala jest wytrzymałym samochodem, więc jest dobrym kandydatem do tańca – to tam zawieszenie jest wyposażone w poduszki powietrzne lub system hydrauliczny , który pozwala samochodowi podskakiwać i podskakiwać z ziemi.

Dla lowriderów, którzy lubią wygląd Impali, ale chcą czegoś nieco innego, może nieco bardziej ekskluzywnego, jest Buick Riviera. Riwiera po raz pierwszy zyskała rozgłos dzięki temu, że była lżejsza niż większość Buicków, ale miała taką samą moc . To sprawiło, że był to doskonały model – choć nie o to chodziło większości lowriderów.

Buick Riviera był sprzedawany jako samochód luksusowy , co czyniło go atrakcyjnym jako symbol statusu dla lowriderów jeżdżących po pasie. Podczas gdy pierwsze generacje Riviera były dość konwencjonalne, Rivieray w latach 70. miały ogon łodzi, który łączył zakrzywione tylne szkło i pochyłe wybrzuszenie blachy (wygląda jak dno łodzi) w elegancki i charakterystyczny tył.

Riwiera miała już dość przytulne wnętrze, więc wszystko, co musieli zrobić lowriderzy, to dodać trochę stylu poprzez niestandardowe systemy nagłośnieniowe, tkaniny i inne stylistyczne akcenty.

Oczywiście, samochody nie są jedynym typem pojazdów, które modyfikują lowridery – lowridery też są popularne – zwłaszcza ciężarówki Chevy z lat 50. XX wieku.

Zindywidualizowane zawieszenie w ciężarówce nie jest niespotykane. Ale podczas gdy większość niestandardowych zawieszeń ciężarówek podnosi ciężarówkę do góry, lowriderzy oczywiście chcą, aby nadwozie było niższe. To sprawia, że ​​ciężarówka jest bezużyteczna do tego, do czego została pierwotnie zbudowana: do trudnych prac na zewnątrz. Zapewnia jednak zupełnie nowy obszar dostosowywania. Ponieważ ciężarówka nie będzie już używana do pracy, platforma ciężarówki staje się dostępna jako nieruchomość.

Lowridery mają zazwyczaj stylowo wykończone łóżka. Zamiast wytrzymałych łóżek, wiele łóżek ma polerowane drewniane i chromowane podłogi lub łóżko pełne subwooferów i innych głośników. Wielu lowriderów dba o to, by ich ciężarówki wyglądały gładko, dodając osłonę skrzyni ładunkowej nad łóżkiem, co nadaje ciężarówce skończony wygląd. Ponieważ ciężarówki z lat 50. miały zazwyczaj małe, zorientowane na pracę wnętrze, niestandardowe ciężarówki lowrider nie mogą mieć wnętrza tak miękkiego, jak inne lowridery. Mimo to właściciele ciężarówek często ozdabiają swoje wnętrze żywymi tkaninami i wykończeniami. Na zewnątrz warstwa jasnej farby – coś, co nie pasowałoby do gospodarstwa – jest preferowanym wykończeniem większości lowriderów.

Podczas gdy w ciężarówkach lowrider z lat 50. może brakować komfortu wnętrza, lowridery Lincoln Continental mają luksus do stracenia.

Jeśli lowrider naprawdę chce pokazać światu, co ma, najlepiej wybrać Lincoln Continental, zwłaszcza modele z trzeciej i czwartej generacji, które jeździły w latach 60. i 70. XX wieku.

Pierwszą rzeczą, która uderza w Lincoln Continental, jest jego rozmiar. To jeden gigantyczny samochód. Z przodu Lincolna znajduje się zadziorna, pionowa osłona chłodnicy, którą większość lowriderów pokrywa lśniący chrom. Od kraty znajduje się naciągnięta maska, a następnie ogromny przedział pasażerski z czterema drzwiami (tylne drzwi otwierają się do tyłu), ale bez środkowego słupka. Tylny pokład jest również bardzo długi -- wystarczająco długi , aby można było pomyśleć , że Continental byłby świetnym wyborem dla gangsterów .

Lowridery lubią Continental, ponieważ jego ogromny rozmiar robi wrażenie, a jego wnętrze jest wystarczająco przestronne i wygodne na dłuższe rejsy. Kiedy obniżysz Continental, wygląda jeszcze dłużej. Jedyną ozdobą na karoserii jest zazwyczaj grill auta, co oznacza, że ​​wyróżniają się błyszczące felgi. Biorąc pod uwagę rozmiar Continentala, niektóre lowridery wybrały bardziej stonowane kolory i dodają zainteresowania poprzez prążki, podczas gdy inne wybierają dzikie kolory, z których znane są lowridery, upewniając się, że ich Continental wywiera natychmiastowy wpływ na każdego, kto go zobaczy.

Lowridery nie tylko modyfikują klasyczne samochody z lat 50. i 60. XX wieku. Bardziej nowoczesne samochody też są traktowane.

Popularnym modelem lowriderowym jest Buick Regal drugiej generacji. Ta generacja przetrwała prawie 10 lat – od 1978 do 1987 roku. To daje konfiguratorom mnóstwo niedrogich samochodów do pracy, a także wiele dostępnych części zamiennych.

Podczas gdy lowridery z lat 40. i 50. są okrągłe, a lowridery z lat 60. zazwyczaj kanciaste, Buick Regal to coupe o płaskim, kwadratowym nadwoziu. Nie ma ostrych zawijasów Impala ani akrów chromu. Zamiast tego Regal jest czystym płótnem, na którym można pochwalić się częściami z rynku wtórnego, takimi jak żywe, przyciągające wzrok felgi. Ponieważ samochód jest tak skromny, akcesoria mogą mówić.

W przypadku Regala większość lowriderów dodaje efektowne niestandardowe felgi, a niektórzy nawet posuwają się tak daleko, że dodają trochę ozdób do silnika , pokrywając go chromem lub nawet pozłacanymi częściami. I chociaż Regal ma smukły profil, ponieważ jest coupé, nadal jest dużo miejsca w środku, więc lowridery zazwyczaj dodają pogniecione aksamitne lub welurowe siedzenia i oczywiście potężne stereo. Jeszcze więcej stylu do Regala dodaje zestaw kontynentalny, w którym koło zapasowe umieszcza się z tyłu samochodu, tuż nad zderzakiem. Ta zapasowa opona zwykle jest w pełni dostosowana do indywidualnych potrzeb i kończy się jak klejnot z tyłu samochodu.

Chevrolet Monte Carlo to kolejny samochód z lat 70. i 80., który jest popularny wśród lowriderów. Jest spokrewniony z Buickiem Regal, ale niektórzy lowriderzy wolą go, a Monte Carlo można zwykle znaleźć za mniej pieniędzy niż Regal.

Wnętrze Monte Carlo również pomaga odróżnić go od Regal. Monte Carlo czwartej generacji (który był dostępny w latach 1981-1988) miał wygładzone nadwozie z bardziej zintegrowanymi zderzakami. Dzięki temu lowriderom łatwiej było sprawić, by samochód wyglądał, jakby był wyrzeźbiony z jednego kawałka metalu, co wielu preferuje. Dodatkowo Monte Carlo miał ten sam wygląd pustego płótna, co Buick Regal, co pozwalało lowriderom wyróżnić swoje niestandardowe koła.

Wreszcie, nazwisko Monte Carlo przywołuje obrazy splendoru, intrygi i oczywiście hazardu. Wielu lowriderów wykorzystało te obrazy do opracowania motywu ich niestandardowego lowridera Monte Carlo, używając prążków, niestandardowego materiału i kół, aby ożywić motyw.

Nie wszystkie lowridery to klasyczny amerykański metal. A kiedy lowridery weszły do ​​głównego nurtu, stały się popularne również w innych krajach, w tym w Japonii. Więc to ma sens, że Toyota, jeden z czołowych japońskich producentów samochodów, chce świętować 50 lat w Stanach Zjednoczonych jubileuszową edycją Toyoty Camry lowrider.

Aby to zrobić, Toyota zleciła magazynowi Lowrider całkowite dostosowanie samochodu, dodając jasnopomarańczowy lakier, dwukolorowe wnętrze i oczywiście obniżone zawieszenie . Japońskie i inne importowane samochody powoli zyskują popularność w kręgach lowridingowych. Podczas gdy większość japońskich samochodów jest zmodyfikowana pod kątem osiągów, lowriding importowanych samochodów oznacza dodanie dużej ilości sprzętu dźwiękowego i przekształcenie wnętrza z podstawowego samochodu do pracy na dojazd do luksusowego samochodu wycieczkowego. Oprócz niestandardowej tapicerki, japońskie lowridery zazwyczaj mają również niestandardowe siedzenia i deski rozdzielcze, a także kilka kluczowych cech, których nie można pominąć w żadnym lowriderze – efektowne koła i postawa w terenie.

Aby uzyskać więcej informacji na temat lowriderów i innych powiązanych tematów, skorzystaj z linków na następnej stronie.

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków