Prawdopodobnie słyszałeś słowo „homozygota” w liceum, ale nie jest to słowo, które słyszysz na co dzień. Przypomnij sobie Gregora Mendla , augustianina, który miał obsesję na punkcie tego, dlaczego kwiaty na jego grochu mają różne kolory. Pomyśl o cechach recesywnych i dominujących. Przypomnij sobie arkusze pełne kwadratów Punnetta .
Więc może nie poświęcałeś tyle uwagi na zajęciach z biologii pierwszego roku - to zrozumiałe. Oto przypomnienie:
To, czego uczymy się w liceum o odziedziczonych cechach, ma związek z allelami, które są wersjami genu - konkretnym fragmentem sekwencji DNA na określonym chromosomienależący do organizmu diploidalnego (to znaczy każdego z dwoma pełnymi zestawami chromosomów - po jednym od każdego z rodziców). Wiemy z eksperymentów Mendla z roślinami grochu, że fizyczna manifestacja cechy takiej jak kolor kwiatów ma związek z kombinacją alleli wniesionych przez oboje rodziców. Niektóre allele są dominujące, co oznacza, że niezależnie od wersji genu innego rodzica, ten allel będzie tym, który zostanie wyrażony u potomstwa. Inne allele są recesywne, co oznacza, że jedyny sposób, w jaki ta wersja genu będzie wyrażana u potomstwa, to sytuacja, gdy oboje rodzice wniosą tę samą recesywną wersję genu.
Co prowadzi nas do dziedziczenia homozygotycznego. Jeśli oboje rodzice wrzucą tę samą wersję genu do pierścienia, ich potomstwo będzie homozygotyczne pod względem tej cechy - i niezależnie od tego, czy oba allele są dominujące czy recesywne, to, co dziecko ma dwa, zostanie wyrażone. Jeśli oboje rodzice wnoszą różne allele dla cechy, potomstwo jest heterozygotyczne pod względem genu, co często oznacza, że gen dominujący będzie tym, który zostanie wyrażony, chociaż są pewne wyjątki od tej reguły.
Heterozygotyczność może być niebezpieczna, zwłaszcza gdy dwa odziedziczone allele mają mutację prowadzącą do chorób genetycznych, takich jak mukowiscydoza czy choroba Huntingtona .
Teraz to jest interesujące
Chów wsobny, podobnie jak w przypadku rodziny królewskiej Habsburgów, która rządziła europejskim imperium przez ponad 200 lat, może prowadzić do homozygotyczności w pewnych cechach - takich jak „ szczęka habsburska ”.
