Czy ryby odczuwają ból?

W sierpniowym wydaniu magazynu Gourmet David Foster Wallace poprosił czytelników o „Rozważ homara”. To, co zaczęło się jako rutynowe zadanie na doroczny festiwal homarów w Maine, przekształciło się w poszukiwanie zrozumienia punktu widzenia homara od pułapki do stołu obiadowego. W końcu homary wyglądają raczej żałośnie w zbiornikach w sklepie spożywczym, tłukąc się nawzajem szczypcami. Ich nagrodą za przetrwanie niewygodnych kwater jest śmierć przez ugotowanie żywcem. A na dodatek dźwięk pary świszczącej w skorupach umierających homarów naśladuje ostatni krzyk pożegnania.

Pomijając wszelkie antropomorficzne sentymenty, jaka jest prawda? Czy ludzie, którzy gotują homary, są bezlitosnymi mordercami, którzy wymierzają okrutną i niezwykłą karę swoim chrupiącym jeńcom? (Uwaga, spoiler: Wallace nie daje nam konkretnej odpowiedzi.) Ból jest złożonym doświadczeniem, które należy zmierzyć – zwłaszcza, gdy badany nie może samodzielnie zgłosić. Ssaki, takie jak twój pies lub kot, wykazują wyraźniejsze sygnały bólu, oddychając ciężko, strzegąc zranionej części ciała i wydając niepokój. Z drugiej strony ryby rzucają się na końcu linii, ale to wszystko.

Około rok przed tym, jak kawałek homara Wallace'a trafił na trybuny, fizjolog Lynne Sneddon zwróciła uwagę opinii publicznej. Sneddon opublikował badanie sugerujące, że ryby – w szczególności pstrąg tęczowy – mogą wykrywać i odczuwać ból. Wcześniejsze badania nad tym, czy ryby odczuwają ból, koncentrowały się wyłącznie na gatunkach chrzęstnych, takich jak rekiny. Po raz pierwszy praca Sneddona udokumentowała potencjalne odczucia bólu u ryb teleostycznych (kostnych).

Dokładniej, Sneddon odkrył obecność 58 receptorów bólu zwanych nocyceptorami na wargach pstrąga. Zrobiła to, testując działanie jadu pszczelego i wstrzyknięć kwasu octowego w okolice ust. Zarażone ryby wykazywały „anomalne zachowanie”, takie jak wcieranie nosa w żwir i potrząsanie ciałem [źródło: Sneddon ]. Ponieważ morfina wydawała się łagodzić dyskomfort, Sneddon doszedł do wniosku, że reakcje pstrąga nie były po prostu odruchowe, ale były prawdziwymi przejawami reakcji na ból.

Odbiór badania wśród przemysłu rybnego i innych naukowców nie był całkowicie płynny. Jeden z krytyków odrzucił odkrycia, argumentując, że rybom brakuje złożoności mózgu, aby odczuwać ból. Inni przypisywali to naturalnej fizjologicznej reakcji na groźną sytuację. Z drugiej strony obrońcy praw zwierząt uznali to za dowód na nieludzkość rybołówstwa rekreacyjnego i przemysłowego.

W pewnym sensie wszystkie partie były poprawne.

Wiemy, że ból jest niewygodny, ale co dokładnie dzieje się w naszych ciałach, co powoduje, że krzywimy się i płaczemy? Według Międzynarodowego Stowarzyszenia Badań nad Bólem ból to dwojakie doświadczenie. Po pierwsze, mamy proces neurobiologiczny naszych nerwów komunikujących się z mózgiem. Po drugie, istnieje emocjonalna reakcja na ból, która różni się w zależności od osoby. (Aby uzyskać więcej informacji, możesz przeczytać o reakcji na ból u ludzi w Jak działa ból ).

Pomimo złej reputacji ból może być przydatnym narzędziem przetrwania. Pomyśl o reakcji sensorycznej, gdy położysz rękę na rozgrzanym piecu, zarejestrujesz oparzenie i cofniesz rękę. W ten sposób ból nas chroni. Mówi twojemu ciału, że grozi ci uszkodzenie tkanki i musisz się bezpiecznie dostać. Nocyceptorowe komórki nerwowe w naszych ciałach przekazują ten początkowy komunikat o bólu drogą przez ośrodkowy układ nerwowy do mózgu. Badania wykazały, że inne ssaki, ptaki i ryby również mają nocyceptory. Obecność tych komórek nerwowych sugeruje, że ryby mają zmysłową zdolność rozpoznawania, kiedy coś szkodzi ich organizmom. W związku z tym ryby mogą doświadczać bólu neurologicznego.

Jednym z głównych argumentów przeciwko odczuwaniu bólu przez ryby jest to, że ich mózgom brakuje niezbędnych do tego elementów strukturalnych, czyli kory nowej . Chociaż mózgi ryb są z pewnością mniej złożone niż nasze, nie pływają bezmyślnie w wodzie. Podobnie jak w przypadku reakcji „walcz lub uciekaj”, ryby mają w swoich ciałach substancje chemiczne, które są uwalniane, gdy są w niebezpieczeństwie [źródło: Chandroo, Duncan i Moccia ]. Ryby posiadają również włókna nerwów bólowych w swoich ciałach, które są podobne do tych, które mają czworonogi (kręgowce z czterema kończynami) [źródło: Chandroo, Duncan i Moccia]. Ogólnie rzecz biorąc, konsensus naukowy jest taki, że ryby mają anatomiczne wymagania, aby wykazać neurofizjologiczne i behawioralne reakcje na ból jako sposób na przeżycie [źródło: Braithwaite i Huntingford ].

Jednak istnieje niewiele dowodów sugerujących, że ryby reagują również emocjonalnie na ból, podobnie jak ludzie. Innym sposobem ochrony naszego ciała jest reakcja na ból, która wiąże się z negatywną reakcją emocjonalną, która pobudza ciało migdałowate w naszych mózgach i tworzy wspomnienie nieprzyjemnego efektu określonego bodźca. Z tego powodu większość dzieci dotyka gorącego pieca tylko raz. Mózgi ryb zawierają kompleks migdałowaty, ale wywołują agresję, a nie strach [źródło: Chandroo, Duncan i Moccia]. Niemniej jednak ryby są w stanie tworzyć wspomnienia sensoryczne. Na przykład pstrąg pamięta, jak uniknąć złapania w sieci rybackie kilka miesięcy po początkowym doświadczeniu [źródło: Donkin]. Tak więc, chociaż nie jest jasne, czy ryby rzeczywiście cierpią z powodu bólu, wspomnienia o nim tkwią w ich mózgach.

Jeśli ryby potrafią wyczuć ból, ale niekoniecznie odczuwają go emocjonalnie jak ludzie, to gdzie nas to zostawia? Przemysł rybny ustanowił już politykę „łapania i wypuszczania” w celu zmniejszenia liczby bezcelowych śmierci ryb. Niektórzy rybacy używają haczyków i szyj bez zadziorów, które skracają czas walki ryby przed wciągnięciem. Jeśli chodzi o homara, kucharze mogą zabić je, uderzając je szybko w oczy, zamiast wrzucać żywego do wrzącej wody [źródło: Wallace ].

Tak czy inaczej, jest to moralnie dyskusyjne. W przypadku niektórych osób żaden konkretny dowód agonii ryby nie jest w stanie oderwać ich od zacięcia świeżego okonia lub pstrąga. Dla innych ludzie łowiący ryby są obrzydliwi, ponieważ zadają ból innej żywej istocie. Bez względu na to, po której stronie linii staniesz, jest jedna rzecz, co do której łatwo się zgodzić: niezależnie od tego, czy ryby, ptactwo czy ssaki, ból neurologiczny spotyka nas wszystkich. To zdolność do cierpienia pozostaje kwestią sporną.

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków

­