Jak działa wyścigi Super Truck

­

Ameryka podobno robi rzeczy nieco większe niż reszta świata. Jednym z przykładów są monster trucki – większe opony , większe silniki , większy hałas; są trochę jak Teksas na kółkach i sterydach.

Jednak w jednym konkretnym obszarze transportu ciężarowego (lub wyścigów ciężarówek) stare dobre Stany Zjednoczone A. mogą zostać pokonane. W Europie i innych częściach świata królowie szos stali się królami torów. Od wczesnych lat 80-tych wyścigi ciężarówek stają się coraz większym zainteresowaniem. Pomyśl o ciężarówce dostarczającej przyczepę z pieluchami do Wal-Martu, grzmiącej po płaskim torze z prędkością do 100 mil na godzinę (161 kilometrów na godzinę). I nie jest to znużony drogami podróżnik pokryty piaskiem i solą, ale raczej zgrabna, zmodyfikowana maszyna wyścigowa na równi z dzisiejszymi topowymi maszynami NASCAR i Formuły 1 .

Podobnie jak amerykańskie wyścigi NASCAR, tor super-ciężarówek wyrósł ze skromnych początków, w których kierowcy odrywali się od oczekiwanej dostawy, zrzucali ładunek, ścigali się, odbierali ładunek po raz kolejny i dostarczali ładunek do następnego dnia roboczego. Zamiast ruszać z bocznych dróg i bimbru, jak to robili pierwsi kierowcy NASCAR, te ciężarówki przeszły od przewożenia codziennych towarów do przewożenia, no wiesz, po niektórych z bardziej piętrowych europejskich i międzynarodowych trasach wyścigowych. Ich kierowcy są prawie tacy sami – przeciętni faceci z niezbyt przeciętnymi marzeniami, którzy wyrobili sobie markę w sporcie, który w ciągu dnia przyciągał ponad 200 000 wiwatujących fanów na każdy wyścig.

Wraz z upływem czasu i skutkami kurczących się gospodarek wyścigi super ciężarówek przekształciły się w po prostu wyścigi ciężarówek. I chociaż te lewiatany prawdopodobnie nie dotrą w najbliższym czasie do wybrzeży Stanów Zjednoczonych (przynajmniej jako coś innego niż gra wideo), nadal lepiej być gotowym, ponieważ może być tylko kwestią lat, zanim amerykańscy fani wyścigów zaakceptują zuchwała i behemotowa rzeczywistość wyścigów samochodów ciężarowych. Więc czytaj dalej i bądź przygotowany na zdobycie pole position w tym, co może być trendem wyścigowym przyszłości.

1. Super ciężarówki
2. Masa i moc superciężarówki
3. Tory Super Truck
4. Producenci super ciężarówek
5. Super Trucks w Stanach Zjednoczonych
6. Kierowcy superciężarówek: jazda na szybkich platformach
7. Historia STRANA
8. Wyścigi superciężarówek w Stanach Zjednoczonych

­

Każdy, kto jeździł po głównych autostradach, wie, jak onieśmielająca może być ciężarówka. Ryczą i rozbijają się na chodniku, hamulec wydechowy trzaska i warczy, a strugi powietrza powodują, że ich mniejsi kuzyni napędzani gazem kołyszą się i kołyszą za nimi. To potężne, a czasem budzące podziw maszyny, które można oglądać w ruchu.

Te same cechy oraz ich znajoma i przyziemna prezencja sprawiają, że są atrakcyjne jako samochód wyścigowy. Chociaż ciężarówki wyścigowe nigdy nie dowiozą ładunku myjek do lokalnego sklepu z dużymi urządzeniami, nadal zachowują wiele cech charakterystycznych dla braci jeżdżących po drogach.

Europejskie super ciężarówki, obejmujące Wielką Brytanię, Unię Europejską, Australię, Nową Zelandię, Brazylię i Chiny, ścigają się pod szerokim parasolem FIA, czyli Federation Internationale de l'Automobile, francuskiego organu nadzorującego również serię Formuły 1 . FIA nakazuje surowe przepisy, w tym superciężarówki, które zachowują większość standardowego wyposażenia codziennego wozidła, w tym standardowy silnik wysokoprężny . Ale ciężarówki wyścigowe mogą podkręcać i dostrajać te silniki, by tańczyły w rytm zupełnie innego i jednocześnie szybszego perkusisty.

Wyścigowe ciężarówki są ograniczone do 12-litrowego silnika wysokoprężnego. Kiedy sport zaczął swój początek w latach 80., ulepszanie silników oznaczało dodanie turbosprężarek – im większe, tym lepsze. Wraz ze zmianą technologii, a oprogramowanie do zarządzania silnikiem zastąpiło brutalną siłę finezją, większość samochodów wyścigowych wykorzystuje oprogramowanie, które zarządza mocą i momentem obrotowym silnika za pomocą algorytmów i zaawansowanej matematyki, a nie mechaniki.

Wszystko to sprowadza się do tego, że oprogramowanie pozwala doświadczonemu inżynierowi diesla dostosować stosunek powietrza do paliwa dosłownie w każdym cylindrze, aby wytworzyć ponad 1000 koni mechanicznych i ponad 6000 funtów momentu obrotowego (8135 Nm) ze standardowego silnika .

Ta moc jest obsługiwana przez przekładnię, która wykorzystuje zmodyfikowaną przekładnię do osiągów. W Stanach Zjednoczonych na rynku dominują przekładnie Allison, ale poza naszymi wybrzeżami na drogach rządzą przekładnie ZF.

ZF był głównym producentem pojazdów o średniej i dużej ładowności do transportu drogowego i stał się głównym producentem i dostawcą przekładni wyścigowych w okresie rozkwitu tego sportu w połowie 2000 roku. Podobnie jak ich bardziej przyziemni kuzyni jeżdżący po ulicy, zawodnicy używają manualnej skrzyni biegów ; jednak ponownie do systemu dodawane są różne elektroniczne i mechaniczne poprawki, aby zapewnić lepszą wydajność.

­

­

Dzięki silnikom wysokoprężnym o dużej mocy i przekładniom o wysokich osiągach połączonych ze sobą w dziki duet, zawodnicy muszą być wyczuleni na ogromną wagę swoich maszyn i na to, jak niebezpieczna może być taka kombinacja. Stuart Oliver, główny kierowca i szef brytyjskiego zespołu Oliver Racing, zdobył kilka brytyjskich pucharów mistrzowskich, odkąd zaczął ścigać się ponad dekadę temu. Doskonale zdaje sobie sprawę z tego, ile energii wytwarza superciężarówka z pakietem osiągów na torze wyścigowym. „Nie ma limitu obrotów, ale obowiązuje limit 160 kilometrów ze względu na energię kinetyczną wytwarzaną przez 5500-kilogramową ciężarówkę przy maksymalnej prędkości” – powiedział.

W tłumaczeniu oznacza to, że ciężarówki są ograniczone do minimalnej wagi 12 000 funtów i maksymalnej prędkości 100 mil na godzinę na torze ze względu na ogromne siły wytwarzane przez rzucanie takiej ilości metalu z dużą prędkością po torze.

Kłaniając się tej energii i potencjałowi, kierowcy są zamknięci w stalowej klatce bezpieczeństwa, zapięci pasami wyścigowymi, systemy bezpieczeństwa przeciwpożarowego w postoju, układy zawieszenia ciężarówki są obniżone i ograniczone w ruchu, a stabilność jest kontrolowana przez systemy kontroli trakcji w większości lokalizacje, ponieważ wymagane są opony fabryczne. Hamulce tarczowe chłodzone wodą są również na równi z kursem.

Chociaż umieszczenie silnika nie jest brane pod uwagę zgodnie z przepisami FIA, minimalny limit masy przedniej osi wynosi około 7000 funtów (3175 kilogramów). Ta minimalna masa ogranicza, jak daleko można przesunąć masę silnika i skrzyni biegów.

Ciężarówki muszą też wyglądać podobnie do pojazdów żeglugowych. Oliver powiedział, że minimalna wysokość ciężarówki wynosi około 2,5 metra lub nieco ponad 8 stóp wysokości, przy podobnej szerokości, ale bez ograniczeń długości.

Brytyjskie ciężarówki są klasyfikowane jako A i B. W klasie A dozwolone są hamulce tarczowe na wszystkich kołach oraz regulowane amortyzatory. Klasa B nie ma regulowanych amortyzatorów, ale może używać hamulców tarczowych, ponieważ jest to kierunek, w którym zmierza cała branża transportu ciężarowego. Nie ma klas dla ciężarówek ścigających się poza Wielką Brytanią.

Podczas gdy każdy może zobaczyć typową ciężarówkę terenową praktycznie w dowolnym miejscu w Europie lub Wielkiej Brytanii, wyścigi superciężarówek można zobaczyć tylko w kilku miejscach. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej na ich temat.

Wycieki i dreszcze

FIA definiuje wyścigi super ciężarówek jako sport „bezkontaktowy”, co jest czymś niemożliwym, gdy półciężarówki o szerokości ponad 8 stóp (2,4 metra) próbują przejechać na torach stworzonych dla znacznie mniejszych samochodów sportowych.

Startline, oficjalny magazyn British Truck Racing Association (BTRA), doniósł o spotkaniu „Truck Attack” w Donington Park w Derby w Anglii w lipcu 2008 roku. Trzech kierowców w klasie B, czyli w klasie podstawowej, starło się podczas podbiegnij do zakrętu Czerwonej Bramy i okrąż go, w wyniku czego Elton Boocock jadący Seddonem Atkinsonem zakręcił i wjechał na szutrowy bezpieczny pas. Później w tym samym wyścigu, na tym samym zakręcie, bliski klip zamienił się w blokadę, gdy dwaj kierowcy i ich ciężarówki stracili kontrolę i zawrócili o 180 stopni, zanim zatrzymali się na żwirowych poboczach bezpieczeństwa.

Brytyjski kierowca Carl Brookfield powiedział, że chociaż kumulacje są rzadkością, około 1 lub 2 w sezonie, „uderzenie w kamienie” w bocznym dryfie lub spinout zdarza się prawie na każdym spotkaniu.

­

Jeśli amerykański fan wyścigów jest za granicą i chce wziąć udział w jednych z najdzikszych i najbardziej wełnianych wyścigów na świecie, może je znaleźć na następujących torach:

Nürburgring, Nürburg, Niemcy: Otwarty w 1927 roku Nürburgring stał się docelowym torem wyścigowym i jest zaliczany do najważniejszych zabytków narodowych Niemiec. W ciągu roku odbywa się na niej ponad 100 wyścigów, spośród wszystkich rodzajów wyścigów. Jednak dla fanów i kierowców super ciężarówek punktem kulminacyjnym sezonu jest lipiec, kiedy ADAC International Truck Grand Prix odbywa się na 2,25-milowej (3,6-kilometrowej) skróconej wersji pełnego pierścienia. Weekendowe wydarzenie przyciąga ponad 150 000 fanów i oferuje wszystko, od merchandisingu, takiego jak wioska NASCAR , po koncerty muzyki country western. Lederhosen są opcjonalne.

Tor wyścigowy Donington Park Motor Racing Circuit, Derbyshire, Anglia: Otwarty w 1931 roku na terenie zamku Donington, tor wyścigowy gości wyścigi superciężarówek, British Motorcycle Grand Prix, British Touring Car Championship i Le Mans Series. Oferują one tor krajowy o długości 1,95 mili (3,1 km) (oryginał) oraz tor Grand Prix o długości 4 km (4 km).

Brands Hatch, Kent, Anglia: Brands Hatch reklamuje się jako najbardziej ruchliwe miejsce wyścigów w Europie. Rozpoczął życie jako brudny tor motocyklowy w 1926 roku, a teraz jest gospodarzem wyścigów World Superbikes i World Touring Car Championship, by wymienić tylko kilka wydarzeń. Oferują tor Indy o długości 1,198 mili (1,927 km) i tor Grand Prix o długości 2,3 mili (3,7 km).

Le Mans, Le Mans, Francja: Ten piętrowy tor jest gospodarzem 24-godzinnego wyścigu wytrzymałościowego Le Mans i jest miejscem wyścigów od 1906 roku. Ciężarówki wjeżdżają na mniejszy odcinek liczącego 13,4 kilometra toru.

Oprócz wymienionych powyżej, istnieje również TT Circuit Assen w Holandii, tor Jarama w Barcelonie w Hiszpanii, Misano World Circuit we Włoszech, Circuit Zolder w Belgii i kilka innych torów w Anglii, a także powstające tory w Brazylii. Chiny, Australia i Nowa Zelandia.

Teraz już wiesz, gdzie się udać, aby zobaczyć rywalizację superciężarówek, a następnie dowiedz się, którzy producenci ciężarówek mogą rywalizować, gdy tam dotrzesz.

Wyścigi ciężarówek to prawdziwie międzynarodowy sport z miejscami i narodowościami kierowców z całego świata, a same ciężarówki są również tyglem marek producentów.

W swoim czasie na torze Stuart Oliver widział wielu producentów ciężarówek, od Mercedesa po Renault, z niemiecką firmą MAN AG na czele. Brytyjski kierowca wyścigowy Carl Brookfield powiedział, że widzi podobne maszyny w swoich wyścigach, ale dodał do listy producentów Forda, Fodena, ERF, DAF, Volvo, Scanię, SISU i Seddona Atkinsona.

Podobnie jak kierowcy, ciężarówki pochodzą prosto ze świata transportu drogowego. „Tak naprawdę nie masz już super ciężarówek” – powiedział Brookfield. „Po prostu masz wyścigi ciężarówek”. To odejście od blichtru i przepychu tego, co kiedyś uważano za wyścigi super ciężarówek (i nadal jest w niektórych kręgach), było oparte w dużej mierze na ekonomii. Podobnie jak w przypadku NASCAR w Stanach Zjednoczonych, sponsoring zespołów osłabł, ponieważ dolary firmowe, euro i funty są przeznaczane na przetrwanie z dala od „nieistotnych rzeczy”, takich jak programy wyścigowe.

W Stanach Zjednoczonych największymi ruchami i wstrząsami w świecie ciężarówek są Freightliner i Peterbilt w przypadku taboru kolejowego, Detroit i CAT w przypadku silników oraz przekładnie Allison zapewniające siłę napędową kół.

Wzmianka o Stanach Zjednoczonych w mieszance wyścigów ciężarówek wynika z tego, że chociaż wyścigi superciężarówek kiedyś zadebiutowały w Ameryce, ostatecznie zakończyły się niepowodzeniem; jednak w kilku miejscach nadal można zobaczyć akcję super ciężarówek.

­­

­

Mike Ryan, kaskader i kierowca wyścigowy, zmierzył się z większością wyzwań na kołach dostępnych w Stanach Zjednoczonych. W 1997 roku odkrył niesamowitą radość ścigania się z dużymi platformami, i to nie mniej niż słynny Colorado Pikes Peak International Hill Climb. „To okrutna bestia i ludzie ją kopią” – powiedział 52-letni mieszkaniec Kalifornii, który prowadzi również firmę zajmującą się produktami związanymi z wyścigami i bezpieczeństwem wyścigowym . „Ludzie po prostu nie wiedzą, kiedy i czy ciężarówka się przewróci lub wleci do rowu”.

W sezonie 2009 przypadnie 87. sezon wspinaczkowy na Pikes Peak. Kilkuset zawodników, a także tysiące widzów, wezmą udział w torze, aby obserwować, jak kierowcy prowadzą swoje maszyny po kilku tysiącach pionowych serpentyn, zakrętach i prostych zakrętach, które nadają nowe znaczenie „uderzeniu w ścianę”, zanim dotrą do mety o godz. ponad 13.000 stóp (3962 metrów) nad poziomem morza.

Ryan odniósł 10 zwycięstw i ustanowił sześć rekordów w dorocznych zawodach. Obecnie jeździ ręcznie wykonaną, czarną Freightlinerem Cascadia, napędzaną silnikiem Detroit Series 60 o mocy 1600 koni mechanicznych, połączonym z 5-biegową automatyczną skrzynią biegów ZF . Jego druga ciężarówka to 12-litrowy Mercedes Benz OMLA 501 R V6 z Mercedes European Super Truck Team. Skrzynia biegów, 5-biegowa sekwencyjna Ecomat, została specjalnie zmodyfikowana do europejskich wyścigów. „Myślę, że jestem jedynym facetem (w Stanach Zjednoczonych) posiadającym dwie z tych wyścigowych skrzyń biegów” – powiedział Ryan.

Podczas gdy wspinaczka górska dla ciężarówek jest sprowadzana do sportu pokazowego z powodu braku konkurentów, wciąż przyciąga ogromny tłum. Przewagę Ryana daje właśnie to, co przyciąga tłumy, ogromny rozmiar i nieprawdopodobne wzięcie dużego zestawu na dużą górę. „Ta ciężarówka prowadzi się jak marzenie”, powiedział. „Widzę dalej w górę drogi niż jakikolwiek inny kierowca… Mam najlepsze miejsce w domu”.

A zabranie takiej ilości metalu pod górę jest również dobre dla duszy wyścigowej. „Wstawiasz tam ciężarówkę i to sprawia, że ​​publiczność czuje się dobrze, a sponsorzy czują się dobrze. Przyznaję, to dla mnie mała podróż ego” – powiedział Ryan.

Gry wideo Super Truck

Kiedy około 2003 roku wyścigi superciężarówek osiągnęły swój szczyt, kilka firm zajmujących się grami wideo wskoczyło na modę i wprowadziło symulacje wyścigów. Większość, podobnie jak sport, można było znaleźć w Europie, ale kilka z tych gier trafiło do Stanów Zjednoczonych. Najbardziej godna uwagi była gra „Super Trucks Racing”, wyprodukowana na PlayStation 2. Gra otrzymała słabe recenzje i została scharakteryzowana jako łatwy sposób na szybkie zarobienie pieniędzy na gorącym trendzie. Obecnie dostępnych jest do pobrania kilka wersji starych gier wyścigowych ciężarówek, a wiele z nich zostało zmodyfikowanych, aby pasowały do ​​anarchii gier wideo. Jednym z nich jest „Mad Truckers On-Line”, wyprodukowany przez Game Team i oferowany przez Hostilegames.com. Zamiast być grą wyścigową, jest to bardziej gra polegająca na zniszczeniu, w której jako główną broń wykorzystuje się dużą platformę.

Wiele osób postrzega wyścigi jako po prostu kręcenie się w kółko – szybkie. Brzmi łatwo, prawda? To jest dalekie od prawdy. Kierowców przyciągają oferowane wyzwania, zarówno psychiczne, jak i fizyczne, i sprawdzają, czy mają to, czego potrzeba, aby zdobyć flagę w szachownicę.

Kierowcy wyścigów ciężarówek nie różnią się od kierowców Formuły 1 czy NASCAR — są tam, aby się sprawdzić, kierowcy ciężarówek używają do tego większych maszyn. Rzeczywiście, kierowanie tymi maszynami było kiedyś opisane przez gościa na brytyjskim spotkaniu ciężarówek jako „prowadzenie bloku mieszkalnego z szóstego piętra”. A zgodnie z raportem na stronie internetowej BTRA, kierowca-gość został wciągnięty po pierwszym przejeździe i ta przynęta jest powszechnym tematem wśród kierowców.

Stuart Oliver powiedział, że rozpoczął wyścigi ciężarówek, aby połączyć biznes z przyjemnością. Był w branży transportu drogowego i chciał mieć szansę na rozprostowanie nóg, że tak powiem, a ten odcinek trwał 11 lat. „Do dziś uważam to za wymagające, ekscytujące i wymagające” – powiedział Oliver, dodając, że ściganie się ciężarówką wymagało tych samych umiejętności psychicznych i fizycznych, co prowadzenie samochodu wyścigowego.

Carl Brookfield wszedł do wyścigów, powiedział, kiedy jego mózg powiedział mu, że może robić lepiej niż niektórzy faceci na torze. Był także kierowcą dużej platformy, który podobnie jak Oliver chciał łączyć biznes z przyjemnością. Brookfieldowi udało się pozyskać sponsora silnika, znaleźć regulamin i zacząć budować ciężarówkę na podstawie tego, co zobaczył w boksach podczas jednego z wyścigów. „Byliśmy głupi” – powiedział. „Może to tylko wyścigi ciężarówek, ale wszystkie wyścigi to nauka. Teraz ciągle zmieniamy części, a potem wracamy na tor, aby to przetestować. Nie jest to materiał, który można często kupować bez recepty, więc wymyślamy i testuj najlepiej z naszego budżetu. To świetna zabawa”.

Równie ważna jak sprzęt jest chęć wygrywania. „Cóż, to i prędkość i pozycja na torze” – dodał Brookfield.

­

Zainteresowanie Mike'a Ryana wspinaczką po wzgórzach, a także urok wyścigów super trucków, skłoniły go do wzięcia udziału w niektórych z wielkich wyścigów w Europie. „To była niesamowita rzecz, sprzedała się lepiej niż Formuła 1” – powiedział Ryan o tłumie na wyścigach superciężarówek.

Powiedział, że większość ludzi tutaj iw Europie może odnosić się do ciężarówek, widywali je codziennie, podczas gdy samochody Formuły 1 przypominały bardziej statki kosmiczne. Ten znajomy urok, połączony z obcą ideą szybkiej ciężarówki, spodobał się większości ludzi. „To znaczy, jadę na Pikes Peak (z moim zespołem i ciężarówką) i to tak, jakbym miał moc gwiazdy. Mam na myśli, że jestem grubym 52-letnim facetem prowadzącym ciężarówkę – to nie jest moc gwiazdy, ale to jest moc ciężarówki” – powiedział.

W 2001 roku siła idei wyścigów ciężarówek w Stanach Zjednoczonych wzrosła i zaangażował się w powstające Stowarzyszenie Super Truck Racing Association of North America, czyli STRANA. Organizatorzy STRANA połączyli ciężarówki klasy 8 – duże platformy bez przyczep – i brali udział w wyścigach jako Tonka Super Truck Celebrity Challenge. Wyścigi podlegały sankcjom American Le Mans Series, podobnie jak europejskie ciężarówki wyścigowe podlegają FIA. Wyścigi odbyły się na Road America w Elkhart Lake w stanie Wisconsin oraz Road Atlanta w stanie Georgia. Wyścigi demonstracyjne odbyły się również na Mosport International Raceway w Bowmanville w Ontario w Kanadzie oraz na Laguna Seca w Salinas w Kalifornii.

Ryan powiedział, że ciężarówki były zasadniczo budowane od podstaw i były tak samo podobne do ciężarówek drogowych, jak samochody osobowe do maszyn wyścigowych NASCAR. I to właśnie ten czynnik, plus kilka innych, doprowadził do śmierci tego sportu w USA. „Myślę, że przetrwałby, gdyby organizatorzy nie budowali od góry do dołu”, powiedział Ryan o rozpoczęciu serii od maszyn niestandardowych. zamiast rozwijać niestandardową maszynę z magazynu. „Fani to pokochali, ale starty w wyścigach były zbyt drogie, jakieś 600 000 dolarów za ciężarówkę i dużo, by po prostu wyjechać na tor. Sponsorów nie było na to stać”.

Dodał, że sport mógł pozostać silny, gdyby zaczął się jak NASCAR , od kierowców z małymi pieniędzmi i wielkimi marzeniami – rozwijania sportu w naturalny sposób, tak jak miało to miejsce w Europie i Wielkiej Brytanii. „Ale to było zbyt szybkie” – powiedział Ryan.

Czy super trucki znów będą ryczeć w USA? Tak, istnieje potencjał, aby wskrzesić ten sport. Carl Brookfield powiedział, że Ameryka to wielki orzech do zgryzienia; nawet słynni europejscy piosenkarze mają trudności z osiągnięciem wielkiej sławy tutaj, w Stanach. I po prostu spróbuj to zrobić, wysyłając 20 ciężarówek z Europy do Stanów Zjednoczonych, aby konkurować w serii, o której niewielu Amerykanów zdaje sobie sprawę.

– To trudne – powiedział Brookfield. „Ale niektórzy kierowcy ciężarówek jeżdżą do Chin i jeżdżą na lokalnych imprezach, po prostu używają lokalnych ciężarówek, a to może być opcja. Ale dwutygodniowy czas wysyłki ciężarówki do Stanów Zjednoczonych pozostawiłby wielką dziurę w kalendarzu wyścigów.”

Stuart Oliver zgadza się z Ryanem, że ten sport byłby możliwy i opłacalny, gdyby był prawidłowo uprawiany. „To tylko kwestia promowania wyścigów na torze w amerykańskiej branży transportu drogowego” – powiedział Oliver. „Wyścigi ciężarówek mogą być wykorzystywane w Stanach Zjednoczonych tak samo, jak w Europie – jako doskonała platforma ekspozycji marki i produktu dla amerykańskiego przemysłu produkcji samochodów ciężarowych”.

Dla Ryana, który brał udział w wielu pokazach i wyścigach STRANA, byłaby to zmiana, z którą zdecydowanie mógłby żyć. „To po prostu świetna zabawa” – powiedział.

Aby uzyskać więcej informacji na temat superciężarówek i innych powiązanych tematów, skorzystaj z łączy na następnej stronie.

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków