Jak działają stypendia Fulbrighta

Podczas II wojny światowej senator William J. Fulbright, który później wyróżniał się w dziedzinie spraw międzynarodowych, sponsorował ustawę, która, jak miał nadzieję, ostatecznie wzmocni stosunki zagraniczne. Chciał dać Amerykanom i obywatelom innych krajów możliwość wymiany poglądów, uczestniczenia we wspólnej edukacji i budowania wzajemnego zrozumienia [źródło: IIE ]. Jego akt prawny, ustawa Fulbrighta , został napisany w 1946 roku, kiedy Stany Zjednoczone eksportowały towary i zaopatrzenie w ramach wsparcia działań wojennych. Plan Fulbrighta polegał na tym, aby dochody z nadwyżki mienia wojennego sfinansować nowe programy edukacyjne, w których uczestnicy z całego świata mogliby prowadzić badania, wymieniać się pomysłami i wspólnie pracować nad rozwiązywaniem problemów na skalę globalną.

Obecnie Program Fulbrighta jest uważany za największy i najbardziej prestiżowy program wymiany edukacyjnej, zapewniający absolwentom szkół wyższych, doktorantom i młodym profesjonalistom możliwość kontynuowania edukacji lub rozwoju zawodowego poprzez badania i studia w obcym kraju [źródło: IIE ]. Od 2009 r. od czasu wprowadzenia programu było ponad 294 000 naukowców Fulbrighta; około 111 000 z nich pochodziło ze Stanów Zjednoczonych [źródło: Departament Stanu USA: Informacje ]. Każdego roku studentom w ponad 100 krajach przyznaje się około 7500 stypendiów na prowadzenie badań na różne tematy, od mikrofinansów po wpływ popkultury na gospodarki wschodzące [źródło: Departament Stanu USA: Alumni ].

Program Fulbrighta jest niezwykle konkurencyjny, a stypendia przyznawane są niemal w każdej dziedzinie, od nauki po sztuki widowiskowe. Program jest otwarty dla wszystkich zainteresowanych aplikowaniem, ale odbiorcy są wybierani na podstawie zasług, osiągnięć zawodowych i naukowych oraz umiejętności reprezentowania swoich krajów i kultur.

Istnieją dwa główne programy stypendialne Fulbrighta: Fulbright US Student Program , który przyznaje nagrody obywatelom USA na studia za granicą oraz Fulbright Foreign Student Program , który przyznaje stypendia studentom z innych krajów na studia w Stanach Zjednoczonych. Oba stypendia przyznawane są na jeden rok akademicki, ale w niektórych przypadkach mogą być odnowione po zakończeniu pierwszego semestru.

W następnej sekcji przyjrzymy się, kto kieruje programem Fulbrighta i jak jest on finansowany.

1. Finansowanie, sponsorowanie i zarządzanie stypendiami Fulbrighta
2. Rodzaje stypendiów Fulbrighta
3. Kwalifikowalność do stypendiów Fulbrighta
4. Aplikacja i wybór zwycięzców stypendiów Fulbrighta

Program Fulbrighta otrzymuje większość środków z rocznych środków przekazywanych przez Kongres Departamentowi Stanu. Oprócz składek amerykańskich, finansowanie pochodzi również z ponad 155 uczestniczących krajów poprzez dodatki do wynagrodzeń dla badaczy wizytujących i naukowców, zwolnienia z czesnego i mieszkania uniwersyteckie [źródło: CIES: Handbook ]. W 2008 r. amerykańskie środki wyniosły 215,4 mln USD, oprócz 60 mln USD pochodzących od zagranicznych rządów [źródło: CIES: Fulbright ].

Biuro ds. Edukacji i Kultury (ECA), będące częścią Departamentu Stanu, nadzoruje amerykański program. Ale 12-osobowa Rada Stypendiów Zagranicznych J. Williama Fulbrighta , składająca się z liderów edukacyjnych i politycznych, jest odpowiedzialna za określanie polityki i ustalanie kryteriów przyznawania nagród. Ostateczny wybór stypendystów Fulbrighta przypada Instytutowi Edukacji Międzynarodowej (IIE), organizacji odpowiedzialnej za bieżące zarządzanie Programem Wymiany Fulbrighta.

W uczestniczących krajach powołane komisje ustalają liczbę dotacji i kategorie na podstawie informacji, jakie otrzymują od lokalnych interesariuszy. W 2010 r. było 50 aktywnych komisji, z których 47 jest finansowanych wspólnie przez Stany Zjednoczone i odpowiednie rządy każdego kraju [źródło: CIES ]. Każda komisja ma zarząd, składający się z takiej samej liczby Amerykanów, jak przedstawiciele krajów uczestniczących. W krajach, w których nie ma komisji, Ambasada USA, za pośrednictwem Sekcji Spraw Publicznych, zarządza w ich imieniu Programem Fulbrighta.

W następnej sekcji przyjrzymy się różnym rodzajom stypendiów dostępnych w ramach programu Fulbrighta.

W przypadku kandydatów z USA istnieją trzy rodzaje stypendiów Fulbrighta , z których każdy jest zazwyczaj przyznawany na jeden rok akademicki. Pierwszym rodzajem jest dotacja na studia/badania . Stypendyści tego stypendium planują własne projekty, które mogą obejmować zajęcia dydaktyczne, badania laboratoryjne lub pracę w zakresie sztuk twórczych lub performatywnych.

Drugi rodzaj stypendium Fulbrighta to English Teaching Assistantship , czyli ETA. Głównym celem ETA jest zaangażowanie uczniów w klasie i nie wymaga to znaczącego komponentu badawczego. Uczestnicy ETA zazwyczaj pracują w szkołach, w których mogą wzmocnić umiejętności językowe uczniów i wiedzę o Stanach Zjednoczonych.

Wreszcie istnieją dotacje tylko na podróż , które są dostępne tylko we Włoszech, na Węgrzech i w Niemczech i są przeznaczone do wykorzystania z innymi stypendiami, które mogą nie zapewniać podróży międzynarodowych. Można je również wykorzystać do uzupełnienia własnego wkładu studenta w konkretne badanie lub projekt badawczy.

Oprócz tych trzech kategorii stypendiów istnieją również specjalne obszary badawcze i akademickie w zakresie muzyki i kultury, języków krytycznych, biznesu i dziennikarstwa.

Do czterech nagród Fulbrighta/mtvU są dostępne dla studentów zainteresowanych projektami dotyczącymi wpływu muzyki popularnej na daną kulturę. Na przykład zwyciężczyni z lat 2009-2010 Tina Wadhwa pojechała do Indii, aby stworzyć film dokumentalny o wpływie muzyki Bollywood na młodzież w Bombaju [źródło: Fulbright mtvU ].

Nagroda Critical Language Enhancement Award daje odbiorcom możliwość odbycia szkolenia językowego w wybranych krajach. Nagrody te są przeznaczone na okresy trzy- lub sześciomiesięczne i są wykorzystywane jako uzupełnienie innych stypendiów naukowych lub badawczych.

Fulbright Business Grants są dostępne w Australii, Meksyku, Holandii i Hiszpanii, a beneficjenci studiują szeroki zakres polityk gospodarczych, od biznesu i prawa morskiego po skutki północnoamerykańskiej umowy o wolnym handlu (NAFTA) w Meksyku.

Stypendia dziennikarskie Fulbrighta są dostępne w Niemczech, Wielkiej Brytanii i na Tajwanie i mogą mieć formę staży zawodowych dla świeżo upieczonych absolwentów lub kursów dla absolwentów w dziedzinach związanych z wydawnictwami, radiem , telewizją i nowymi mediami.

A ponieważ jest to program wymiany, drugim kluczowym elementem jest program dla studentów zagranicznych Fulbrighta . Prawie 2000 zagranicznych stypendystów Fulbrighta co roku przyjeżdża do Stanów Zjednoczonych na studia magisterskie lub doktoranckie, wnosząc kulturową perspektywę do swoich kampusów i zyskując wgląd w kulturę amerykańską, którą mogą zabrać z powrotem do swoich krajów [źródło: IIE ].

Teraz, gdy omówiliśmy już dostępne rodzaje dotacji, przyjrzyjmy się wymaganiom kwalifikacyjnym.

Policz koszt

Ogólnie rzecz biorąc, stypendia Fulbrighta obejmują:

• Transport w obie strony
• Koszty utrzymania w oparciu o cały czas trwania projektu
• Dodatki na książki i badania
• Świadczenia medyczne
• Pełne lub częściowe koszty czesnego, jeśli dotyczy
• Zajęcia językowe i/lub wzbogacające kulturę

The IIE is interested in selecting the best and brightest to participate in the Fulbright Program, so standards are high. We'll discuss the competitive aspect in more detail on the next page, but for now, we're going to explore some baseline requirements that must be met in order to apply.

All applicants, regardless of their country of origin, must meet citizenship requirements as outlined by the Fulbright Commission and hold a bachelor's degree before the scheduled grant start date. If applicants have not completed their undergraduate coursework, they may still be considered if they have extensive professional experience or have distinguished themselves in the area of research or study they're proposing.

Oprócz tych minimalnych wymagań, pierwszeństwo w programie US Scholar mają kandydaci, którzy ukończyli studia wyższe w Stanach Zjednoczonych. Studia za granicą w ramach programu studiów nie liczą się na niekorzyść kandydata, ale spędzenie znacznego czasu (zwykle sześć miesięcy) w kraju, w którym kandydat składa podanie, może być niekorzystne. Powód tych ograniczeń odzwierciedla pochodzenie pierwotnego ustawodawstwa, które miało zwiększyć zrozumienie między Amerykanami a resztą świata. Umieszczanie naukowców w krajach, które już znają, ogranicza skuteczność wymiany.

Tak jak istnieją minimalne wymagania, istnieją również czynniki, które stanowią o wykluczeniu. Nie kwalifikuje się każdy, kto już otrzymał stypendium Fulbrighta, podobnie jak każdy, kto posiada stopień doktora w momencie składania wniosku. Nie kwalifikują się również wnioskodawcy ubiegający się o przyjęcie na studia medyczne za granicą lub ci, którzy mieszkali za granicą przez pięć lub więcej kolejnych lat w okresie sześciu lat przed datą złożenia wniosku.

Oczywiście są to niektóre z minimalnych wymagań, aby kwalifikować się do stypendium Fulbrighta, ale jest to wysoce selektywna nagroda, a przepaść między kwalifikowalnością a kwalifikacjami może być znaczna. Liczba dostępnych nagród Fulbrighta różni się w zależności od kraju, podobnie jak konkurs o te stypendia . Ogólnie rzecz biorąc, najbardziej konkurencyjnym regionem jest Europa Zachodnia – prawie połowa wszystkich kandydatów na studentów Fulbrighta z USA opiera swoje propozycje na odwiedzanych tam krajach [źródło: Hymas ].

W następnej sekcji zbadamy, w jaki sposób zainteresowani kandydaci są wybierani do otrzymywania stypendiów Fulbrighta.

W dobrym towarzystwie

Wspólnie uczeni Fulbrighta zdobyli 40 Nagród Nobla [źródło: Departament Stanu USA ]. Inni ważni zwycięzcy Fulbrighta, czasami nazywani „Fulbrighterami”, obejmują następujących odbiorców:

• Maya Angelou, autorka
• John Steinbeck, autor
• John Updike, autor
• Philip Glass, kompozytor
• John Lithgow, aktor

Droga od kandydata do Fulbright Scholar jest długa, z miesiącami przygotowań, badań i planowania, które muszą się odbyć przed złożeniem wniosku. Cały proces – od wypełnienia wniosku do przyjazdu do kraju goszczącego – trwa ponad rok i potencjalni kandydaci powinni wziąć to pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o złożeniu wniosku. Ponadto, ponieważ jest więcej chętnych niż dostępnych grantów, konkurencja może być zacięta.

Poniższe informacje dotyczą roku akademickiego 2011-2012 i chociaż terminy mogą się różnić w zależności od kampusu i rodzaju grantu, powinno to dać wgląd w cały proces.

Od maja 2010 wnioski będą dostępne do składania w październiku. Pięć miesięcy może wydawać się długim czasem na zebranie pakietu, ale w zależności od kraju goszczącego, obszaru studiów i programu może być konieczne podanie dodatkowych informacji. Na przykład, wszystkie aplikacje wymagają oświadczenia o projekcie (do pięciu stron), życiorysu lub życiorysu oraz trzech listów referencyjnych, ale niektóre programy wymagają również raportu biegłości językowej i zaproszenia z potencjalnego kraju goszczącego. Listę kontrolną wszystkich wymagań według rodzaju dotacji można znaleźć na stronie internetowej Instytutu Edukacji Międzynarodowej [źródło: IIE ].

IIE dokonuje przeglądu aplikacji i ustala terminy rozmów kwalifikacyjnych z kandydatami, którzy według nich mają potencjał do wyboru. Te rozmowy kwalifikacyjne są krytyczne, ponieważ to jedyna okazja, by kandydaci mieli okazję osobiście przedstawić swoją sprawę.

Do 31 stycznia 2011 r. IIE poinformuje wnioskodawców, czy otrzymają stypendium Fulbrighta , czy zostaną wskazani jako zastępca w przypadku, gdy inny zwycięzca odmówi lub zostanie usunięty z rozpatrzenia. Między marcem a lipcem 2011 roku nowa klasa Fulbrighterów zakończy badanie lekarskie i prześle końcowe transkrypcje (jeśli są studentami).

Wreszcie, począwszy od lipca 2011 roku, stypendyści rozpoczynają pracę w kraju goszczącym. Okres stypendium kończy się w marcu 2012 r., co oznacza, że ​​proces aplikacyjny trwa w rzeczywistości dłużej niż sam stypendium.

Jak widać, uzyskanie stypendium Fulbrighta może być wymagającym procesem. Jednak możliwość pracy i nauki w obcym kraju, wymiany pomysłów i uczenia się z kultur, które w innym przypadku byłyby niedostępne, może być warta wysiłku dla zwycięskich kandydatów.

Dowiedz się więcej o stypendiach Fulbrighta, pomocy finansowej i studiowaniu za granicą, przeglądając linki na następnej stronie.

Przygotowanie do rozmowy kwalifikacyjnej

Doradca programu Fulbrighta w Harvard College, Paul Bohlmann, podał następujące kwestie, o których należy pamiętać podczas rozmowy z komisją:

• Co sprawia, że ​​kwalifikujesz się do podjęcia proponowanego projektu?
• Jak wykonalny jest Twój projekt?
• Czy jesteś wystarczająco zaznajomiony z językiem kraju goszczącego, aby kontynuować projekt?
• W jaki sposób jesteś gotowy dostosować się do nowej kultury?
• Jak dobrze znasz swój kraj goszczący?
• Jak będziesz reprezentować Stany Zjednoczone za granicą?

[źródło: Bohlmann ]

Powiązane artykuły StuffWorks

Więcej świetnych linków