„Krowa mezozoiczna” brzmi jak ściągnięty dowcip z „ The Far Side ” Gary'ego Larsona. Ale nie jest. Przydomek ten został nadany afrykańskiemu dinozaurowi Nigersaurus taqueti — w czasach, gdy w 2007 r . upubliczniono nowe odkrycia dotyczące jego wyglądu .
W rozmowie z NPR paleontolog Paul Sereno nazwał Nigersaurus (czyt. NI -juhr- SOR -us ) „najdziwniejszym dinozaurem, jakiego kiedykolwiek widziałem”. Następnie porównał jego twarz do odkurzacza.
Ten niekonwencjonalny roślinożerca, ten gad pasł się na terenie dzisiejszej Sahary 110 milionów lat temu. Zbierał jedzenie dużymi, szerokimi ustami; pysk był szerszy niż tył głowy stworzenia.
A nigerzaur miał wolne zęby. W rzeczywistości setki.
Małe Giganty
Nazywanie czegoś „wielkości słonia” zwykle oznacza, że jest dość duże. Jeśli nie wręcz ogromne.
Nigerzaur miał nieco ponad 29 stóp (około 9 metrów) długości. Według najbardziej liberalnych szacunków ważył około 4,4 tony (tj. 4 tony metryczne). Ogólnie rzecz biorąc, dinozaur był mniej więcej wielkości współczesnego słonia afrykańskiego .
Jest tylko jedno zastrzeżenie. Widzisz, nigerzaur był zauropodem . Jedna z głównych grup dinozaurów, roślinożerne zauropody o małych głowach, krążyła wokół przez około 140 milionów lat. Ich szeregi obejmowały największe zwierzęta, jakie kiedykolwiek chodziły po Ziemi.
Eksperci twierdzą, że największy gatunek mógł mieć ponad 110 stóp (33,5 metra) długości. Tymczasem zauropody o długości od 40 do 85 stóp (12 do 26 metrów) są powszechne w niektórych częściach zapisu kopalnego.
Dla porównania Nigersaurus był mały. Uwagę wszystkich przykuł kubek dinozaura.
Koszmar dentysty
Porównanie próżniowe Sereno ma rację. Patrząc z góry, szeroki pysk nigerzaura wygląda jak końcówka jednego z tych urządzeń gospodarstwa domowego.
Te szczęki zawierały coś, czego nigdy wcześniej nie widziano u dinozaurów zauropodów: ząb lub baterie dentystyczne .
Nie mówimy tutaj o Double A Duracells. Baterie dentystyczne były wydajnymi narzędziami do przetwarzania żywności używanymi przez wiele roślinożernych dinozaurów. Składały się z ustawionych pionowo kolumn wymiennych zębów. Ilekroć górny ząb zużył się w danej kolumnie, ten znajdujący się tuż pod nim poruszał się w górę i zajmował miejsce starego zęba.
Co więcej, te kolumny zębów były ułożone tuż obok siebie – jak sardynki w puszkach. Tak więc dinozaur uzbrojony w baterie dentystyczne mógł wygodnie pomieścić w pysku kilkaset zębów (starych i nowych).
W przypadku Nigersaurusa górna szczęka zawierała 60 kolumn małych zębów w kształcie igieł. I nie mniej niż 68 było obecnych na żuchwie. W sumie bestia miała ponad 500 pojedynczych zębów .
Łowcy dinozaurów są przyzwyczajeni do znajdowania baterii dentystycznych u roślinożerców z dziobami, takich jak rogaty triceratops i edmontozaur z łopatą . Ale są rzadkie wśród zauropodów.
„Musisz przeglądać?”
Orientacja zębów jest tak samo ważna jak ilość zębów. Zapytaj każdego, kto kiedykolwiek potrzebował aparatów ortodontycznych.
Wszystkie kolumny zębów w bateriach dentystycznych Nigersaurusa były ustawione na samym przodzie jego pyska, wzdłuż delikatnie zakrzywionej zewnętrznej krawędzi pyska.
Co dinozaur ma wspólnego z takimi gryzoniami? Skubanie wierzchołków drzew prawdopodobnie nie wchodziło w grę. Nigersaurus był nie tylko mały jak na zauropoda, ale także miał dość krótką szyję.
Nie, dowody sugerują, że Nigersaurus jest karmiony na poziomie gruntu . Coś jak krowa.
Nigersaurus został nazwany na cześć zachodnioafrykańskiego kraju, w którym znaleziono jego skamieliny: Republiki Nigru . Kiedy to zwierzę wędrowało, krajobraz pokrywały lasy i splecione rzeki . (Nigersaurus musiałby uważać na Sarkozucha, ogromnego krewnego współczesnych krokodyli).
Ta szeroka kufa była idealna do zgarniania paproci, skrzypów i innych nisko położonych roślin. A dzięki obfitym zębom dinozaur nie miałby problemów z przedzieraniem się przez tę roślinność.
Takie jedzenie może być uciążliwe dla zdrowia zębów. Nigerzaur musiał zużyć korony zębów w błyskawicznym tempie. Dobrze, że miał stały dopływ świeżych zębów. Według badań opublikowanych w 2013 r . w czasopiśmie PLOS One, Nigersaurus prawdopodobnie wymienił każdy „nowy” ząb już po 14 dniach.
Heads-up! (Być może)
Ponieważ nigerzaur jadł ze spuszczoną głową, eksperci zastanawiali się nad jego postawą. Sereno i jego współautorzy twierdzili kiedyś, że roślinożerca skierował swoją twarz i szyję w dół – niezależnie od tego, czy żerował, czy nie – z przyzwyczajenia.
Dzięki żmudnemu procesowi zespół ten był w stanie zrekonstruować wnętrze czaszki nigerzaura. Dzięki temu mogli dobrze przyjrzeć się bocznemu kanałowi półkolistemu (LSC) ucha wewnętrznego, który pomaga zwierzętom zachować równowagę.
Sądząc po orientacji LSC w Nigersaurus, Sereno i spółka wysunęli hipotezę, że zwierzę zwykle chodziło z pyskiem skierowanym w dół pod kątem 67 stopni. Wyobraź sobie smutnego nastolatka, a wpadniesz na pomysł.
Inni badacze zakwestionowali jednak to twierdzenie. Badania opublikowane w 2009 i 2013 roku wykazały, że pozycja LSC nie może wiarygodnie powiedzieć nam, jak wyglądała normalna pozycja głowy danego zauropoda. Ktoś musi już zbudować wehikuł czasu.
Powietrze pozorne
Nigerzaur przez jakiś czas pozostawał poza zasięgiem radaru. Pierwsze znane skamieniałości należące do tego zwierzęcia zostały odnalezione w latach pięćdziesiątych XX wieku przez francuskich paleontologów na nigeryjskiej Saharze. Niestety większość tych kości była izolowana lub fragmentaryczna.
Naukowcy pracujący w tym czasie nawet nie zadawali sobie trudu, aby nadać zauropodowi nazwę.
Sprawy stały się ciekawsze w 1997 roku. Wtedy członek zespołu terenowego Sereno zauważył kilka kości czaszki nigerzaura. W trakcie dwóch ekspedycji znaleziono wystarczającą ilość materiału, aby zrekonstruować około 80 procent szkieletu bestii.
A jaki to był szkielet! Nowo odkryte skamieniałości dały nam pierwsze spojrzenie na skomplikowane baterie dentystyczne dinozaura i usta odkurzacza. Sereno nazwał gatunek Nigersaurus taqueti — w hołdzie dla paleontologa Philippe Taqueta — w 1999 roku.
Naukowcy prawdopodobnie odkryliby więcej szczątków nigerzaura dużo wcześniej, gdyby nie delikatna struktura kości tego zwierzęcia. Cytując badanie prowadzone przez Sereno z 2007 roku, to stworzenie miało „czaszkę o wadze piórkowej”. Kilka kości w głowie nigerzaura miało grubość poniżej 0,08 cala (lub 2 milimetry).
Dziwactwa na tym się nie skończyły.
Podobnie jak dzisiejsze ptaki, wiele prehistorycznych dinozaurów miało wydrążone kości zawierające worki powietrzne. Kręgi Nigersaurus doprowadziły to do skrajności. Mierzone objętościowo, niektóre jego kręgosłupy faktycznie zawierały więcej powietrza niż… cóż, niż kości …
Cienkie jak płytki skamieniałości nie są najłatwiejsze do przechowywania i badania. Ale dag nabit, ktoś musi to zrobić!
TERAZ TO CIEKAWE
Wiele, ale nie wszystkie zauropody miały wyjątkowo długie szyje. Wystarczy spojrzeć na Mamenchizaura , chińskiego olbrzyma, którego masywna szyja stanowiła połowę jego ciała o długości 18 metrów.
