10 opowieści starych żon o twoim zdrowiu

Jest taka historia o facecie, który zadzwonił do swojej babci, gdy po raz pierwszy ugotował pieczeń. „Zrobiłem to tak, jak kiedyś. Najpierw odrąbałem końce pieczeni, potem doprawiłem, dodałem cebulę i marchewkę i włożyłem do piekarnika na dwie godziny.

– Odciąłeś końce? zapytała.

– Nieprawdaż? odpowiedział.

„Tylko wtedy, gdy pieczeń była zbyt duża, aby zmieścić się na patelni”, powiedziała.

Takie są opowieści starych żon. Mogły być kiedyś przydatne i mogą mieć w sobie trochę prawdy - ale prawdopodobnie zostało to zniekształcone w tłumaczeniu z pokolenia na pokolenie. W końcu wiele z tych „starych żon” było położnymi i uzdrowicielami, którzy byli cenionymi lekarzami. Nie powinno nas dziwić, że w ich radach znajdziemy trochę nauki.

Z drugiej strony inne wierzenia i praktyki wywodzące się z opowieści starych żon są bliższe przesądom. Zaakceptowanie ich dało ludziom poczucie kontroli nad sytuacjami, których nie mogli kontrolować lub których nie rozumieli – i nadal tak jest. Odnosi się to zwłaszcza do poważnych spraw zdrowia i choroby, tematów, które dla naszych przodków były nawet bardziej tajemnicze niż dla nas.

Na kolejnych stronach zebraliśmy 10 mitów na temat zdrowia. Spróbujemy wytropić kłamstwa, ale także odkryjemy wszelkie uzasadnione podstawy i współczesne badania, które sprawiają, że te stare żony wyglądają jak proroki. Tak jak w powyższej historii, tylko dlatego, że nie rozumiemy, dlaczego nasze babcie (i dziadkowie) coś zrobiły, nie oznacza to, że nie wiedzieli, co robią.

1. Koty zabijają śpiące dzieci, kradnąc im oddech
2. Masturbacja powoduje ślepotę
3. Pękanie kostek powoduje zapalenie stawów
4. Jedzenie czekolady pogarsza trądzik
5. Większość ciepła ciała tracisz przez głowę
6. Powinieneś zagłodzić gorączkę i nakarmić przeziębienie
7. Jedzenie marchewki poprawia wzrok
8. Jedzenie cukru sprawia, że ​​dzieci są hiper
9. Kofeina hamuje wzrost
10. Witamina C leczy przeziębienie

Koty były postrzegane na przemian jako boskie (egipska bogini Bastet przybrała kocią postać) lub złe (wszyscy wiemy, że czarne koty przynoszą pecha, prawda?). Gdyby mit, że koty kradną oddech śpiącym dzieciom, byłby prawdziwy, z pewnością pasowałby do tego mroczniejszego obrazu.

Jednak żadne badania naukowe ani weryfikowalne relacje nie potwierdzają takich historii. Koty pragną miękkości i ciepła. To instynkt, który trzyma je blisko bezpieczeństwa matek jako kociąt. Niektórzy sugerują, że zapach mleka w oddechu dziecka może dodatkowo przyciągnąć kota do ust niemowlęcia, powodując przypadkowe uduszenie. Jednak wiele kotów jest obojętnych na mleko po odstawieniu od piersi. W rzeczywistości większość dorosłych kotów nie toleruje laktozy – co nie powstrzyma wszystkich kotów przed przyjmowaniem przekąsek mlecznych, ale powinno zastanowić się nad ich oferowaniem.

Podobno mordercze sposoby kotów obwinia się również o kocie uczucia rywalizacji między rodzeństwem: Kitty nie znosi całej uwagi, jaką poświęca się nowemu dziecku. To prawda, że ​​koty mogą być zaniepokojone poważnymi zakłóceniami w ich życiu, ale zazwyczaj działają poprzez znakowanie moczem – spryskiwanie lub oddawanie moczu poza kuwetą – lub stając się bardziej głośnym, a nie planując zemstę.

Jak powstał ten mit? Możliwe, że koty nieumyślnie przyczyniły się do zespołu nagłej śmierci niemowląt (SIDS), w którym niemowlę umiera podczas snu bez znanej przyczyny. Wiadomo, że niemowlęta z chorobami układu oddechowego lub słabo rozwiniętym odruchem czuwania są bardziej narażone na SIDS. Gdyby takie dziecko przeturlało się w stronę kota we śnie, lub gdyby kot wyciągnął łapę na twarzy dziecka, może to utrudnić oddychanie na tyle, by spowodować śmierć. Z drugiej strony obecność kota mogła być czystym zbiegiem okoliczności.

Masturbacja od dawna była potępiana z powodów moralnych w społeczeństwie zachodnim, sięgając czasów biblijnych. Talmud zabrania tego jako marnowania daru płodności. Wpływowy XVIII-wieczny filozof Immanuel Kant napisał, że podczas masturbacji „człowiek… degraduje się poniżej poziomu zwierząt”.

Biorąc pod uwagę tę reputację, nie jest niespodzianką, że masturbację należy również obwiniać za fizyczny rozkład. W rzeczywistości, gdyby wszystkie grożące im straszne konsekwencje były prawdziwe, krążyłoby wielu ślepych, szalonych, bezpłodnych ludzi z owłosionymi dłońmi i trądzikiem.

Nie możemy mówić o efektach duchowych czy metafizycznych. Możemy jednak powiedzieć, że masturbacja została tak dokładnie zbadana, jak każdy temat w seksualności (a to wiele mówi) i nie udowodniono żadnego związku z jej efektami fizjologicznymi. Prawda jest taka, że ​​masturbacja jest normalną częścią rozwoju seksualnego. W ten sposób dzieci uczą się o własnej seksualności, a dorośli o podnieceniu i przyjemności, zarówno samotnie, jak i z partnerem. Niektóre dowody sugerują nawet, że przynajmniej u starszych mężczyzn masturbacja zmniejsza ryzyko raka prostaty.

Prehistoryczni pomocnicy seksualni

W 2005 roku archeolodzy ogłosili, że odkryli coś, co może być najstarszym żyjącym pomocnikiem seksualnym na świecie – liczący 28 000 lat wyrzeźbiony w kamieniu fallus. Odkrycie 7,9-calowego artefaktu w jaskini Hohle Fels (dzisiejsze południowo-zachodnie Niemcy) sugeruje, że ludzie masturbowali się od eonów.

Trzask, trzaski i trzaski pękających kostek naprawdę denerwują niektórych ludzi. Ale czy istnieje jakieś niebezpieczeństwo poza uczynieniem osoby niepopularnej wśród przyjaciół i współpracowników?

Porównajmy proces łamania kostek ze stanem artretyzmu. Stawy są otoczone smarującą, odżywczą zupą zwaną mazią stawową. Ten płyn zawiera tłuszcze, składniki odżywcze w celu utrzymania zdrowia kości i rozpuszczone gazy. Pękanie kostek powoduje rozciąganie otoczki otaczającej płyn, a rozciąganie kapsułki zwiększa jej objętość, co zmniejsza ciśnienie wewnątrz. Gazy rozszerzają się pod tym niższym ciśnieniem, tworząc bąbelki, które w końcu pękają. Na szczęście dla łamiących kostki hejterów, gazy wracają do roztworu dopiero po chwili, w tym czasie nie można wydać charakterystycznych dźwięków.

Zapalenie stawów – w szczególności choroba zwyrodnieniowa stawów – to zwyrodnienie chrząstki, która jest gąbczastą poduszką między kośćmi w stawie. Dokładna przyczyna nie jest znana, ale przyczyniają się do tego urazy, powtarzający się ruch, genetyka i zwiększone obciążenie stawów spowodowane nadmierną wagą. Teoretycznie napinanie lub łamanie knykci podczas łamania może narazić Cię na ryzyko zapalenia stawów, ale żadne badanie nie łączyło łamania knykci bezpośrednio z chorobą.

Kostki i inne stawy mogą również spontanicznie pękać z powodu naturalnych zmian w ścieżce więzadła nad kośćmi. Pękanie z towarzyszącym bólem może jednak oznaczać inne stany zapalne, w tym zapalenie ścięgna i zapalenie kaletki.

Miłośnicy czekolady, radujcie się: żadne badania nie wykazały bezpośredniego związku między „pokarmem bogów” (oryginalne greckie znaczenie stojące za naukową nazwą czekolady, Theobroma cacao ) a trądzikiem. Ale zanim zagłębisz się w tę patelnię z czekoladowo-krówkowymi ciasteczkami, powinieneś poznać całą historię.

Trądzik jest wywoływany przez szczep bakterii, naukowo znany jako trądzik pospolity. Bakterie mogą rozmnażać się w porach skóry i mieszkach włosowych, które zostają zatkane brudem, nadmiarem olejków i martwymi komórkami skóry. Nagromadzenie trądziku pospolitego może podrażniać skórę, powodując zaskórniki, zaskórniki i pryszcze – nie tak naukowo znane jako pryszcze.

Ale fabuła się zagęszcza. Trądzik może nasilać wiele czynników, które różnią się w zależności od osoby. Typowe wyzwalacze to skoki hormonów, zanieczyszczenia środowiska, kosmetyki i stres. Niektóre pokarmy również nasilają epidemie u niektórych osób, w tym produkty mleczne i żywność o wysokim indeksie glikemicznym (te, które powodują gwałtowny wzrost poziomu cukru we krwi). Niektóre bardzo popularne rodzaje czekolady pasują do obu kategorii.

Problem z próbą zidentyfikowania czekolady lub jakiegokolwiek innego czynnika, ponieważ przyczyną każdego przypadku trądziku jest to, że inne czynniki również mogą być sprawcami. Załóżmy, że czujesz się zestresowany z powodu trądziku. Jesz czekoladę, żeby się rozweselić i doznajesz zaostrzenia. Czy to był stres? Czekolada? Oba, czy żaden?

Aby być po bezpiecznej stronie, jeśli masz trądzik i kochasz czekoladę, wybierz ciemną czekoladę. Wykonany z maksymalnie 80% kakao, ma więcej czystej czekoladowej rozkoszy oraz mniej cukru i nabiału niż mleczna lub półsłodka czekolada.

Tę częściową prawdę można prześledzić w eksperymentach przeprowadzonych w Arktyce przez wojsko Stanów Zjednoczonych w latach 50. XX wieku. Ochotnicy byli odpowiednio ubrani od ramion w dół, ale pozostawieni z odkrytą głową. Nic dziwnego, że to właśnie tam uciekła większość ciepła ich ciała – według najwcześniejszych doniesień do 80 procent utraconej ciepłoty ciała. Ostrzeżenie, że odsłonięta głowa może stracić od 40 do 45 procent ciepła ciała, stało się standardem w „Podręczniku przetrwania armii USA”. Jako przyczyny podaje się brak izolującego tłuszczu i bliskość naczyń krwionośnych do powierzchni.

Późniejsze badania przeprowadzone w laboratoriach wojskowych potwierdzają to twierdzenie. W ciele w spoczynku 7 do 10 procent utraty ciepła następuje przez głowę. Angażowanie się w pracę lub ćwiczenia fizyczne zwiększa temperaturę ciała i przepływ krwi do mózgu. Więc początkowo tracisz więcej ciepła przez głowę – do 50 procent, podobnie jak mówi Podręcznik Przetrwania. Jednak wraz z kontynuacją aktywności naczynia krwionośne w pobliżu skóry w pozostałej części ciała rozszerzają się, umożliwiając przepływ większej ilości krwi w całym ciele i zmniejszając przepływ do mózgu. Tymczasem bliskość naczyń krwionośnych do skóry chłodzi krew, zapobiegając przegrzaniu. Straty ciepła przez głowicę wracają do około 7 proc .

Oczywiście nadal dobrze jest zakrywać głowę w zimne dni, tak jak każdą inną część ciała.

Ta stara opowieść może być częściowo oparta na średniowiecznej teorii humoru. Chodziło o to, że dobre zdrowie psychiczne i fizyczne zależy od równowagi czterech płynów ustrojowych, zwanych humorami: czarnej żółci, żółtej żółci, krwi i flegmy. Gorączka wskazywała na nadmiar krwi, a leczenie obejmowało krwawienie pacjenta – co z perspektywy czasu nie było dobrą radą. Post mógł być również przepisany jako sposób na spowolnienie tego, co wydawało się być przeładowanym metabolizmem.

Podobnie każdy kęs śluzu, jaki wykaszlał cierpiący na przeziębienie, wskazywał na nadmiar flegmy. Flegma był zimowym humorem, związanym z przygnębionymi duchami i obniżonym metabolizmem. Logicznym środkiem zaradczym było podsycenie cielesnego pieca pożywieniem, które również podniosłoby na duchu. (To myślenie może również leżeć u podstaw innego mitu: że można „wypocić” przeziębienie, owijając się, przegrzewając w ten sposób ciało.)

Kiedy jesteś chory na przeziębienie lub grypę, Twój organizm potrzebuje składników odżywczych zawartych w zbilansowanej diecie i energii z odpowiedniej ilości kalorii, aby zwalczyć infekcję, zwłaszcza we wczesnych stadiach choroby. W obu przypadkach nie ma żadnej medycznej korzyści z niedojadania lub przejadania się. Najlepszą radą jest utrzymanie dobrego odżywienia i nawodnienia.

Ku uldze producentów okularów i ich akcjonariuszy na całym świecie jedzenie marchewki nie poprawia wad wzroku – chyba że problem ze wzrokiem jest spowodowany niedoborem witaminy A. Witamina A jest niezbędna dla zdrowia oczu. Jest on wbudowany w komórki fotoreceptorów oka, które wychwytują światło i umożliwiają widzenie.

Organizm ludzki nie może wyprodukować witaminy A. Musi ona pochodzić z naszej diety, gdzie jest dostępna w postaci gotowej w mięsie, rybach, a zwłaszcza w wątrobie. Chociaż marchewki nie dostarczają witaminy A, zawierają wersję „zrób to sam” zwaną beta-karotenem. Beta-karoten to związek chemiczny, który nadaje różnorodnym warzywom barwne barwy, w tym zieleni liściastej, pomarańczowej dyni oraz czerwonej i żółtej papryki. To także prowitamina, z której organizm syntetyzuje witaminę A.

Skoro beta-karoten jest bogaty w tak wiele produktów spożywczych, skąd marchewka została nazwana cudotwórcą? Podczas II wojny światowej brytyjska armia chciała wyjaśnić niezwykły sukces swoich pilotów myśliwców w zestrzeliwaniu niemieckich samolotów podczas nocnych nalotów. Przypadkowo w kraju pojawiły się rekordowe zbiory marchwi, które patriotyczni obywatele sadzili w przydomowych ogródkach, aby zwiększyć domowe zapasy żywności. W ten sposób marchewki stały się tajną bronią Królewskich Sił Powietrznych przeciwko niemieckim bombowcom. Plakaty z czasów wojny twierdziły, że marchewki „pomagają widzieć w zaciemnieniu”, odnosząc się do nalotów, gdy miasta pociemniały, aby uniknąć ujawnienia strategicznych celów. Niezależnie od tego, czy propagandyści o tym wiedzieli, czy nie, niemiecka wiedza medyczna podzielała to samo przekonanie.

Prawdziwy powód sukcesu Sił Powietrznych? Wojsko opracowało zaawansowany system radarów powietrznych do wykrywania samolotów wroga w ciemności.

Podobnie jak niektóre inne mity z naszej listy, ten ma wystarczająco dużo pozorów prawdy, aby brzmieć legalnie. Cukry proste to czyste kalorie (tj. energia). Są szybko trawione i wysyłane do krwiobiegu. Tak więc przypływ energii we krwi powinien spowodować przypływ aktywności w ciele. Często przytaczane dowody to typowy scenariusz dzieci na imprezie. Objadają się ciastem, ciasteczkami i słodkimi napojami, a potem grają w gry i na ogół sieją (w większości nieszkodliwe) spustoszenie. Ergo, cukier powoduje ich zachowanie.

Nauka o metabolizmie cukru mówi jednak inną historię. Kiedy cukry dostają się do krwiobiegu, są najpierw wysyłane do mięśni i narządów wewnętrznych w celu natychmiastowego użycia. Nadmiar cukrów nie jest „odpracowywany”. Są przechowywane w wątrobie i mięśniach jako glikogen do późniejszego wykorzystania. Wszystko, co przekracza pojemność pamięci, staje się tłuszczem. Na imprezie emocje, które inspirują hałaśliwość dzieci; cukier po prostu go napędza. Znudzone dziecko może przekąsić pączki lub płatki z cukrem, a następnie po cichu oglądać telewizję lub grać w gry wideo.

Słusznie obwinia się słodkie przekąski i napoje gazowane za ich rolę w otyłości i próchnicy zębów. Ale hiperzachowanie to jeden rap, którego nie można do nich przypiąć — chyba że są to produkty zawierające kofeinę, takie jak cola czy czekolada. Więcej o kofeinie w dalszej części.

Żadne badania nie wykazały bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego między spożyciem kofeiny a zahamowaniem wzrostu. Jednak roszczenie może nie być całkowicie bezpodstawne. Wspierający argument może brzmieć tak: Ludzki hormon wzrostu (HGH), który promuje prawidłowy rozwój, jest wydzielany głównie podczas snu. Kofeina jest środkiem pobudzającym, który pobudza układ nerwowy i może zakłócać sen. Tak więc spożywanie kofeiny pośrednio hamuje produkcję HGH i ogranicza wzrost.

Powtórzę: ten argument, choć logiczny, nie ma poparcia naukowego. A kiedy weźmiesz pod uwagę inne czynniki, które wpływają na wzrost, w tym dziedziczność i odżywianie, możesz zobaczyć, jak uproszczone brzmi wyjaśnienie.

Z drugiej strony, oto trochę jedzenia (lub napoju) do przemyślenia: Napoje zawierające kofeinę zyskały na popularności. Według doniesień branży napojów, sprzedaż kawy wzrosła o 9 procent w latach 2010-2011, osiągając 4 miliardy dolarów na całym świecie, a sprzedaż napojów energetycznych z dodatkiem kofeiny wzrosła o 136 procent w latach 2005-2009, głównie z powodu zwiększonej konsumpcji przez osoby regularnie pijące.

Yet people are, if anything, growing taller. Reports from the CDC indicate that the height of the average American guy rose about 1.5 inches between 1960 and 2002, and the typical female added 1 inch to her stature. And the average Australian has shown a similarly slow but steady growth. Again, many factors affected this trend. But if it should reverse and the average height drops following this boom in caffeine consumption, then this old wives' tale might warrant a closer look.

This "old" tale goes back only to 1970 and a book, "Vitamin C and the Common Cold," by Linus Pauling. Pauling was a brilliant chemist, a two-time Nobel Prize winner. In his book, he claimed that megadoses of vitamin C cured the common cold. This was a promising theory that Pauling had been investigating for several years. But he had no solid research to support it. The medical establishment loudly denounced him. The controversy proved to be great publicity, and many people bought into Pauling's claim -- and still do, despite the continued lack of evidence.

Don't write off the theory completely, however. In 2007, a sweeping review of 60 years of studies found that taking 200 milligrams of vitamin C every day (two to three times the recommended amount, but still a safe dose) reduced the time spent sick from a cold from about 12 to 11 days per year. It also seemed to cut the incidence of colds in people who were under extreme stress by 50 percent.

Korzyści marginalne, zgadzamy się. Jednak pod wieloma względami Pauling wyprzedzał swoje czasy. Uważał, że dobre zdrowie polega na dostarczaniu organizmowi odpowiedniej równowagi cząsteczek potrzebnych do ważnych reakcji biochemicznych. Nazwał to podejście medycyną ortomolekularną. Dzisiaj naukowcy są podekscytowani witaminą C, ponieważ jest ona przeciwutleniaczem, substancją, która naprawia komórki, odbudowując cząsteczki uszkodzone podczas codziennych czynności. Podobieństwa między starą mądrością a nowymi badaniami wystarczą, aby zastanowić się nad tym.

Powiązane artykuły