Czym jest wyścig śmierci?

Hej, zagorzali entuzjaści fitnessu. Znudzi Ci się bieganie, pływanie i jazda na rowerze w triathlonach? Czy 78-milowy (125,5-kilometrowy) ultramaraton przez afrykańską pustynię lub przejażdżka rowerem pod górę w Idaho nie zaspokajają już Twojego masochistycznego pragnienia? Nie ma problemu. Jest dla Ciebie jeszcze bardziej ekstremalne wydarzenie.

Coroczny wyścig PEAK Death Race, organizowany każdego lata w Pittsfield w stanie Wirginia, jest tak brutalny, że uczestnicy muszą wcześniej podpisać oświadczenie o śmierci, przyznając, że mogą umrzeć podczas trwającej do 24 godzin męki, której doświadczyli. Będę poddany. 10-milowa (16-kilometrowa) trasa jest sprawdzianem wytrzymałości układu krążenia i mięśni, zwinności, pomysłowości oraz wytrzymałości fizycznej i psychicznej godnej nepalskiego przewodnika wspinaczki górskiej Sherpa lub komandosa US Navy SEAL .

Zawodnicy muszą znosić takie próby, jak czołganie się przez błoto i drut kolczasty, bieganie 3,2 kilometra przez płynącą wodę i wspinanie się po wzgórzach, dźwigając ramy rowerów i pniaki drzew. Jeśli to nie wystarczy, są również zmuszeni do wykonywania różnych wyczynów umysłowych, takich jak zapamiętywanie listy prezydentów USA lub ponowne składanie kilku klocków Lego w precyzyjnej konfiguracji. PEAK, promotor Death Race i innych imprez wytrzymałościowych z siedzibą w Vermont, żartobliwie drwi z potencjalnych uczestników na swojej stronie internetowej: „Wątpliwe, że skończysz, ale możesz być z siebie dumny, że próbowałeś” [źródło: PEAK ].

Wyścig Śmierci to pomysł Joe DeSeny, odnoszącego sukcesy tradera finansowego z Wall Street, który stał się triatlonistą i ultramaratończykiem, który wpadł na pomysł, by rzucić wyzwanie sportowcom wytrzymałościowym na nowy poziom. Każdego roku od 2007 roku organizatorzy Death Race opracowują tor wypełniony nowym asortymentem dziwacznych zadań fizycznych i intelektualnych, których dokładne szczegóły są utrzymywane w tajemnicy, aby utrudnić uczestnikom przygotowanie się. Zamiast radosnej zachęty zwykle oferowanej na wyścigach, organizatorzy Death Race starają się namieszać w umysłach zawodników, nieustannie nakłaniając ich do rezygnacji i żartobliwie – przynajmniej można mieć nadzieję – oferując bezpłatny pochówek na miejscu każdemu, kto umrze próbując dokończyć [źródło: Cegła ].

Co więc muszą znosić uczestnicy Death Race? A czy któryś z nich dotrze do mety?

Podczas gdy The New York Times opisał Wyścig Śmierci jako „Ocalały spotyka Jackassa”, formularz zapisu jest stanowczy: „To nie jest żart” [źródło: Signup ]. A jeśli są zawodnicy, którzy nie traktują tego poważnie, szybko czeka ich brutalne przebudzenie. Zawody są tak wyczerpujące, że jedna z niedawnych uczestniczek określiła je jako „gorsze niż poród ” [źródło: O'Gorman ].

To powiedziawszy, zadania Rasy Śmierci mają w sobie pewne przewrotne poczucie humoru. Na przykład w zawodach z 2009 roku zawodnicy ustawili się na linii startu w ciemności o czwartej nad ranem, tylko po to, by dowiedzieć się, że tylko po to, aby zdobyć numer startowy, musieli najpierw przeczołgać się pod drutem kolczastym na pole, na którym można go było znaleźć do pniaka - pniaka, który musieli wykopać z ziemi i zabrać ze sobą [źródło: O'Gorman ]. Zanim dzień się skończył, musieli też wspiąć się na wodospad z wiadrem pełnym kamieni, wspiąć się na wzgórze, niosąc bezkołową ramę rowerową , poćwiartować 20 kłód siekierą, znaleźć ukryte w lesie jajko i ugotować w blaszanym kubku (za pomocą zapałki, którą wydobyli z innej stacji na trasie) [źródło:Tim Lewis ]. Nawet wyzwania, takie jak rekonstrukcja 23-częściowej rzeźby Lego, również wymagały wysiłku fizycznego. Musieli czołgać się pod drutem kolczastym tylko po to, by zobaczyć rzeźbę, a następnie zanurkować do stawu i wyjąć z dna worek klocków Lego, aby wykonać zadanie [źródło: Brick ]. W poprzednim roku zawodnicy musieli ręcznie przenosić ciężarówkę obornika [źródło: Tim Lewis ].

Aby zwiększyć udrękę, organizatorzy wyścigu stoją wokół popijając kawę i odmawiają informowania zawodników, ile imprez zostało do końca. W 2009 roku do mety dotarło zaledwie 18 z 49 startujących. Reszta albo poddała się, albo nie wykonała zadania w ciągu dwóch godzin lub całego kursu w ciągu 24 godzin [źródła: O'Gorman , Brick ]. Piętą achillesową zawodników okazują się różne zadania. W 2009 roku jedna z zawodniczek nie mogła przejść przez pierwsze zawody, ponieważ miała nieszczęście narysować kikut, którego korzenie były owinięte wokół dużych skał. Pozornie niesamowicie sprawny instruktor siłowni płci męskiej ugiął się pod nogami, gdy niósł kłody na wzgórze [źródło: O'Gorman ].

Sama doskonała kondycja fizyczna nie wystarczy, ponieważ wyzwania wymagają również umiejętności przetrwania , wytrzymałości i zręczności umysłu. Wygląda na to, że wojskowy trening przetrwania jest plusem – w 2009 r. zwycięzcami byli obaj żołnierze piechoty morskiej. W blogu opublikowanym na stronie internetowej wyścigu jeden z zawodników z 2009 roku twierdził, że trenował, śpiewając hymn narodowy, idąc przez rzekę z zawiązanymi oczami i wiążąc prawą rękę za plecami przez 24 godziny bez przerwy. Najprawdopodobniej żartował – ale taki reżim pewnie by nie zaszkodził [źródło: Doug Lewis ].

Obóz śmierci

Dla osób zainteresowanych zwariowanymi fizycznymi i psychicznymi wyzwaniami Death Race organizatorzy wyścigu oferują weekendowy Obóz Śmierci w Pittsfield. Zawodnicy spędzają weekend robiąc takie rzeczy, jak wbieganie na górę z oponami i młotami kowalskimi oraz pchanie kamieni na taczkach.

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków