Jak hipopotam tworzy własny filtr przeciwsłoneczny?

Pewnie zastanawiasz się, dlaczego ktoś przy zdrowych zmysłach ryzykowałby życiem, zbliżając się do jednego z najbardziej agresywnych i niebezpiecznych zwierząt w całej Afryce. Biorąc pod uwagę, że hipopotamy powodują więcej zgonów niż jakiekolwiek inne zwierzę na kontynencie, jest to rozsądne pytanie [źródło: Harlow ].

Ale to nie jest zwykły pot, o którym mówimy. Ta śluzowata wydzielina – która początkowo doprowadziła ludzi do przekonania, że ​​zwierzę poci się krwią ze względu na jej ciemnoczerwony kolor – nie tylko pomaga kontrolować temperaturę ciała tych zwierząt o wadze od 5000 do 8000 funtów (2300 do 3600 kilogramów). działa również jako silny filtr przeciwsłoneczny i antybiotyk [źródło: Hughes , Saikawa ].

Okazuje się, że ludzie o jasnej karnacji nie są jedynymi, którzy muszą się martwić o SPF , gdy wychodzą na zewnątrz. Dwa gatunki hipopotamów – hipopotam nilowy występujący w środkowej i południowej Afryce oraz rzadki hipopotam karłowaty, mniejszy gatunek występujący w Afryce Zachodniej, ważący od 200 do 247 kilogramów – kształtują swoje dni wokół ostry blask afrykańskiego słońca [źródło: Afrykańska Federacja Przyrody ].

Półwodne ssaki lądowe spędzają do 16 godzin dziennie zanurzone w rzekach lub jeziorach, aby zachować chłód, dopiero po zmroku wyruszają na pastwisko [źródło: Hughes ]. Skubają swoje główne pożywienie w postaci krótkich traw aż do świtu, kiedy wracają do swoich orzeźwiających sanktuariów.

­

Chociaż woda zapobiega przegrzaniu ociężałych bestii, nie zapewnia zbyt dużej ochrony skóry, która jest miejscem, w którym dostaje się krwistoczerwony pot i powstaje krem ​​przeciwsłoneczny hipopotama. Chociaż technicznie rzecz biorąc, nie jest to pot, ponieważ jest wytwarzany przez gruczoły pod skórą, a nie w niej, galaretowate, oleiste wydzieliny działają w podobny sposób, ale z kilkoma dodatkowymi korzyściami.

Choć heroiczna przygoda Barra w masywnym stroju hipopotama okazała się bezowocna, niektórzy inni naukowcy mieli więcej szczęścia. Zamiast obciążać się zbroją, zespół japońskich naukowców kierowany przez profesor Yoko Saikawę zebrał próbki potu, przecierając twarz i plecy hipopotama chłonną gazą, a następnie ekstrahując składniki chemiczne wodą .

Odkryli dwa niestabilne i silnie kwasowe związki — jeden czerwony, który nazwali kwasem hiposudorycznym , i jeden pomarańczowy, który nazwali kwasem norhipposudorycznym . Chociaż te dwa chemiczne pigmenty są same w sobie niestabilne, kiedy wysychają na skórze zwierzęcia w obecności śluzu, twardnieją i utrzymują się przez wiele godzin. Tak więc gęsta, lepka mieszanina jest wystarczająco twarda, aby przetrwać całodzienne moczenia hipopotamów, jednocześnie pochłaniając światło słoneczne zarówno w zakresie ultrafioletowym, jak i widzialnym [źródło: Saikawa ].

Kiedy Saikawa i jego zespół przetestowali pigmenty, odkryli, że kwas hiposudorowy jest również silnym antybiotykiem. W stężeniach nawet niższych niż te normalnie występujące na skórze zwierzęcia, wysoka kwasowość pigmentu – setki razy silniejsza niż ocet – hamuje rozwój bakterii chorobotwórczych [źródło: Saikawa , Arthur ].

Antyseptyczne właściwości potu hipopotama pomagają wyjaśnić, w jaki sposób zwierzętom udaje się pozostać w dużej mierze wolne od infekcji pomimo ran, jakie samce często zadają sobie nawzajem swoimi kłami – długimi zębami z kości słoniowej , które mogą urosnąć do 20 cali (51 centymetrów). Te psie zęby są tak imponujące, że gdy samce chcą sobie nawzajem zagrozić, czasami wystarczy im stanąć twarzą w twarz, otwierając usta pod imponującym kątem 150 stopni w procesie zwanym gapieniem się [źródło: Zoo w San Diego ]. Jeśli widok żuchwy nie przestraszy się nawzajem, pokonają to, tnąc się nawzajem zębami lub machając gigantycznymi głowami w przód iw tył jak kule niszczące.

Pomimo szeroko zakrojonych (i odważnych) prób zbadania tego, wiele pozostaje tajemnicą na temat lepkiego antybiotykowego kremu przeciwsłonecznego hipopotama. Zespół Saikawy stawia hipotezę, że zwierzę syntetyzuje ją z aminokwasów (elementów budulcowych białka) w obecności tlenu. Ponieważ wydaje się, że wszystkie hipopotamy wytwarzają pigmenty, naukowcy nie wierzą, że ich „ochrona przeciwsłoneczna” ma związek z dietą. Niektórzy naukowcy uważają, że może nawet działać jako środek odstraszający owady, ponieważ muchy wydają się niechętnie na nim lądować [źródło: Grossi ].

Jedno jest jednak pewne. Pomimo początkowego uroku, jest to jeden krem ​​​​przeciwsłoneczny, na który możesz nie chcieć - według Saikawy, naprawdę śmierdzi [źródło: Arthur ].

Głodne, głodne hipopotamy?

To sprawiło, że gra była świetna, ale poza oczywistymi fragmentami prawdy (hipopotamy nie jedzą kulek i na pewno nie występują w odcieniach niebieskiego, różowego i fioletowego), hipopotamy nie są zbyt wielkimi zjadaczami. Średnia 88 funtów (40 kilogramów) roślinności, którą spożywają każdego dnia, to niewiele, jeśli weźmie się pod uwagę, że ważą ponad 30 razy więcej [źródło: Zoo w San Diego ]. W rzeczywistości, w dużej mierze osiadłe hipopotamy (które są blisko spokrewnione z wielorybami ) zjadają codziennie tylko około 1 do 1,5 procent swojej masy ciała. Z drugiej strony krowy mogą jeść do 2,5 procent [źródło: San Diego Zoo , UC Berkeley ].

Pierwotnie opublikowany: 22 października 2008 r.

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków

 

Źródła